u
'De muziek zat mijn maatschap
pelijke carrière in de weg.'
Heeft je moeder invloed op je pianospel gehad
Het klinkt een beetje gek, maar ik heb niet echt piano leren spelen van
mijn moeder. Ze had het zo druk met al die lessen dat ik'pianistisch
gezien'verwaarloosd werd. Mijn moeder was een erg goede lerares. Ze
Je hebt in de loop van de tijd met talloze beroemde musici gespeeld.
Zo begeleidde je de tenorsaxofonisten Don Byas, Hank Mobley, Ben
Webster en Dexter Cordon. Is er één muzikant in het bijzonder waar
48
moesson
Werd je thuis gestimuleerd in je muzikale interesse?
Door mijn moeder zeer zeker. Mijn vader werkte bij de Koninklijke
Paketvaart Maatschappij als werktuigkundige op de m.s. Ophir. In
de oorlog was mijn vader op zee. Het schip was door de geallieerden
gecharterd als rode kruisschip. Zo heeft hij de slag om Sicilië mee
gemaakt. Mijn moeder was pianolerares. Om mij en mijn zus tijdens
de oorlog te onderhouden, had ze veertig leerlingen per week. Later
hebben mijn ouders nog twee kinderen gekregen; een jongen en een
meisje. Mijn vader wilde - in latere jaren, we woonden al in Nederland
- niets weten van een muziekcarrière. Alle ooms en tantes werden
geraadpleegd, maar niemand vond het wat. Ze herinnerden zich de
pianoleraren die in de jaren dertig in Nederland langs de deuren moes
ten om geld te verdienen. Zekerheid was belangrijk. Als ik bijvoorbeeld
mijn tante Mea op lijn drie tegenkwam vroeg ze gelijk: 'Robbie, heb je
al een betrekking op het departement? Zal ik een sollicitatiebrief voor
je schrijven?' Ik dacht altijd dat ik fout bezig was. Mijn vader was bang
dat ik mijn schoonouders niets te bieden had zonder degelijke baan.
Pas toen ik Ip's ging maken en prijzen ging winnen, veranderde de
houding van mijn familie. Dan vroegen mijn tantes apentrots of'ie dan
ook in de winkel zou komen'.
kon geduld opbrengen voor al haar leerlingen, behalve
voor mij! Na twee lessen zei ze:'Hou er maar mee op, je
leert het toch niet'. Zo kwam het dat ik zelf altijd wat
zat te priegelen op de zwarte toetsen van de piano. Ik
heb mezelf boogie-woogie leren spelen op de zwarte
toetsen - dat was makkelijker. Achteraf is het heel handig
geweest dat ik puur op gehoor heb leren spelen. Ik heb
er bijvoorbeeld totaal geen moeite mee om zangeressen
in vreemde toonsoorten te begeleiden. Dat heb ik toch
maar mooi te danken aan dat gepingel op die zwarte
toetsen in mijn jeugd.
Heeft het hele gezin de oorlog overleefd?
Ja, ik kan me nauwelijks iets naars van de oorlog herinne
ren, hoe gek't ook mag klinken. Ik was daar te klein voor. Ik
weet nog wel dat ik het hoogst irritant vond dat ik moest
stoppen met spelen om mijn moeder te troosten. Zij huilde
vaak in die tijd. Later begreep ik pas wat een moeilijke
tijd het voor haar geweest moet zijn, zonder mijn vader.
De dreiging van het interneringskamp hing bovendien
boven ons hoofd. Op een dag stond er een groep Japanse
militairen in ons huis. Mijn moeder liep zenuwachtig met
de bijbel in haar hand heen en weer. Pas toen de militairen
mijn zieke grootvader hoorden kuchen, gingen ze weg. Ze wilden waar
schijnlijk geen zieke mensen in het kamp hebben. Bij de deur werd nog
gezegd dat ze ons zouden komen ophalen. Ik wacht nog steeds op ze!
Vrij vlot na je entree in de Nederlandse muziekwereld ben je je ook
gaan interesseren voor andere muziek, heb ik begrepen.
Dat klopt. Ik wilde niet aan de boogie-woogie blijven hangen. Jazz met
zijn harmonieën en complexiteit interesseerde mij meer. Ik ging al vrij
snel luisteren naar pianisten als Oscar Peterson, Nat King Cole, Horace
Silver en George Shearing. Mijn eigen quintet stond vooral onder in
vloed van Horace Silver. Ik wilde alleen wel mijn eigen stukken spelen.
Je bent een zeer veelzijdig muzikant. Je speelt zowel oude stijl als
moderne jazz. Wordt de ene stijl door de andere beïnvloed?
De pianist en componist Frans Eisen heeft ooit eens tegen mij gezegd
dat de boogie-woogie wel een goede invloed had op mijn 'blues-fee-
ling'. Dat was - zeker uit de mond van Frans Eisen - een groot compli
ment. Door die verschillende stijlen zit er meer'feeling'en spontaniteit
in mijn spel dan in dat van andere pianisten. Ik benader de muziek wat
minder intellectueel dan bijvoorbeeld Frans Eisen dat doet. Frans Eisen
is een echte jazz-purist.
