Tempo Doeloe Lezers schrijven
Tijdens een Batavia-reünie zag ik hem terug, Adè
van Zoest, de djago van de buurt waar ik opgroeide.
Hij was niet veel veranderd.
DOOR RIEN BERENDSEN
Poppie
Mijn gedachten gingen terug naar de jaren
in Batavia. Op een klein veldje op de hoek van
Gang Kelintji stonden twee bomen niet ver
van elkaar. Het leek alsof de kruinen in elkaar
waren gegroeid. In de schaduw stond haast
altijd een aangenaam briesje. Wanneer het
regende duurde het een poosje voordat de
gestaag vallende druppels door het bladerdak
lekten en iedereen naar huis vluchtte. Bijna
iedere middag kwamen we daar bij elkaar en
stonden een beetje te kletsen over de laatste
Tarzanfilm en natuurlijk een beetje stoer doen
als de mooie kippen langskwamen. Enkele jon
gens hadden hun glimmend gepoetste fietsen
bij zich om op de meisjes indruk te maken.
Sommigen hadden een echte Raleigh-versnel-
ling, die een stoertikkend geluid maakte als ze
langzaam langs de giechelende meisjes reden
en deden alsof ze tegen hun aanreden en
omvielen, dat weer een hoop gegil opleverde.
Anderen die geen versnelling hadden, bonden
met een elastiekje een sapoe lidi tegen een
van de buizen van het voorvork en dat leverde
hetzelfde effect op als de verende sapoe lidi
tegen de spaken tikte. Sommige meisjes
keurden ons geen blik waardig, terwijl anderen
meteen rechtsomkeert maakten als ze ons in
de gaten hadden. Poppie, mooi en bovendien
aardig en zonder tinka's, was wel de kip voor
ons. Met een slank lichaam, mooi gevormde
lippen en lange wimpers om haar poppenogen
-vandaar de bijnaam - viel ze wel op. Door vele
moeders van opgeschoten jongens werd ze
liefkozend blek blek swiet genoemd, waarmee
hitam hitam manis werd bedoeld. Bovendien
had Poppie heel lang en gitzwart haar dat tot
ver over haar stevige en mooi gevormde billen
reikte. Poppies billen werden door ons met res
pect kadetten genoemd. Als Poppie met haar
broertje als een soort chaperon aan de hand
langs ons groepje liep, verstomde elk gesprek.
Ze rook fris naar Pear's soap, meer bekend als
peerzeep en haar volle haardos glom in golven
tot ver over haar rug. Weemoedig keken we
haar na, totdat ze om de hoek verdween. Adè,
de djago uit onze groep, riep overmoedig dat
hij Poppie best wel over haar kadetten durfde
te strijken.'Wedden om wat?' riep Adè heftig
uit waarbij hij zijn naar boven gekeerde hand
uitstak. David die smoorverliefd was op Poppie,
waarschuwde Adè dat haar vader hem met
zijn dubbelloops jachtgeweer aan flarden zou
schieten, wanneer hij dat in zijn hoofd zou
halen.'Bledar bledoer.je bent wijlen,' bootste
David de schoten na. Dit dreigement maakte
niet veel indruk op Adè want z'n opgeheven
hand stak hij ook naar David uit. Met de blote
rechterhand sloeg David op de uitgestoken
rechterhand van Adè. De weddenschap was
aangenomen. 'Om wat, om wat?', schreeuwde
Adè. En met een tril-lip riep David uit:'Als je
durf, je krijg es shanghai van toko Loen'.'Ok,
ok, als Poppie morgen komt, aai ik haar over
haar kadet. Echtjes hoor, vader, moeder dood',
voegde hij er verbeten aan toe. Hij zwoer bij
het leven van zijn ouders, waarbij hij twee
uitgestoken vingers van zijn rechterhand ter
hoogte van zijn oor hield. Dietje, die iedere
zondag met zijn ouders naar de kerk ging,
waarschuwde Adè dat hij zulke dingen niet
moest zeggen op gevaar dat zoiets bewaarheid
zou worden. Adè, sinds zijn derde jaar wees zei
lachend:'Hindert niet mijn vaderen moeder
toch al dood.' De aanmoedigingskreten in de
groep verstomden plotsklaps toen Poppie veer
krachtig en gracieus en met golvende manen
Rien Berendsen in 1936, adoeh lieief!
en met haar rotbroertje aan de hand om de
hoek kwam aanlopen. Het was doodstil toen ze
uitdagend midden in de groep stond vlak voor
Adè die nonchalant op een muurtje zat.'Wat
doe je toch met jouw haar Pop, zo mooi weet
je', slijmde Adè.'Volgens mij ga je iedere dag in
smeren met lidah boeaja,ja toch?'Geboeid en
doodstil volgden we de conversatie en tactiek
van Adè die helemaal in z'n element was.Tri-
omfantelijk keek hij ons over de schouder van
Poppie aan, terwijl hij zijn rechterhand teder
op Poppie's achterhoofd legde.'En dik is jouw
haar weet je, van hier'-en z'n hand streek over
het lange haar in haar nek, over haar schou
ders, over haar rug en heel langzaam over haar
kadetten - 'tot helemaal daar.'
Lezers schrijven...
Wil je ook in deze rubriek komen, schrijf
dan een verhaal overeen specifieke
gebeurtenis of herinnering uit de tijd
van vóór de repatriëring. Schrijf rond
de 500 woorden en stuur ofe-mail dit
- samen met een bijpassende foto - naar
Moesson. Iedere maand wordt het beste
verhaal geselecteerd. Moesson bedankt
Rien Berendsen voor zijn bijdrage.
30
moesson