vrouw van de voorzitter: mevrouw Van der Tas met haar grote
hoeden, net als op de foto. De populaire 'Kotjok' Schroder noemden
wij Oom Toddie, want het was natuurlijk niet netjes als wij kinde
ren hem Oom Kotjok noemden. Na 1928, op Sumatra, heeft mijn
vader ook nog wel een balletje getrapt.'
Met een voetballende vader en drie voetballende ooms was het
alleen maar voetbal wat de klok sloeg in huize Nitzschke.
Hetty: 'Heel het huis was vol van voetbal, er werd altijd over voet
bal gepraat. Schei maar uit! Bij ons thuis stonk het altijd naar de
beras kentjoer. Dat werd dan in een papje op tijdens trappartijen
opgelopen kneuzingen gesmeerd; het zou de zwelling doen afne
men. Vroeger ging je immers niet naar de dokter voor kleinighe
den, je deed alles zelf met kruiden. Vandaar dat ik nu de pest heb
aan die lucht. Ik gebruik kentjoer nooit, behalve dan in de oerap.'
In de Japanse tijd is de reputatie van de voetballende Nitzschke's
nog Hetty's redding geweest.
Hetty: 'Ik moest een pendaftaran kopen, een docu
ment waarin je persoonlijke gegevens, pasfoto en
je bevolkingsgroep geregistreerd stonden. Ik ben
een Indo met lichte ogen, net als mijn oma en
moeder. Ze geloofden niet dat ik een Indische was
en weigerden mij als Indo te registreren. Daardoor
liep ik het risico geïnterneerd te worden. Maar
gelukkig zei een van de mensen op dat kantoor:
"O, Nitzschke, van Vios, betoel, dat zijn Indo's". Dat
is mijn geluk geweest, want de Japanners waren
altijd wel op zoek naar meisjes. Je kunt wel raden
waarvoor. Daar ben ik gelukkig aan ontsnapt. Ik
liet me in die tijd regelmatig verbranden in de
zon, maar mijn lichte ogen verraadden me tel
kens.' 'Ik herinner me dat iedereen altijd vol
bewondering was over mijn vader en broers. Mijn
vader was midhalf en captain, Vic was linksbuiten
of linksbinnen, Henri was midvoor - die had een
geweldig schot in de benen - en Fred dacht ik back. De opstelling
was toen vrij standaard: 1-2-3-5. Ia. ik weet er nog veel van, want
voetbal was je-van-het in die dagen. Er was ook bijna niets anders.
Ja, zwemmen of tennis, maar daar hield het wel mee op.'
Dat het voetbalbloed ook bij Hetty Nitzschke door de aderen
stroomt, blijkt wel: nog altijd kijkt ze graag voetbal, en het komen
de EK gaat ze zeker volgen.
Hetty: 'Ik kijk het liefst naar Engels en Duits voetbal. Duitse en
Engelse voetballers zijn tot op het laatste moment in de weer. In
Indië noemden we het laatste kwartier het Nederlands kwartier
tje, dan vielen de goals. Maar nu vinden Nederlandse spelers het
wel best als het 1-1 blijft: 'We hebben toch onze centjes'. Verdorie,
wat een slampampers. Ik ga zeker kijken naar het EK, maar ik ver
wacht niet zo veel van Nederland. De spelers zijn stuk voor stuk
wel goed, maar er staat geen team. Het samenspel is niet goed. In
hun eigen club spelen ze vaak beter.' o
Vios op het veld
Opa Nitzschke (nummer 26), Guus Nitzschke (nummer 11), Henri Nitzschke (nummer 5), Fred Nitzschke (nummer 17) en Vic Nitzschke (Num
mer 13), 'Kotjolf Schroder (nummer u) en mevrouw Van der Tas (nummer 10)
mei 2004 43
