Na een korte rustpauze ben ik weer helemaal terug. Wanneer dit
artikel gepubliceerd wordt, zit ik alweer in Indonesië. Elke keer weer
zie ik zo op tegen het lange reizen dat ik nu maar besloten heb om
meteen een halfjaar te blijven daar. Je moet er wel wat voor over
hebben ja, wanneer dat andere vaderlandje ook zo aantrekt.
DOOR CISKA CRESS O FOTOGRAFIE SERGE LIGTENBERG
v
Culinair
met Ciska Cress
Dit brengt mij een herinnering naar boven
toen wij hier voor het eerst in Nederland
kwamen. Dat was in februari 1956 met de
Oranje. Volgens mijn moeder duurde de reis
drie weken, maar voor mijn gevoel was dat
veel langer. Op mijn vader na was het hele
gezin zeeziek. Ik weet er zelf niets meer van,
wel weet ik dat het bij aankomst in Neder
land verschrikkelijk koud was. We gingen
met de bus naar Leersum en werden daar
ondergebracht in een pension. Na een half
jaar hebben wij nog enkele maanden in
~Santp_oort gewoond en verhuisden daarna
naar Haarlem. Mijn ouders kregen daar een
4-kamerflat en voor hen was het natuurlijk
wel even wennen. Hun drie kinderen; mijn
zus, broer en ik hebben ons snel aangepast op
school en in de buurt hadden wij ook al snel
veel vriendjes en vriendinnetjes. Wat het eten
betreft, weet ik dat mijn moeder zich had
aangepast. Zo kregen wij gewoon aardap
pelen, vlees en groenten. Af en toe maakte
ze rijst met soep, want ze had nog geen toko
kunnen ontdekken waar Indische ingrediën
ten en bumbu's te koop waren. Ik denk dat
er voor het eerst rond 1958 in onze buurt een
warung keliling kwam. Dus haar blijdschap
was zeer groot toen ze ontdekte dat meneer
Van Loon (zo heette de eigenaar van de rij
dende Indische winkel) diverse ingrediënten
te koop had zoals: tempé, tahu, kecap, sambal
oelek in een pot en zelfs laos, sereh,jahé en
salam. Weliswaar in gedroogde vorm, maar
tóch, het was te koop. Als klein kind begreep
ik maar niet waarom een winkel op wielen
iemand zó gelukkig kon maken. Dat was toch
heel bijzonder. Maar nu ikzelf'groter' ben ge
worden en op en af naar Indonesië reis waar
ik mijn recepten verzamel, voel ik mezelf ook
de koning te rijk wanneer ik hier in Nederland
bepaalde ingrediënten kan vinden voor zo'n
speciaal recept. Zo'n twee jaar deed mijn
moeder bij de warung keliling haar bood
schappen. Daarna werd ze gevraagd om in
een kleine toko in Haarlem te helpen koken.
Vanzelfsprekend kocht zij voortaan daar haar
bumbu's en ingrediënten. En elke week weer
kwam zij thuis met nieuwe producten die
