Pasar Malam
Den Helder
Eerste Generatie Show
Rozen en cowgirls
3,4 en 5 juni
(Pinksterweekend)
Vilan van de Loo
Country Rose
Hoewel Indonesië verstoken is van prairies en
de'lonesome cowboys'waarschijnlijk op de
vingers van één hand te tellen zijn, heeft het
land toch een levendige country scene. Joice
Pupella is een van de vele countryzangeressen
die Indonesië rijk is. Op Country Rose 2 zingt
Pupella 12 Indonesische en Engelse liedjes met
een countryjasje. Naast eigen nummers bevat
de cd ook covers van Ray Charles"! can't stop
loving you' en 'Don't forget to remember' van
de Bee Gees.
Country Rose 2 van Joice Pupella kost 75,- en
is te bestellen bij Bartim. Tel.: 030 - 603 2g 66,
www.bartim.136.nl
Ontspannings Vereniging
Tropen Vrienden
afdeling Den Helder
organiseert haar
37ste Pasar Malam
in Sporthal Quelderduyn
Schootenweg 2 te Den Helder
Veel gezellige eetstands, leuke
marktkramen en diverse artiesten.
Zeker de moeite waard om een
bezoek te brengen.
Openingstijden:
zaterdag 13.00-23.00 uur
zondag 13.00-23.00 uur
maandagl2.00-20.00 uur
veteranen €3,00
Niet leden 5,00
Kinderen 4 t/m 11 jr. 1,00
Info: 0223 - 62 55 48
0223 - 64 66 58
De vaantjes wapperen, de tenten staan er, het is weer de tijd van de Pasar
Malam Besar. Elk jaar begint daarmee voor mij de zomer. Fijn naar Den Haag
elke dag, omdat Indië daar opnieuw bestaat, al is het op een andere manier.
Deze zomer wordt bijzonder en dat heeft met de eerste generatie te maken.
De bovenste generatie, de toplaag, de Gi die uit eigen ervaring weet wat
Indië betekende.
Wie tot de eerste generatie behoren, is altijd een punt van gesprek. Het heeft
weinig met leeftijd te maken, maar meer met het zelf ervaren hebben van
Indië, en Indië in het hart meedragen. En ook: daarover willen spreken. Dat
hoeft niet altijd over oorlog en kampen te gaan, al is dat zeker deel van het
grote verhaal. Aan anderen willen zeggen wat Indië is, betekent vertellen over
het alledaagse, het kleine, is iets zeggen over geuren, het erf, de bedienden, het
eten, de feesten en alles wat ik, afkomstig uit een ander land en een andere
tijd, onmogelijk kan bedenken, evenmin als de tweede en latere generaties.
Dat komt doordat we de vragen niet kennen en de eerste generatie soms al
leen wil vertellen als die vragen gesteld worden. Zo ontstaat stilte. Maar niet
op de Pasar Malam Besar van dit jaar! Want er komen zes talkshows met de Gi,
getiteld De Eerste Generatie Show. Ik speel de leading lady en mag de ouderen
interviewen over het leven van toen, en wat wij daarvan moeten weten. Cultu
reel erfgoed heet dat deftig; onder ons gezegd gaat het vooral om herinnerin
gen doorgeven en gezelligheid.
Het plan is min of meer voortgekomen uit mijn dagdromen. Daarin ga ik naar
Indië, meestal in de tijd voor de Eerste Wereldoorlog. Getrouwd met de hand
schoen, aankomst in de haven, naar een vreemd huis waarin ik voortaan zal
wonen en dan ontwaak ik, zoals Annie Foore beschreef in haar verhalenbundel
Uit ons Indisch familieleven, 'in het verpletterend bewustzijn van te moeten
optreden als huisvrouw.' En ze vervolgt:
'Van Batavia en Buitenzorg weet de Hollandsche jonge dame nog al iets; ook
heeft ze een lijstje in haar hoofd van de voornaamste eilanden, steden en
rivieren, en een flauwe voorstelling van hun onderlinge ligging, maar verder is
Indië voor haar een verwarde chaos van zwarte menschen en spaansche peper,
tijgers en residenten, gouvernantes en ananassen, vergiftigde gerechten en
Atjehneezen, recepties en banjirs.'
Nu, zo erg is het met deze Hollandse jongedame niet gesteld. Als het op ver
giftigen aankomt, spreek ik mijn woordje mee, al heb ik nog altijd een blanco
strafblad. Maar het principe van Annie Foore geldt wel. We kunnen de feiten
uit boeken halen en van buiten leren, maar daar gaat het niet om. Wel om
de verhalen, om levende herinneringen, om de
Hl Gi die weet hoe het werkelijk was, toen en daar.
V A Komt u ook, straks?
Annie Foore: Uit ons Indisch familieleven.
Haarlem: H.D. Tjeenk Willink, 1887.
