7
je warme herinneringen aan hebt
Ik heb met Rob Madna (de vorig jaar veel te vroeg overleden pianist,
trompettist, componist, bandleider en arrangeur. Moesson heeft hier
in het meinummer van 2003 bij stilgestaan) mogen spelen. Daar was
ik zeer vereerd door. Rob was zelf natuurlijk in de eerste plaats pianist,
maar hij wilde voor het orkest staan en trompet spelen. In dat orkest
heb ik echt leren lezen. Ik kreeg van die enorme flappen muziekpapier
voor me. Ik dacht vaak bij mezelf:'Ben ik hier wel goed genoeg voor?' Ik
ben altijd een enorme Madna bewonderaar geweest.
Dat gevoel moet wederzijds geweest zijn. Ik kan me voorstellen dat
zo'n geweldige muzikant kieskeurig is wat pianisten betreft.
Rob was altijd zeer toegankelijk voor mij. Hij heeft me het meest
beïnvloed van alle muzikanten die ik ben tegen gekomen. Ik had altijd
het gevoel dat we een speciale band hadden. Met de bigband speelden
we ook wel composities van mij. Vaak arrangeerde Rob mijn nummers
voor bigband. Hij gaf me ooit een compliment voor mijn schrijven. Hij
zei: 'Jouw stukken zijn veel meer dan reeksen akkoorden. Ze hebben
melodie'.
Ik heb begrepen datje ook nog tien dagen in The Jazzmessengers
van Art Blakey hebt gespeeld.
Dat klopt, ik kwam net terug van een repetitieperiode voor een tele
visieopname met onder andere Louis van Dijk en Daniël Wayenberg,
toen mijn vrouw me al stond op te wachten. Wat bleek, de pianist en
de bassist van Art Blakey zaten in Engeland vast wegens drugsbezit.
Art Blakey was in alle staten en had direct twee nieuwe muzikanten
nodig. Een beroemde collega van Blakey, de drummer Art Taylor, is een
vriend van me. Hij had me aanbevolen. In eerste instantie wilde ik het
niet doen. Ik had helemaal geen zin om daar onvoorbereid een beetje
af te gaan voor Art Blakey en al die andere fantastische muzikanten. Ik
heb het uiteindelijk vooral gedaan om Art Taylor niet teleur te stellen.
Ik heb er geen spijt van gekregen, het was een hele leuke ervaring. Het
streelde me dat Blakey stomverbaasd was dat ik alle stukken kende. Ja,
wat dacht je? Het Blakey-repertoire is mijn schoolmuziek. Moanin, The
Blues March, Along Came Betty en Are You Real? - ik kan die composities
wel dromen (Agerbeek neuriet zachtjes de melodie van Along Came
Betty).
Naar mijn mening wasje met jouw ritmische en swingende stijl
van spelen de ideale man voor Blakey.
Blakey bood me na tien dagen inderdaad een baan aan. Ik heb hem
afgewezen, want ik had al een baan.'Bij welk orkest dan?', vroeg hij. Ik
zei:'Bij de Nuts'. Daar begreep hij helemaal niets van. Ik was een 'civil
servant'! Een gemiste kans, maar wat wil je? Ik had geen zin in dat
onzekere bestaan. Eerst mijn baan opzeggen en dan na anderhalfjaar
zeker vervangen worden dooreen andere pianist. Dank je feestelijk. Ik
wilde mijn vaste baan niet opgeven.
Rob Agerbeek's top 5 cd's
1. Horace Silver Trio - oktober 1953 (Blue Note B21Y-81520 CD)
2. Horace Silver And The Jazz Messengers - november 1954
(Blue Note B21Y-46140 CD)
3. Oscar Peterson At Carnegie Hall (Mercury 1951)
4. Hank Mobley: Soul Station - februari i960
(Blue Note B21Y-46528 CD)
5. Miles Davis Volume 1 en 2 - mei 1952 tot en met maart 1954
(Blue Note CPD 7815012 CD)
'Horace is altijd een grote invloed geweest. Vandaar mijn keuze voor
die platen. Wat Oscar Peterson betreft: ik vind vooral de jeugdige
Peterson goed. Later probeert hij zichzelf steeds te overtreffen. Op
die vroege platen heeft de techniek nog niet de overhand. Van deze
plaat spreekt vooral het nummer'Tenderly' mij aan. Op Soul Station
van Hank Mobley speelt Wynton Kelly piano. Niet iedereen is het
met mij eens, maar ik vind Wynton een perfecte pianist. Tsja, een
top vijf is natuurlijk geen top 5 als er geen plaat van Miles in staat.
Het mag misschien niet maar ik wil toch graag de beide Blue Note's
van Miles noemen. Ik kan geen keuze maken.'
Ie hebt in de loop der jaren ook veel zangeressen begeleid. Aan
welke zangeres bewaar je de warmste herinneringen?
Aan Elaine Delmar maar ik heb ook fantastisch gewerkt met Ann Bur
ton en Creetje Kauffeld. Het is een kunst om ze te begeleiden zoals zij
dat willen. De één wil stevige begeleiding achter zich horen, de ander
wil juist meer dat ik ze aanvul en de akkoorden omspeel. Ach, ik heb
van allemaal veel geleerd. Van Rob Madna, van Art Blakey maar ook
van de zangeressen die met mooie arrangementen kwamen aanzetten.
Je bent van Indische afkomst. Hoe is je band met de geboortegrond?
Ik ben drie keer terug geweest. Ik heb niet zo'n band met Indonesië. Ik
wil niet tot een kliek behoren. Het is wel gezellig, hoor, en het lekkere
eten spreekt me zeker aan, maar toch... Ik zou zeggen: stap er eens
uit. Ik heb veel Indische vrienden maar nog veel meer Nederlandse
vrienden. Mijn opa van moederskant was een Nederlander uit Hoorn
die getrouwd was met een dame van gemengde afkomst, mijn oma.
De overgrootvader van mijn vader was een Deense leerhandelaar uit
Amsterdam. Ik kijk dus niet alleen naar die Indische achtergrond.
Ik heb nooit zo in hokjes geloofd. Ik kan me nog herinneren dat ik vroe
ger een blond vriendinnetje had. Dan werd er gezegd:'Neem haar niet
achter op je mobilette, want dan zou je in de moeilijkheden kunnen
geraken'. Nou, dan wacht ik daar wel op, was mijn vaste reactie.
Speciale aanbieding: zie pagina 7 van dit nummer. Voor cd's van
Rob Agerbeek kunt u ondermeer terecht bij De Jazzwinket in Utrecht,
telefoon 030 - 234 34 56 of www.jazzwinkel.nl
januari 2005 49
