De dag van...
Paul Pattynama
(Manokwari, 75 decerhber 1958),
brandweercommandant regio
Noord-Brabant
2 december 2004
Paul Pattynama:'Mijn werk is misschien niet zo spannend als je zou
denken. Ik ben niet de baas van de rode brandweerauto's die je op
straat ziet. Ik heb geen korps onder mijn hoede. Mijn taak is voorna
melijk bestuurlijk. Ik ben eigenlijk een generaal zonder leger. Ik kan
korpsen ook niet dwingen iets te doen. Voor mijn werk heb ik veel
contact met de lokale commandanten van de korpsen binnen de
regio en de verschillende burgermeesters. De regionale brandweer
zorgt voor de coördinatie tussen de verschillende korpsen en de po
litie en de GGD. Wij maken de draaiboeken waarin staat wat te doen
bij calamiteiten. Vandaag zit ik samen met de commandanten van
alle 25 brandweerregio's van Nederland in een conferentiecentrum
in Zeist. Daar hebben we de afgelopen drie dagen samen besproken
waar het heen moet met de brandweer in 2010. De regering wil dat
de brandweer in 2006 dezelfde regiogrenzen heeft als de politie. Wij
hebben besproken hoe we dat het beste kunnen vormgeven.
De discussies gebeuren in verschillende sessies. De ene keer met de
complete groep, de andere keer weer in kleinere groepjes. Zo wordt
in de loop van de dag steeds duidelijker wat we willen en komen we
steeds meer op een lijn. Alle gesprekken staan onder leiding van een
gespreksleider. Niet omdat we niet met elkaar kunnen opschieten,
maar omdat door professionele begeleiding de discussie gestructu-
reerder verloopt en we zo makkelijker tot een gemeenschappelijke
visie kunnen komen.
Omdat ik pas sinds 1 augustus regiocommandant ben, heeft deze
bijeenkomst een leuke bijkomstigheid. Het is voor het eerst dat ik alle
collega's van de andere regio's bij elkaar zie. Een goede gelegenheid om
nader met elkaar kennis te maken en van gedachten te wisselen. Het is
niet zo dat ik nog niemand kende, hoor. De meeste kende ik al voordat
ik regiocommandant werd. Het brandweerwereldje is niet zo groot.
Bijna iedereen kent elkaar. Maar het is goed om intensief contact met
elkaarte hebben.
De bijeenkomsten zijn erg intensief en daarom erg vermoeiend; we
gaan tot in de avond door. Om negen uur stoppen we met de sessies.
We hebben onze deadline gehaald. Alle commandanten staan op één
lijn en we kunnen met een gemeenschappelijk standpunt naar buiten
komen. Die deadlinedruk was net wat we even nodig hadden. Dat het
nu af is, geeft wel energie. We hebben het gehaald!
Aan het eind van de dag ondertekenen alle commandanten'het docu
ment. We willen dat alle brandweercommandanten in regionale dienst
komen om zo voor een betere coördinatie tussen de corpsen te zorgen.
Op die manier heeft de regiocommandant ook macht in de hiërarchie
en kunnen de lokale korpsen minder hun eigen koers varen. Verder
willen we een heldere financieringsstructuur. Een geldstroom die niet
afhankelijk is van lokale belangen. Zo kunnen we de kwaliteitsverschil
len tussen de verschillende korpsen (voor zover die er zijn) minimaal
houden. Het persbericht kan de deur uit en wij kunnen met de over
heid en het brandweerpersoneel gaan discussiëren over de toekomst
van de brandweer.
januari 2005 45
