Voetbal in tempo doeloe
De strijders van Thor
In opmars naar het EK voetbal in juni, laat Moesson de topclubs uit tempo doeloe nog eens de revue passeren.
Tegen deze mannen van Thor was werkelijk niks te beginnen. Ze
speelden vol vuur een enthousiasme; vooral tegen E.C.A. De naam
van de club - Tot heil onzer ribben - was zeker merkwaardig.
p een dag in maart 1901 zaten vier
jongelui gezellig op een terrasje in
Soerabaja een whisky soda te drinken.
De groep bestond uit drie oud-voetballers uii
Holland, genaamd J.F. Pas, Heymering en
Koopman. Ook voetbaltheoreticus Douw var
de Krapp was aanwezig. Ze waren het zat
steeds maar een elftal bij elkaar te sprokke
len om een partijtje te trappen. Plotseling
kwam Pas met het idee om een zelf een voet
balclub op te richten. Maar eerst hadden ze
voldoende spelers nodig. Nadat ook
Stoovelaar zich bij de groep had aangesloten
kamden ze heel Soerabaja uit. In augustus
was het zover; de eerste algemene vergade
ring kon worden gehouden. Zo stak Thor in
september van wal. Tot 1907 werd op een
veld aan de Griseeschenweg gespeeld, daar
na verhuisde Thor naar een militair terrein
aan Pasar Toerie.
Meteen had Thor de smaak goed te pakken
en tot 1912 kenden ze niets dan gloriejaren.
Thor wist niet eens wat verlies betekende en
kon door geen club van zijn stuk worden
gebracht. Vooral het jaar 1908 was een abso
luut topjaar. Ze behaalden alle eerste prij
zen, wonnen het kampioenschap van
Soerabaja, veroverden de 'Soerabajasche
Challence Trophee' voor de tweede maal en
sleepte nog even het 'Tegeltableau' in de
wacht. Speciaal de wedstrijden tegen E.CA.
waren zeer in trek. En raad eens wie er in
die dagen center forward was van E.CA?
Juist ja! Niemand minder dan onze eigen
Dick de Hoog, de latere voorvechter van het
Indo Europeesch Verbond. Weken voor een
wedstrijd tussen Thor en E.CA werden de
kansen besproken en weddenschappen afge
sloten. En de wedstrijden waren ruw!
Niemand wilde voor de ander onderdoen. De
clubs waren ook bij de Indonesische bevol
king erg populair. Zo is het eens gebeurd dat
de Javaanse veldmandoer bij een wedstrijd
Th'or - E.CA. probeerde het doel van E.CA. te
bezweren door tussen de doelpalen visgraten
te begraven. Het werkte: Thor won met maar
liefst 7-2. Maar het geval lekte uit. Gevolg:
onaangenaamheden met E.CA. en de man
doer kreeg ontslag.
De hoogtijdagen van Thor duurden niet voor
eeuwig. Na een heftige strijd tussen het
Thor-bestuur en de Soerabajasche Voetbal
Bond om het speelterrein in 1922, moest
Thor een andere plek vinden om te spelen.
Voor het hoge bedrag van fl. 2250,- namen ze
het sportterrein van de vereniging Factory
over aan de Karangmandjangan. Hierdoor
belandde Thor in een financiële misère waar
ze niet makkelijk uitkwam. Thor moest de
broekriem stevig aantrekken. Mede dankzij
zuinig beleid en een aantal meevallers,
wisten ze zich uit de misère omhoog te trek
ken. Ze hadden in 1929 zelfs nog geld over
om een lichtinstallatie te kopen. De voetbal
club S.V. Aniem vierde haar 5-jarig bestaan
en liet voor de gelegenheid een lichtinstalla
tie bouwen op het Thor-terrein. Na afloop
mocht Thor de installatie overnemen voor
een schappelijk prijsje. Thor bedacht zich
geen moment en daardoor waren ze in die
dagen de enige voetbalclub in Indië met
veldverlichting.
Ondanks alle tegenslagen die Thor heeft
gekend, bleven ze nooit bij de pakken neer
zitten. Elke depressie zijn ze weer te boven
gekomen en telkens was de animo van de
spelers zo groot dat de club bleef bestaan.
Deze animo is altijd de drijfVeer geweest van
Thor.
24 moesson
