CISKACRESSO SERGE LIGTENBERG
Ciska Cress
in Indonesië
Elke dag komt hij langs met zijn kaki lima, de roedjakman. Steeds weer om vier uur 's middags
hoor je hem al vanuit de verte. Ook hier in Sukabumi heeft iedere venter zijn eigen geluidje. Ik
heb verschillende keren bij hem roedjak gekocht, erg lekker.
Al driejaar verkoopt Ayo roedjak hier in deze
buurt. Ik vroeg hem waarom ik hem nooit in
oktober of november zag? Dan is het de natte
moesson en dan willen de mensen geen
roedjak kopen; hij verkoopt dan baso goreng.
In deze buurt is hij de enige die roedjak
verkoopt, maar met de natte moesson is er
veel concurrentie. Bijna iedereen verkoopt
dan wel iets met baso. Baso zijn balletjes,
gemaakt van vis of garnalen, vlees of kip of
alleen maar van tarwebloem gemengd met
meel van singkong. De baso kan gebruikt
worden voor nasi goreng, bami goreng of
voor mie baso. Eigenlijk gebruikt men hier in
veel recepten baso. De balletjes variëren van
grootte; soms zijn ze zo klein als soepballen
en dan weer zo groot als een bal gehakt. Ik
ben niet echt gek van de baso hier, vaak lijkt
het net of je een bal rubber zit te eten. Vlees,
vis of kip zit hier bijna niet in, je eet dus al
leen maar meelballen. Voor de roedjak gaat
Ayo om de dag naar de pasar om zijn fruit te
kopen. Het fruit is ook per week verschillend,
het ligt er maar net aan wat voor soort fruit
te koop is. Wel heeft hij elke dag ananas en
partjes watermeloen in zijn karretje liggen.
Wanneer hij door de straten loopt, komen al
heel snel de kinderen op hem af. Ze willen
allemaal een stuk watermeloen of een stukje
ananas. Van te voren schilt hij elke morgen de
ananas - de ananas is hier niet zo groot - dat
verdeelt hij in vier stukken en verpakt het
netjes in plastic zakjes, ook zo met de meloen.
Het ziet er allemaal keurig uit in zijn karretje.
Ik sta soms verbaasd hoeveel kinderen om
zijn kar hangen.In het begin kocht ik voor
mijn twee kleine buurjongens stukken me
loen en al snel waren er twaalf kinderen om
de kar. Ik zag hun ogen en ze keken verlekkerd
naar al dat fruit. Ach ja, waarom ook niet voor
die kinderen een stukje kopen? Binnen een
seconde was iedereen voorzien en de kar leeg.
Nu staat Ayo prompt elke dag voor mijn huis
in de hoop dat ik elke dag zo'n weggeef-dag
heb, maar ik heb het zo'n drie keer gedaan
en elke keer weer kwamen er meer kinderen
bij. Ik heb ze geteld de laatste keer, het waren
36 kinderen en waar die plotseling allemaal
vandaan kwamen, Joost mag het weten. Het
is niet om het geld, want je betaalt maar
vijfhonderd rupiah voor een stuk meloen, dat
is vijf eurocent, maar je moet ook eens 'nee'
durven zeggen nietwaar? Maar de roedjak
koop ik regelmatig, die is werkelijk erg lekker.
42 moesson
