Op pasars en paranormale beurzen geeft de 91-jarige Julia Bastiaans
karakteranalyses. Met een pientere blik bekijkt ze haar cliënten, ze
analyseert, legt een kaartje en pendelt wat. Maar: 'Je moet het niet zo
serieus nemen, het is gewoon entertainment hoor.'
DOOR SHEILA VAN RHOON FOTOGRAFIE ARMANDO ELLO
Dendronia:
het bomenvrouwtje
Het gebeurde voor het eerst toen ze in de trein zat, van Amsterdam
naar Middelburg, vijfenveertig jaar geleden. Ze zag een tijdschrift lig
gen met een foto van een boom er in. Het herinnerde haar aan de tijd
dat ze op de kweekschool in Bandoeng zat.'Tegenover mij kwam een
vrouw te zitten en ineens floepte uit mijn mond: "Er is iets uit uw buik
weggehaald." De vrouw begon te lachen en zei dat de week ervoor
haar milt was verwijderd. Dat wist ik natuurlijk ook niet, maar het
rolde er zo uit.'Julia Bastiaans (Koedoes, 1913) kan bomen lezen.
Ze heeft allerlei attribuutjes voor zich uitgestald op tafel; een paars
stoffen zakje, een rood satijnen buideltje, dichtgevouwen met een
veiligheidsspeld. Drie waxinelichtjes in lege Unox leverpasteiblikjes
worden aangestoken terwijl wij - bij wijze van research - onze boom
tekenen. Schijnbaar moeiteloos, zonder duidelijke concentratie, maar
met pretoogjes vertelt mevrouw Bastiaans alias Dendronia (dendron
is Grieks voor boom) over onze medische toestand, onze jeugd, ons
karakter en onze zwakheden. Daarna vraagt ze nieuwsgierig of alles
klopt.'Ik vind het altijd leuk om achteraf te vragen of het klopt. Dat is
niet altijd zo, hoor. Als ik slechte eigenschappen heb benoemd, klopt
het niet. Dat willen ze niet horen.'
Van kleins af aan was Julia Bastiaans gevoelig voor buitenzintuiglijke
waarnemingen.'Ik heb geen idee waarom ik dit heb. Eén keer herinner
ik me nog goed. Het was in Indië. We waren klein en speelden vaak in de
tuin, maar als het donker werd moesten we snel naar binnen. Op een dag
zag ik, terwijl we naar binnen werden geroepen, een zwarte hand. Ik ver
telde het tegen mijn tante, maarzij zei: "Je verbeeldt het je". De volgende
ochtend ontdekten we dat we beroofd waren, de hele galerij was weg. Die
zwarte hand die ik had gezien was van een dief!' Bastiaans heeft nooit iets
met haar gaven gedaan, tot die bewuste dag in de trein, decennia later.
Sindsdien hebben duizenden mensen hun boom laten lezen in de hoop op
een tip, een aanwijzing of een bevestiging van hun vraag.
juli 2004 47
