Boomblaadje
column vólgens Vilan van de Loo
De V van Fysiek
1
M
-
De K van Korting
Het nieuwste boek van Marion Bloem De V van Venus had
beter De D van Dik kunnen heten. Met bijna vijfhonderd
pagina's is het haar lijvigste roman tot nu toe. En een
lijvig boek is het, in meerdere opzichten. Met De V van
Venus heeft Marion Bloem een fysiek boek geschreven.
Maar je doet de tiende roman van 'La Bloem'tekort door
het af te serveren als een lichamelijk boek. De V van Venus
is vooral een verhaal over verlies, liefde en dood. Wan
neer schrijfster Venus van Oosten op een dag verdwijnt,
weet zelfs haar ernstig zieke man niet waar ze uithangt.
Het enige wat ze achterlaat, zijn aanzetjes tot verhalen.
Verschillende stukken tekst verdeeld over stukken papier
en computerbestanden. Geen tekst is af. Venus' uitgever
moet van deze flarden tekst een boek zien samen te stel
len. De losse fragmenten blijken een inventarisatie te zijn
van alles wat ze in haar leven kwijt is geraakt. Behalve
haar hormonen dan. In het laatste hoofdstuk verzucht
Venus:'Heer verlos mij van mijn hormonen/Toch een
fysiek boek dus.
De V van Venus
door Marion Bloem
Arbeiderspers: 494 pag. (gebonden)
ISBN go 295 0458 7
Prijs: 27,95
Lezers van Moesson krijgen 2,45 korting op de nieuwe
roman van Marion Bloem. Knip de bon uit (kopiëren mag
ook) en lever hem in bij de erkende boekhandel.
Medium: Moesson
Auteur: Bloem, Marion
Titel: De V van Venus
ISBN: 9029504587
Gewone prijs: 21,95
Actieprijs: 19,50
Looptijd: t/m 7 maart 2005
Actienummer: 900-73458
Naast me op tafel ligt een boomblaadje. Het kraakt een beetje als ik het met
een voorzichtige vinger aanraak, want het is na maanden bewaren bijna
gedroogd. In mijn huis is geen enkele plant te vinden, soms staan er bloemen
in een vaas, dus dat boomblaadje ligt hier met een reden. Ik heb het gekregen
van Alfred. Hij plukte het van een boom in Semarang, Bodjongweg 80. In dat
huis, met die boom, woonde tussen 1909 en 1913 mevrouw Kloppenburg-Ver-
steegh (1862-1948), de grote kruidengeneeskundige.
Ik kijk naar dat boomblaadje, en het boomblaadje kijkt rustig terug. Wat zou
het anders doen, na alle gebeurtenissen die het in zich draagt. Die jaren met
mevrouw Kloppenburg, patiënten die bij haar genezing zochten en de troost
die zij hen bood met haar obat en naastenliefde. Dan de latere jaren, twee
wereldoorlogen, de wording van Indonesië, en wat er daarna gebeurde. Dat
alles heeft het blaadje in zich, dat alles is gekomen, geweest en gegaan, en
toch is het blaadje gewoon een blaadje gebleven. Ontstaan, gegroeid, gevallen,
vergaan om weer te ontstaan, een eeuwige cyclus die boven de menselijke
tijdrekening staat.
Mevrouw Kloppenburg zegt:'Hecht niet te veel aan aardsche zaken; zulke te
leurstellingen in uw dagelijks leven zijn lessen, die u leeren zullen en u harden,
om grootere en zwaardere verliezen in de toekomst te kunnen dragen; trek
voordeel uit het onaangename dat ge te dragen hebt om een beter mensch te
worden.'Geen gemakspraatje, want mevrouw Kloppenburg wist waarover zij
sprak. Haar patiënten vertelden haar wat ze zelf ook kende: ziekte, teleurstel
lingen, de pijn van het diepste verdriet dat nooit meer over lijkt te gaan. En
toch of juist schreef ze deze woorden en gaf ze door. Aan wie luisteren wilde,
of wil.
Januari is voor mij een kale maand. Na de verstikking van de zogenaamde
feestdagen is alles wederom normaal, hoe dat dan ook is. Het kalenderjaar
ligt voor me en vraagt wat ik eigenlijk echt wil, wat mijn plannen zijn. Een
nieuwe reis begint en ik moet mee. Soms met tegenzin, omdat het leven zo
kan tegenvallen, op andere dagen met wat meer vertrouwen in de toekomst.
Dit jaar heb ik het Indische boomblaadje dat me bemoedigt. Het reisde dagen,
weken geduldig mee in de reiskoffer van Alfred Birney; hij was in Indonesië op
promotietournee. Terug in Nederland gaf hij het aan mij.
Zo dichtbij is mevrouw Kloppenburg nog nooit gekomen. Van haar toen en
daar is iets naar mijn hier en nu gereisd, met de wijsheid van de oude me
vrouw. Kijk maar, zegt ze met dat boomblaadje, het is komen en gaan, alles
vernieuwt zich en toch blijft de kern bestaan van wat er eigenlijk is, wees wie
je bent, dan komt het goed.
Mevrouw J. Kloppenburg-Versteegh: Het leven van
de Europeesche vrouw in indië Deventer: Charles
Dixon, igig
Vilan van de Loo
