Help HALIN helpen
Er leven nog honderden die op HALIN
leunen, hoe zou er sprake kunnen zijn
van ophouden?
Wilt u het werk van de Stichting HALIN ondersteunen? Dan
kunt u een bijdrage overboeken ten gunste van Gironummer
308 ten name van de Stichting HALIN te Den Haag. Stichting
HALIN is in het bezit van het Keurmerk van het Centraal Bu
reau Fondsenwerving (CBF) te Amsterdam. U weet daardoor
zeker dat uw gift op de juiste plaats terecht komt.
Meer weten? Donateur worden? Bezoek dan de site (http://
home.wanadoo.nl/carl.parijs/) of bel HALIN: 070 - 34612 85
(elke dinsdagmiddag). Schrijven kan ook: Stichting HALIN,
Zoutmanstraat 23 II, 2518 GL Den Haag.
letters een leven verteld wordt. Altijd komt dat ene terug: waarom ze
destijds niet naar Nederland kwamen. Omdat ze niet konden of wilden,
om wat voor reden dan ook. Mevrouw M. (Sumatra, 1930):'..en omdat
ik nog een vader had, wou ik voor mijn vader in Indonesië blijven.'
Kiezen
Het verhaal is in grote lijnen bekend. Nadat Indonesië onafhan
kelijk was geworden, moesten Indische Nederlanders
kiezen tussen Nederland en Indonesië. De meerder
heid, inclusief de latere spijtoptanten, koos voor
Nederland. Een minderheid bleef. Dat waren
er enkele duizenden, vermoedt Pierre Bovens.
Degenen die het nauwelijks redden, krijgen
steun van HALIN. Naast de maandelijkse
toelage die uitgereikt wordt op een 'be
taaldag', neemt HALIN ook een deel van
de medische kosten op zich. Dat zal in de
toekomst een grotere kostenpost zijn, want
ook in Indonesië komt de ouderdom met
gebreken. De contactpersonen in Indonesië
zien de zorgen die dat geeft en berichten dat aan
het stichtingsbestuur in Nederland. Dit persoonlijke
netwerk is de kracht van HALIN. De betaaldag is altijd
gezellig en hartelijk, niemand hoeft zich te schamen, er is begrip
voor elkaar, ledereen weet immers: Indonesië kan ook een hard land
zijn.
'Maar ze konden toch kiezen?'vraag ik.'Waarom kwamen zij niet naar
Nederland?' Pierre legt geduldig uit:'Sommige mensen geloofden de
Nederlandse regering. Die spiegelde een moeilijke toekomst in Neder
land voor. Dat schrok af. Daarbij was niet iedereen op de hoogte van de
terugkeerregeling naar Nederland voor spijtoptanten of kon alle papie
ren aanleveren die nodig waren. In een huwelijk was het zo dat als de
man Indonesiër werd, de kinderen dat ook waren. Dan ging de moeder
niet naar Nederland. Ook niet als ze voor Indonesische ouders zorgden.'
'Alsof Indische mensen in Nederland het toen zo gemakkelijk hadden',
denk ik hardop. 'Dat hoor ik vaker,' zegt Pierre. 'Maar het één heft het
ander niet op.' Dat is waar, alle ellende van pensions, discriminatie en
buitengesloten zijn, dat gebeurde hier. En daar gebeurde iets anders.
Pierre:'Soekarno heeft Indische Nederlanders laten ontslaan, omdat
ze Indisch waren. Toen waren ze afhankelijk van anderen, want een
uitkering was er niet. Voor velen betekende dat armoede. Hun kinderen
konden ze niet naar school sturen, zelfs geld om eten te kopen hadden
ze te weinig. Die armoede is er nog.'
Steun
Meneer C. uit Jakarta is 71 jaar en schrijft: 'Financiële problemen - trans
portkosten - eetwaren - brandstof (petroleum om te koken) zijn de
laatste tijd twee tot drie maal 100-300 procent gestegen.'
Hij woont in een huis vol termieten, maar het is goedkoper dan het
vorige huis:'Het verschil, daarvan konden wij eten.' En verderop:'Wat
ik hier schrijf, schrijf ik ook voor de anderen die steun krijgen v.d.
HALIN. Zij hebben't nog erger dan ik.'Zijn brief eindigt zo:
'Bij voorbaat mijn oprechte dank voor het feit dat jul
lie nog aan ons denken.'
Toekomst
HALIN bestaat dankzij de donateurs. De
Nederlandse regering draagt structureel nul
cent bij. Meneer T. (Buitenzorg, 1927) in een
geëmotioneerde brief:'Wij allen zijn Neder
lands onderdaan
De meeste donateurs zijn afkomstig uit de
Indische gemeenschap in Nederland, vaak ook
ouderen. Maar hun getal neemt af doordat de
donateurs op hoge leeftijd komen en, zoals dat
gaat, overlijden. Van Het Gebaar kreeg HALIN acht
honderd duizend euro. Indisch geld, eigenlijk. Eigenlijk was
er zoveel meer nodig.
'We gaan gewoon door,'zegt Pierre Bovens vastberaden. Er leven nog
honderden die op HALIN leunen, hoe zou er sprake kunnen zijn van
ophouden? De ouderen worden ouder, en of je in Indonesië woont of in
Nederland, de ziektekosten stijgen. Een knieoperatie, een bril, medi
cijnen, wat hier gewoon lijkt, is daar onbetaalbaar. Als je het geld echt
niet hebt, je kent niemand die het aan je zou willen lenen, de familie
is weg, de kerk kan niets doen, waar moetje heen, wat moetje doen?
Het antwoord is: HALIN. Hun werk gaat door, en hulp van nieuwe
donateurs is meer nodig dan ooit. Misschien de jongere generaties,
bespreken we, die een onbekende oom of tante in Indonesië willen
helpen. Het moet anoniem, want een oom of tante hoeft dan niemand
te bedanken. Als ik vraag hoe het dan moet met minder donateurs en
meer hulpvragen, kijkt Pierre weg en weet zo gauw geen antwoord
te geven. In maart gaat hij weer naar Indonesië. Hij zegt het niet en
ernaar vragen doe ik niet, maar ik weet zeker dat hij veel uit zijn koffers
zal weggeven. Help landgenoten in Indonesië. Hij doet het. Ik geloof
dat ze dat naastenliefde noemen.
De initialen in het artikel zijn gefingeerdde citaten uit de brieven zijn opgenomen met
instemming van de briefschrijvers en de Stichting HALIN.
december 2005 23
