'Mijnheer de machoman denkt dat ik de secretaresse ben'
Chérie Kommer
Indisch Dagboek
Maandag 9 februari
Ik werk op een klein kantoor als zelfstandig
advocaat aan de Toussaintkade te
's-Gravenhage. Ik neem civiele zaken zoals echt
scheidingen in behandeling. De ochtend begint
goed; twee cliënten zijn niet verschenen op de
zitting, terwijl ik ze tijdig in kennis heb gesteld.
Er wordt besloten om beide zaken zonder de
desbetreffende personen te behandelen.
Vervolgens ga ik terug naar kantoor waar leuk
nieuws op mij wacht. Op mijn bureau ligt een
vonnis, waarin een loonvordering aan een cliënt
van mij is toegewezen. Nu de zaak gewonnen
is, moet ik kijken of ik door de deurwaarder
beslag kan laten leggen op de woning van de
werkgever. Mijn cliënt waarschuwde namelijk
dat zijn werkgever probeert om de kuierlatten
te nemen. De secretaris vertelt mij vervolgens
dat de afspraak van 12.-00 uur inzake een voort
zetting van een gemeenschappelijk verzoek
schrift tot echtscheiding niet door gaat, omdat
beide partijen knetterende ruzie hebben gekre
gen en zij niet meer door één deur kunnen.
Dinsdag 10 februari
In de ochtend bestudeer ik het dossier van een
zaak betreffende een verzoekschrift tot alimen
tatie voor twee kinderen. Het verzoekschrift is
ingediend namens de man en zijn kind jegens
de vrouw. Wanneer ik het Paleis van Justitie
betreed, maak ik gezellig een praatje met een
collega. Hierna haast ik mij naar de tweede ver
dieping voor de zitting. Zoals verwacht, verloopt
deze zitting niet zonder de nodige emoties. Met
name de vrouw heeft het duidelijk moeilijk. Als
advocaat moetje uiteraard afstand nemen van
emoties van de partijen en puur zakelijk blijven.
Enige weken later zal de uitspraak luiden dat
het verzoek tot alimentatie is toegewezen. In de
middag ontvang ik een telefoontje van de deur
waarder, betreffende het vonnis van de vorige
dag. Hij stelt mij op de hoogte dat de werkge
ver is verdwenen en zijn woning inmiddels is
verkocht. Jammer, maar aankomende dagen zal
ik mijn uiterste best doen om de werkgever te
traceren.
Woensdag 11 februari
Om elf uur komt een cliënt van mijn collega
binnen; een knappe stoere bink met een vlotte
babbel.Toevallig staat mijn deur open en
geheel vrijpostig roept hij :'Zeg eens mevrouw,
ik heb zo'n ontzettende dorst. Kunt u niet een
kopje koffie voor mij zetten?' Ik hoor de manne
lijke collega's gniffelen, omdat mijnheer de
machoman denkt dat ik de secretaresse ben.
Joh, alleen maar omdat ik de enige vrouw van
het gezelschap ben? Nou ja, ik moet er zelf ook
om lachen. In deze tijd zijn er veel vrouwelijke
advocaten en rechters. In mijn eerste jaar als
advocaat viel het mij op dat er behoorlijk wat
Indo's bij de rechtbank werken. Mijn moeder
vertelde dat vroeger in Indië veel Indo's reeds
een ambt bekleedden bij de rechtbank. Ik
besluit om vandaag vroeger naar huis te gaan,
zodat ik met mijn zoon van acht jaar naar
mama kan gaan. Ik moet eerst naar haar huis
om alle fotoalbums uit Indië mee te nemen.
Mijn moeder woont in een verpleegtehuis in
Rijswijk, nadat zij in augustus 2003 een beroer
te heeft gekregen. Ze is somatisch patiënte.
Mijn moeder leeft na haar beroerte vaak in het
verleden. Een mooie foto uit Indië van haar
beide ouders prijkt al op haar nachtkastje.
Donderdag 12 februari
Aan welke zaak zal ik deze ochtend werken?
Een beroepszaak inzake een sociale zekerheids
zaak geniet de voorrang. Nadat ik het beroeps
schrift heb geschreven en verstuurd, blijkt de
eerste cliënt reeds in de wachtkamer te zitten.
In de middag komt mijn cliënt inzake de loon
vordering langs. Hij vraagt aan mij welke stap
pen we gaan ondernemen, nu dat de werkgever
met de noorderzon is vertrokken. Ik deel hem
mede dat ik uit vertrouwelijke bronnen heb ver
nomen waar hij zich bevindt, maar dat ik eerst
op het door mij opgevraagde uittreksel uit het
GBA-register van de gemeente moet wachten,
willen we in één keer met succes onze slag
slaan. Mijnheer lijkt zijn hoofd te laten hangen.
Ik vertel hem dat ik niet meer dan mijn best kan
doen. Na het werk moet ik mij naar huis toe
haasten om snel boodschappen te doen en
vroeg te koken, omdat ik een cursus volg van
acht uur tot elf uur's avonds.
Vrijdag 13 februari
Fijn, vrijdag is toch altijd mijn favoriete dag met
het weekend in het vooruitzicht. In de middag
komt de laatste cliënt langs met een dag
vaarding. Jammer voor hem, maar ik kan deze
zaak niet in behandeling nemen, omdat mijn
heer is opgeroepen op de datum dat ik mijn
zoontje beloofd heb om eindelijk eens naar
EuroDisney te gaan. Ik draag deze zaak over aan
mijn kantoorgenoot. Eveneens heb ik mijn
zoontje beloofd dat we volgend jaar met fami
lie naar Indonesië zullen gaan. Daar zullen we
de plaatsen opzoeken waar mijn ouders en
mijn oudste zus zijn geboren en hebben
gewoond. Na weggedroomd te hebben, roep ik
mijzelf tot de orde van de dag. Ik besef dat het
bijna tijd is om naar huis te gaan. Nou, het was
me een weekje wel. Ik ben benieuwd of ik vol
gende week de adresgegevens van die slimme
werkgever zal ontvangen. Enfin, dat zie ik vol
gende week wel. Eerst heerlijk van het weekend
genieten, o
maart 2004 43
