De Aussiehoed
Pasar Malam
Den Helder
Antiquariaat 'De Hanze'
Poirrié's perikelen q Tempo Doeloe
"INGET MATI" "AD PATRES"
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
3, 4 en 5 juni
(Pinksterweekend)
Kleren maken de man, maar het is de hoed die hem extra
aanzien geeft. Een Pruisische veldheer die dat goed begreep,
gaf zijn toch al grote Grenadiers een punthoed van een halve
meter om ze nog groter te doen lijken. Daarom droegen de
Japanse diplomaten vroeger ook hoge hoeden.
Postbus 1090 - 3840 BB Harderwijk
tel./fax: 0341 - 55 07 07, b.g.g. 56 19 91
e-mail: timrom@hetnet.nl
Bezoek op afspraak mogelijk.
Ruim 3000 Indische boeken uit voorraad
leverbaar. Vraag gratis catalogus aan.
Geef ons uw zoeklijst in behandeling.
Ook boeken te koop gevraagd.
y\N\e schrijft, die blijft. Iedereen V
heeft wel een verhaal!
Kijk op onze site
www.deBoekenmaker.com
of vraag de brochure aan om te zien
hoe wij uw verhaal in een boek kunnen
gieten. We doen dit al dertig jaar! Ego
documenten, reisverslagen of disserta
ties, in oplagen van 10 tot 10.000! U
kunt het zo gek niet bedenken.
Tel.: 026-3391209 of
~N e-mail: info@deboekenmaker.com
Begrafenis-
en Crematie- Onderneming
Opgericht 1924
ROUWKAMERS
EN ONTVANGKAMERS
AIRCONDITIONED
Kantoren:
Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag
Tel. 070 - 355 64 27 (drie lijnen)
Ontspannings Vereniging
Tropen Vrienden
afdeling Den Helder
organiseert haar
37ste Pasar Malam
in Sporthal Quelderduyn
Schootenweg 2 te Den Helder
Veel gezellige eetstands, leuke
marktkramen en diverse artiesten.
Zeker de moeite waard om een
bezoek te brengen.
Openingstijden:
zaterdag 13.00-23.00 uur
zondag 13.00-23.00 uur
maandagl2.00-20.00 uur
Toegangsprijs:
Leden, AOW,
veteranen €3,00
Niet leden 5,00
Kinderen 4 t/m 11 jr. 1,00
Info: 0223
0223 -
62 55 48
64 66 58
Venlo 1951. Getooid met een pas gekochte
KL-pet stond ik voor het huis van het meisje
dat nu al bijna vijfenvijftig jaar mijn vrouw
is. Gewend aan een baret, maar me ervan
bewust dat een dienstpet meer respect
afdwingt, trok ik vol zelfvertrouwen aan de
klingelbel. Deed het zusje van mijn meisje
open en zei grinnikend: 'Dag pet, waar ga je
met die militair naartoe?' Heb ik die pet weer
geruild voor een baret.
Gek maar waar, zo'n hoofddeksel-perkara was
me al eerder overkomen, bij de Gadja Merah
in Palembang, tijdens het wassen van onze
Brencarriers op de met keien bezaaide oever
van de Moesi, vlakbij de benteng. Onze seni
oren weten nog wel dat de Gadja Merah, die
de Birma-spoorweg hadden overleefd, waren
uitgerust met Aussiehoeden. Daar was ik stik-
jaloers op, want dat gaf ze een air van stoere
elegantie. Daar kon het vechtpetje dat de
foerier van de Andjing Nica in Bandoeng me
verstrekt had, niet tegenop. Het ging me ook
niet om het modieuze aspect maar om de
uitstraling van die Aussiehoed, want per slot
was het de diensthoed van mannen die tot de
beste soldaten van het Verenigde Koninkrijk
behoorden. Daar nam je je petje voor af, on
danks dat er geen gekleurde gezagvoerders
werden getolereerd op de Nederlandse sche
pen en vliegtuigen die Australië aandeden en
de vakbond van Australische havenarbeiders
onze bevoorrading verhinderde. Maar daar
stonden de soldaten helemaal buiten.
Om op het carrierwassen terug te komen: ene
Willems, een gehaaide Gadja Merah die mijn
zwakke plek had ontdekt, bood mij in ruil
voor hand- en spandiensten zijn Aussiehoed
in bruikleen aan. Ik mocht er zelfs mee op
de foto, dan konden mijn nazaten zien hoe
stoer ik er destijds uitzag. De foto werd niks.
Mijn nazaten geloven niet eens dat het mijn
gezicht is dat in de slagschaduw van de brede
hoedrand verborgen zit. Willems had ook een
veel groter hoofd dan ik, daarom rustte die
hoed op mijn oren en had ik minder weg van
een Rode Olifant dan van een topeng monjet.
Zo'n gedresseerd aapje dat met een tjaping
op z'n kop allerlei onnozele dingen doet. En
zelfs de carrier wast van een vent die daar zelf
te beroerd voor is.
Ik heb trouwens twee neven in Australië:
John en Rob Speet. Oom Harrie, hun vader
en tevens de jongere broer van mijn moeder,
was de laatste der Speet-Mohikanen van zijn
generatie. Op 27 december 2005 op 99-jarige
leeftijd in Den Haag overleden, heeft hij in
zijn nadagen nog mooie gedichten geschre
ven. Onder andere over zijn tijd aan de Birma-
spoorweg. Oom Harrie's dochter Myra woont
in Italië en zijn zoon Ron hier in Holland. Van
zijn 'Indo-Australo' zonen heeft John op een
garnalenboot gevaren en Rob in Vietnam ge
vochten. Waar ze nu uithangen weet ik niet.
Misschien zitten ze in een bejaardenhuis en
zetten ze bij het naar buiten gaan steeds een
Aussiehoed op. Niet om stoer te doen, maar
omdat ze bang zijn kou te vatten. Net als ik.
Jack Poirrié
groeide op in
Batoeradja en
woont sinds 1951
in Nederland. Elke
maand schrijft
Jack Poirrié in
Moesson over zijn
perikelen.
