Voetbal in tempo doeloe
De Indische brani's van VIOS
In opmars naar het EK voetbal in juni, laat Moesson de topclubs uit tempo doeloe nog eens de revue passeren.
Het legendarische
VIOS en trouwe
aanhang in igo8:
nummer u Guus
Nitzschke, nummer
12 Kotjok Schroder
en nummer 13 Vic
Nitzschke.
Eind 1901 of begin 1902 kreeg Anton
Bruinier uit Meester Cornelis een voet
bal voor zijn verjaardag. Een waardevol
geschenk in die dagen. Zodra zijn vrienden
er dan ook lucht van hadden gekregen, zat
het hele huis vol jongelui die de bal wel wil
den inwijden. Pa Bruinier moest paal en
perk stellen, want niets en niemand was
meer veilig in huis. Maar ook op het erf
sneuvelde alles, dus vertrokken de jongelui
naar een klappertuin aan de overkant van de
kali in Meester. En later - wegens gevaar
voor vallende klappers - het grasveld ten zui
den van de Europeesche begraafplaats te
Meester. Maar op 17 oktober 1902 werden de
jongens door een handhaver der openbare
rust en orde dringend verzocht elders te
gaan. Wat te doen? In ieder geval niet bij de
pakken neerzitten, de jongens richtten ter
plekke een voetbalvereniging op; 't was uit
met het vrijblijvende trappen, er moest
gepresteerd worden! De naam? Voorwaarts is
ons streven, oftewel VIOS. Het tenue? Witte
broek, wit hemd, een blauwe sherp om het
middel en... schoenen! En brani waren ze,
want direct besloten ze wedstrijden te spelen
en dat ging hun goed af. In 1904 werd de
eerste Bataviaasche competitie georgani
seerd door Het nieuws van den dag in Ned.
Indië, waarin VIOS in de zinderende finale
tegen Oliveo - de club van officieren en aspi
rant-officieren van het KNIL - de gouden plak
won! Wat een prestatie. En wat kon VIOS
altijd vertrouwen op haar supporters; de
trouwe Mèsterianen die in de beginjaren de
spelers met aanhang in grobaks naar het
veld van de tegenstander reden, om ze na de
behaalde triomf weer met zegekarren, voor
zien van spandoeken en verlicht door fak
kels en fietslantaarns terug te rijden. Maar
ze verdienden het ook, onze oppermachtige
VlOS-jongens: wie herinnert zich niet radja
bola Eddie Alting Siberg die tussen 1907 en
1910 voor VIOS speelde, en de legendarische
Nitzschkes: Guus en Vic. O, en wat te zeggen
van de Indische Beckham van Batavia:
Kotjok Schroder, de lieveling van het
Inlandse publiek en bovenal de lieveling van
de Inlandse dames. En ik durf te wedden dat
menig Indisch meisje ook van hem wakker
heeft gelegen, al was dat niet netjes! Je kon
ook niet anders: een symmetrisch gezicht
met amandelvormige ogen, kortgeknipt
haar, een stoere jongemannensnor, stalen
spieren, het figuur van een omgekeerde
contrabas en een huid als van de perfecte
kopi soesoe. Ernst Martens was de eerste
VlOS-captain, aan hem was het nooit te zien
of het een zware wedstrijd was geweest, zo
weinig transpireerde hij. Berucht waren 'de
laatste tien minuten' van VIOS, waar elke
tegenstander voor vreesde. Menige verwacht
te overwinning of gelijkspel moest dan als
nog worden ingeleverd ten gunste van VIOS.
Thuiswedstrijden aan de Vioslaan werden
haast nooit verloren, tegenstanders knepen
'ern gewoon wanneer ze bij VIOS langs
moesten. Maar VIOS beperkte zich niet
alleen tot voetbal, ook de atletiek en hand
balafdelingen waren berucht. Als je de VIOS-
sers mag geloven, komt dat door kameraad
schap, clubliefde en teamgeest: de kracht
van VIOS.
34 moesson
