Een interview in hogere sferen
DOOR DÉSIRÉE KEIJNER 3 FOTOGRAFIE SERGE LIGTENBERG
'We zijn
heus niet de
enigen hier'
Ze heeft zelf geen naam voor wat ze is, maar bijzonder is ze zeker.
Magdalena Scheerboom wordt door mensen een doekoen genoemd
en dat vindt ze prima. Magdalena:'Zolang mensen maar begrijpen dat
ik een witte doekoen ben en werk voor het goede'.
Magdalena heeft een winkeltje met accessoires in Amsterdam,
genaamd Couture Magdalena. Wanneer we er binnenlopen, hangt
er een broeierige sfeer. De kachel staat hoog en de walmende wie
rook maakt de ruimte een beetje mistig. Overal staan beelden en
hangen foto's. Door de bijzondere omgeving en geur vergeet je al
snel dat je in een winkeltje in Amsterdam zit.
Magdalena Scheerboom (Soerabaja, 1933) is een zogenoemde witte
doekoen. Om zichzelf en haar man tegen kwade geesten te
beschermen, brandt er de hele dag wierook in huis, op verschillen
de plaatsen. En wierook heeft ze genoeg! Op de toonbank liggen in
kartonnen doosjes verschillende soorten met namen als Lourdes,
Zoete Mirre en Drie Koningen. Voor haarzelf en voor de verkoop.
'De dingen die ik doorstaan heb, waren nodig om te worden wat ik
nu ben.' Magdalena vertelt over de bijzondere gebeurtenissen uit
haar leven alsof het de normaalste zaak ter wereld is.
'Tijdens de oorlog moest mijn moeder bevallen van een tweeling.
Terwijl om ons heen de granaten tegen de bamboewand knalden,
beviel mijn moeder van twee jongetjes. Het tweede kindje werd
dood geboren. Omdat ik de enige was die mijn moeder kon helpen
bij de bevalling - mijn oudere zus zat ondergedoken bij mijn oom
en tante - moest ik het lijkje van mijn broertje begraven. Na
afloop dacht ik dat ik voor mijn moeder kon zorgen, maar eerst
vroeg ze me de placenta van de overleden baby te begraven. In een
dichtgenaaid stuk stof met een stuk papier, in een pot naast ons
huis. Ik heb me altijd afgevraagd waarom ik dat moest doen. Later
begreep ik het. Mijn moeder was doekoen en ook ik was uitverko
ren. Maar eerst moest ik zelf iets meemaken.'
Volgens Magdalena was deze gebeurtenis haar initiatie: 'Hoewel
ik me dat pas vele jaren later realiseerde.'
Een teken
Maar het hield niet op na deze initiatie. Magdalena is er van over
tuigd dat haar man een aantal jaar geleden werd bewerkt door
een vrouwelijke doekoen, die hem 's nachts in zijn slaap met de
hulp van geesten liet uittreden. Vol verbazing luister ik naar het
verhaal over hoe ze 's nachts haar man zag liggen in een plas
bloed en de confrontatie met de slechte krachten aanging.
Magdalena: 'Het is gevaarlijk om mensen van wie de geest is uit
getreden wakker te maken. De geest en het lichaam kunnen door
de schok voor altijd gescheiden blijven. Ik heb gebeden om
bescherming van mijn man en dit kreeg hij. De volgende dag liet
ik een dokter komen en werd mijn man onderzocht. De arts
begreep niet waar het bloed vandaan kwam, want mijn man had
helemaal geen wonden. Gelukkig is mijn man na die nacht niet
meer uitgetreden.'
Inmiddels weet Magdalena zeker dat ze haar taak volbracht heeft. Ze
is zeventig jaar, heeft drie kleine hersenbloedingen gehad en ze kreeg
een paar jaar geleden een bijzondere boodschap op haar verjaardag.
Magdalena: 'Ik stond die dag voor het raam naar de dwarrelende
sneeuw te kijken, toen ik door de sneeuw een heilige met drie hertjes
mijn huis binnen zag komen. Het was prachtig, maar op het moment
maart 2004 21
