Met fotograaf Serge Ligtenberg en zijn gezin
hebben we leuke uitstapjes gemaakt. Zo brachten
we een bezoekje aan een mie-fabriek.
DOF CISKA CRESS O FOTOGRAFIE SERGE LICTENBERG
Ciska Cress
in Indonesië
We waren blij dat één van de mie-makers ons zijn 'fabriekje'
wilde laten zien. Ik had eigenlijk mijn oog laten vallen op
een Chinese meneer, want als er iemand is die weet hoe
je de beste mie kan maken, dan is het wel een Chinees.
Helaas vertrouwde hij ons niet. Hij dacht dat wij met
zijn recepten commerciële bedoelingen hadden. Na lang
zoeken vonden wij een meneer in Cisaat, niet ver vanwaar
ik woon. Nadat de auto geparkeerd was, moesten wij veel
lange en smalle steegjes te voet afleggen. Eenmaal aangekomen
werden wij voorgesteld aan de hele familie en de man liet ons zijn'fami
liefabriekje' zien. Het was een redelijk grote ruimte en ik moet zeggen
dat het er best schoon uitzag, 's Ochtends van vijf tot zeven uur wordt
hier de mie gemaakt. Daarna wordt het verkocht aan de kaki lima's die
de mie op straat verkopen. Zelf had hij in de buurt ook een verkooppunt
met zijn kaki lima. Voor ons was hij bereid om te laten zien hoe de mie
gemaakt wordt. De machines konden voor minimaal 5 kilo aan. Dus ja,
toe maar, ik bestelde 5 kilo mie. Kan de hele buurt mee-eten. De man
waste zijn handen en mat 5 kilo tarwebloem af en deed wat watererbij.
Op 3 kilo bloem gebruikte hij 1 liter water, pakte wat zout, wat kleurstof
om de mie geel te kleuren en een poeder dat hij soda noemde. Het wer
kelijke recept gaf hij niet, misschien bang dat ik met een eigen kaki lima
op de hoek van de straat zou gaan staan?
Het volgen van het hele proces was al interessant genoeg voor mij.
Daarna slingerde hij een apparaat met de hand aan om alle machines
van elektriciteit te voorzien. Het mengsel met de bloem werd in een
mengmachine gedaan en tot een soepel deeg gekneed. Daarna ging het
deeg in een machine zodat het er geplet en plat uit kwam. Dit werd vijf
keer overgedaan. Het geplette deeg ging over in een andere machine en
werd uitgerold tot een grote lap van wel 4 meter lang en 40 cm breed.
Dit werd drie keer herhaald totdat het deeg zacht was. Het deeg valt
net zoals bladzijden van een boek op elkaar en de man haalde dus een
stuk mooi opgevouwen deeg van de machine. In een andere machine
werd het deeg in slierten gesneden. Om kleven te voorkomen, strooide
hij wat bloem over de slierten en pakte de hele handel voor ons in. Hij
glunderde bij het afrekenen. Ik denk dat wij heel Sukabumi mie ajam te
eten kunnen geven.
De man nodigde ons uit om de mie ajam uit te proberen en te zien hoe
het proces van de gekookte mie eruit zag. In zijn kaki lima stond een
grote pan met heet water. Hij pakte wat van de versgedraaide mie, deed
dat op een soort vergiet met een lange steel en liet dit enkele minuten
in het water staan. Daarna pakte hij een grote kom, deed de gekookte
mie erin en maakte het af met een mengsel van kip en groenten. Royaal
goot hij er chilisaus over. Het resultaat was ongelooflijk lekker en na
tuurlijk vroeg ik hem hiervan het recept. Ik vroeg hem of het proces om
bami goreng te maken hetzelfde was zoals hij mie maakte. Hij lachte en
zei dat het met deze mie niet kon, want om bami goreng te maken wordt
eerst de mie gedroogd in een oven. Eenmaal thuis gekomen wilden wij
inderdaad bami goreng maken. Alle ingrediënten in huis gehaald en de
mie gekookt zoals deze meneer het voorgedaan had. Tot zover ging al
les goed. In een grote wadjan de bumbu en groenten gefruit en de ge
kookte mie erbij gedaan. Het resultaat was een onsmakelijke, gekleurde
brij. Omdat we het zonde vonden om al die mie weg te gooien hebben
we toch maar mie ajam gemaakt. Dit ging gelukkig heel goed.
40 moesson
