IMI
Hoe vier je een veertigjarig huwelijksfeest op majestueuze wijze. In Paleis 't Loo? In Huis
ten Bosch? Leuk idee, maar niet uitvoerbaar. Hans Vervoort ging naar the next best thing
en bezocht met zijn vrouw het Raffles Hotel in Singapore.
'7b the Raffles Hotel!' Ruim dertig jaar heb ik moeten wachten om die
opdracht weer eens aan een taxi-chauffeur te kunnen geven. De vorige
keer, in 1974, waren mijn vrouw en ik in Singapore gestrand op doorreis
naar Indonesië en de vliegmaatschappij bood ons een overnachting
aan in het Raffles Hotel. Vriendelijke bedienden sjouwden onze kof
fers een staatsietrap op naar de kolossale suite die voor ons bestemd
was. Over de balustrade van het atrium keek je naar beneden, waar de
dinerzaal koel gehouden werd door grote, langzaam draaiende wentel
wieken. Het was een tafereel uit de koloniale tijd, maar dan zonder de
gasten in avondtoilet die je hier zou verwachten. Het hotel had bijna
geen bewoners meer en het prachtige decor maakte een wat sleetse
indruk. Na een rijk verleden in de jaren twintig en dertig als pleister
plaats voor de rijken, de beroemdheden en de gekroonde hoofden van
die tijd, was Raffles na de oorlog nog wel de favoriete plek voor oude
coryfeeën als Somerset Maugham, Charlie Chaplin en Noel Coward.
Maar in de jaren zeventig zocht de jetset het in de chroom en de neon
van de nieuwe luxe hotels. Het Raffles raakte in verval, maar die ene
avond in 1974 werden wij toch verliefd op dit majesteitelijke hotel en
de hoffelijke bediening. En toen ik een paar jaar geleden las dat Raffles
geheel was gerestaureerd ontstond al snel het plan om daar onze
veertigste trouwdag te vieren. To the Raffles Hotell' dus.
Even later rijden we langs de snelweg van vliegveld Changi naar Singa
pore. Links en rechts de nieuwbouw van de hoogstraat, hoge torenflats.
Met z'n 4 miljoen inwoners op een stuk schiereiland van 40 bij 20
kilometer is dit één van de drukst bevolkte plekken van de wereld en
torenflats zijn dan onvermijdelijk. Maar de snelweg heeft een groene
strook in het midden en overal zijn bomen geplant. Het maakt een
Amerikaans-royale indruk.
In onze Singapore-gids las ik dat de taxichauffeurs hier ofwel zeer
spraakzaam en behulpzaam zijn, ofwel bijzonder zwijgzaam. Onze
chauffeur, een kleine man met een rond Chinees gezicht, behoort tot
de eerste categorie. Als we hem verteld hebben dat we hier dertig
jaar geleden één dag geweest zijn, beijvert hij zich om bij alles wat we
onderweg tegenkomen te vermelden of dat er toen ook al was of van
na die tijd dateert.'Hier het operagebouw, dat is van enkele maanden
geleden. Daar is het oude postkantoor uit uw tijd, nu een hotel.' Hij
reikt zijn kaartje aan, Raymond Chan, gespecialiseerd in city-tours. Van
daar. Hebben we interesse in een tour? We beloven er over na te zullen
denken. En dan zijn we er al, het Raffles Hotel.
Vanaf het moment datje taxi voor het grote witte paleis stopt en een
forse baardige Sikh in livrei je welkom heet, ben je 'resident' van Raf
fles en word je op al je wenken bediend, zelfs voordatje ze kan geven.
Tevreden zitten we enige tijd later in de voorkamer van onze suite aan
het Palm Court met ons welkomstdrankje, de beroemde Singapore
Sling cocktail die in 1915 door Raffles' barman voor het eerst werd ge-
mixed. We hebben kennis gemaakt met Raimie, een jonge Singaporees
die onze persoonlijke valet is voor de duur van ons verblijf en die de
42
