Tondano travel agency
INDONESIË KALENDER 2005
Indonesiëkalender
Hij is er weer! De nieuwe Indonesiëka
lender. In deze prachtige kalender staan
werken van meesters uit de vorige eeuw
die elk hun eigen beeld van Indonesië
geven. De opbrengst van de kalender
komt ten goede aan Stichting Nedindo/
Pleegkindplan die het geld gebruiken ter
ondersteuning van haar sociale projecten
in Indonesië. U kunt de kalender bestellen
door 10,- (inclusief verzendkosten) over
te maken naar giro 6685, t.n.v. Moesson
in Amersfoort o.v.v. Indonesiëkalender. U
krijgt de kalender dan binnen tien werkda
gen toegestuurd.
Wie familie uit de Gordel van Smaragd op
visite krijgt, moet rekenen op veel spanning
en sensatie. Verheugen mag, mits met mate.
Vragen over aankomsttijd, vluchtnummer
en grootte en samenstelling van het reis
gezelschap mag ook, maar het blijft een ver
rassing wie er uiteindelijk komt. Een uitste
kend voorbeeld is mijn vader: ongeveer een
halfjaar geleden kondigde hij telefonisch
vanuit Tondano aan dat hij binnenkort naar
Nederland zou komen. Voor mij altijd een
groot feest, want ik had de goede man al
twee jaar niet gezien.
De telefoontjes die gepleegd zijn ter voor
bereiding van zijn vertrek uit Tondano en
aankomst in Nederland is goed te verge
lijken met het jam karet principe dat in de
column van mijn voorganger is beschreven:
vreselijk te laat komen of helemaal niet
(ken ook nog). Ik dank God op mijn blote
knieën dat ik zeven jaar in de Indonesische
hoofdstad heb gewoond en dat ik tijdens
mijn studie communicatiekunde mijzelf
heb moeten buigen over het wonderlijke
oosterse fenomeen dat gezichtsverlies heet.
Pokoknya, je kunt maar beter niets zeggen,
dan komt alles vanzelf goed.
Ik was in elk geval voortvarend begonnen
met het inplannen van afspraken rondom
de komst van mijn vader, zodat ik die ouwe
niet kon missen. In de tijd tussen aankondi
ging en aankomst heb ik welgeteld veertien
telefoongesprekken met hem gevoerd,
steeds wisselend van inhoud en boodschap.
Zo was ik na het vierde telefoongesprek al
murw gedraaid vanwege de a) soms ondui
delijke verbinding Tondano - Amsterdam en
b) onduidelijkheid van de vertrekdatum en
burokrasi rondom de reispapieren. 'Susah
sih urus visa', hoorde ik mijn vader zeg
gen in telefoongesprek nummer elf. Ik ben
vervolgens gestopt met het omgooien van
mijn eigen agenda en heb de Hollandsche
Handelswijze weer opgepakt: gewoon
afspraken maken die gemaakt moesten
worden en nergens meer op rekenen. Mijn
vriend was de tel ook al kwijtgeraakt, pastiu.
Tot plotseling anderhalve maand geleden
het verlossende telefoontje kwam: 'Papa
komt met tien veteranen uit Menado om
zaken te doen met de Nederlandse over
heid.' En 'of ik even slaapplaatsenyong
murah kon regelen voor die lui.' Welja pa,
tuurlek kan dat geregeld worden. In Neder
land kan in principe alles, mits je, als het
om een groot aantal slaapplekken tegelijk
gaat, ruim van tevoren de boel regelt en niet
toevallig komt aanvliegen in de periode die
midden in de Hollandse schoolvakanties
valt (ya Ha). Na koortsachtig gebeld en geïn
formeerd te hebben naar opvang voor een
ploeg van tien tandeloze Indische opa's, heb
ik via mijn schoonmoeder in Delft een
mogelijk logeeradresje weten te bemachti
gen. Het telefoonnummer van die logeer-
locatie had ik voor het gemak met een sms
naar pa gestuurd. Sinds mijn vader een
mobiele telefoon heeft is het raak. Tijdens
het afgelopen EK voetbal kreeg ik voort
durend sms'jes betreffende het beroerde
spel van Oranje (mijn vader is voor zover ik
weet soms Ajax- en soms Feyenoordfan).
Toch knap dat hij een dergelijk mobieltje
weet te bedienen dat zo onderhevig is aan
onzinnige technologische embel-embel
(Blue Tooth bijvoorbeeld. Duh, buat apa
siht). Enfin, na die sms van mijn kant viel er
een radiostilte van maar liefst drie weken.
Totdat ik een week geleden werd opge
schrikt door een onchristelijk vroeg tele
foontje - nummer 14- uit Tondano:'Meis, we
komen morgen om 8.30 op Schiphol aan.'
'Wie is we, pa?' vroeg ik al senewen.'Nou, die
veteranen weet je wel, dorang nggak jadi
ikut. Papa neemt de buurman mee, daahaag
tot morgen!'
Ramona Maramis (Haarlem, 1968), heeft
haar middelbare schooltijd in Jakarta door
gebracht. Studeerde communicatiekunde
aan de Rijksuniversiteit Groningen en is
naast dichter/performer tevens internet-
redacteur. Haar vader en moeder wonen
respectievelijk in Tondano (Sulawesi Utara)
en Jakarta. Maramis geeft de beurt door aan
Sandrijn Dekkers.
oktober 2004 5
