IK WIL JE WAT LATEN ZIEN
JE HEEL ERG MOOI ZU
o Indisch dagboek
Naam: Kerstin Zaalberg
geboren: Zeist, 21 januari 1974
oep vertegenwoordigster kinderkleding
Surabaya, dinsdag 8 juni
Vandaag vliegen we vanuit Denpasar naar Surabaya. Morgen gaan we op
zoek naar de Zaalbergschool, vernoemd naar mijn overgrootvader Karei
Zaalberg. Een taxi brengt ons door het chaotische en bloedhete Surabaya
naar ons hotel. Ongelooflijk hoe er hier wordt gereden! Alles rijdt door
elkaar heen. Auto's, scooters, motoren en heel veel taxi's en betjaks. En wat
stinkt het hier! Het is niet gek dat de mensen die op de scooters zitten,
mondkapjes dragen.
Na een spannende rit komen we aan bij het Majapahit Oriental Hotel. Dit
is het voormalige Oranje Hotel. Hier aangekomen staat het helemaal vol
met politie en militairen. De taxi wordt aangehouden en onze chauffeur
moet zich verantwoorden bij de politie. Na een korte woordenwisseling
mogen we de oprit van het hotel op.
Een man van het hotel opent de taxideur waarop wij natuurlijk meteen
vragen wat eraan de hand is. Hij vertelt dat er een VIP in het hotel logeert:
Megawati, de president. Dat maakje niet iedere dag mee, we slapen in
hetzelfde hotel als Megawati Soekarnoputri!
Nadat we hebben ingecheckt bel ik meteen mijn vader in Nederland. Ik
vertel hem over onze avonturen en dat we morgen op zoek gaan naar
de Zaalbergschool. Hij vertelt me dat hij toevallig op diezelfde dag naar
de Pasar Malam in Den Haag gaat om een lezing bij te wonen over: Karei
Zaalberg.
Surabaya, woensdag 9 juni
Na een stevig ontbijt vertrekken we om tien uur per taxi naar de Jalan
Raya Diponegoro. In deze straat zou de school moeten zitten. We vragen
de taxichauffeur of hij ons bij het begin van de straat af kan zetten, zodat
we het verder lopend kunnen zoeken. We worden afgezet bij de Surabaya
Zoo. En daar staan we dan: in de volle zon, aan het begin van een ontzet
tend lange, maar vooral ook brede straat met wel twee 3-baanswegen!
Waar is de Zaalbergschool? Zou die aan de linker- of rechterkant van de
weg zitten? Zou het nog bestaan, zou het nog een school zijn? Zou die
mooie voorgevel nog te zien zijn zoals op het plaatje dat we hebben? Na
een tijdje lopen beginnen de huizen op elkaarte lijken. Allemaal even
mooi en ze lijken ook allemaal op het plaatje dat ik heb.
Totdat Stefan (mijn vriend) opeen gegeven moment zegt:'Laten we een
betjak nemen, misschien weet de betjakman wel waar het is, of misschien
zou hij zelfs de Zaalbergschool nog kennen?' De betjakman die we hebben
gevonden zegt dat hij weet waar het is. Na een lange rit dwars door het
drukke verkeer stopt hij en zegt dat we op de plaats van bestemming zijn
aangekomen. De betjakman heeft het alleen niet goed begrepen: hij heeft
ons afgezet bij de ambassade van Amerika. Ja, en probeer dan maar met
handen en voeten uit te leggen dat dit niet is wat we zoeken.
Bij de ambassade staan een paar boos kijkende mannen in uniform.
Aan hen vragen we of zij weten waarde school is. Misschien is de school
omgebouwd tot ambassade? De mannen verwijzen ons door naar het
consulaat van Nederland.
Daar aangekomen is het zo heerlijk om mijn verhaal te doen. De vrouw
van het consulaat is erg attent en het is heerlijk om even iemand anders
Nederlands te horen praten. En natuurlijk (met Indisch accent natuurrrlèk)
kent zij de Zaalbergschool. De naam is veranderd in de'Gigi School', en die
staat op dit moment in de steigers, dus moeilijk te herkennen. Deze lieve
vrouw verzorgt een betjak voor ons die ons naar de school brengt.
Op het moment dat we daar aankomen staat 'de Zaalberg School' inder
daad helemaal in de steigers, hekken eromheen. We gaan er naar binnen
en twee mannen brengen ons naar de chef.Terwijl we over het terrein
lopen zien we allemaal mensen liggen die slapen. Ik denk dat ze van hun
pauze aan het genieten zijn. Aangekomen bij de chef vertel ik hem wie ik
ben en wat ik kom doen. Hij laat ons het pand zien en vertelt er wat tech
nische informatie over. Opeens zegt hij:Tk wil je wat laten zien watje heel
erg mooi zult vinden'. We lopen naar zijn kantoor en daar pakken twee
mannen een groot bord en houden het omhoog. Dit bord is ooit verwerkt
in de voormalige school. Wat een mooi moment is dit! Kippenvel.... O
