Veerkracht
Gerry de Gruiter
ook een beetje een Indische Co/un-familie die voor elkaar klaarstaat,
maar de meeste van onze kinderen wonen een flink eind van ons van
daan. Kijk, het blijft een grote ramp, maar gezien de omstandigheden
zijn we er goed van afgekomen.'
De trots van het echtpaar is hun tuin met Indische planten: er staan
potten met katjang pandjang (die in Amerika yard long beans heten),
Indische selderie en sereh en de katja piring en bougainville staan
in bloei.'Helaas heeft de djeroek poeroet de orkaan niet overleefd',
merkt Marie op,'maar we hebben aan Indische vrienden in Californië
gevraagd of ze ons een stek kunnen sturen.' Voor beide Amerindo's die
opgroeiden in Bandoeng is tuinieren therapie.
'Het leidt af om met je vingers in de grond te wroeten', vertelt Rudi.
'Gelukkig kunnen we zelf in de tuin werken en de renovatie van het
huis begeleiden. Ondanks dat veel huizen in de buurt nu te koop staan
en makelaars af en aan rijden om een bod uit te brengen op huizen,
hebben we besloten om in Metairie te blijven wonen. Onze kleindoch
ter Ashley woont bij ons en wil haar school hier afmaken. We houden
van deze omgeving. De Delta is onze woonplaats.'
Hun leven is inmiddels redelijk op orde, maar dat ging niet zonder slag
of stoot. In oktober 2005 diende Rudi verzoek in bij FEMA voor een
trailer en een lening om het huis te renoveren. De trailer werd eind
maart 2006 geleverd, de lening afgewezen vanwege te hoge inkom
sten.'Je komt in aanmerking vooreen lening als je helemaal aan de
grond zit', legt Rudi Schuller uit.'Wijzelf hebben nu een lening voor 68
duizend dollar afgesloten die steeds in coupures van 10 duizend dollar
uitbetaald wordt. Veel papier rompslomp en een hoop bureaucratie
waar we mee te maken hebben. Je moet veel geduld hebben, zeker als
je met FEMA van doen hebt'.
'Het is de omvang van de ramp en de emoties waarmee je leeft', vult
Marie aan,'maar voor ons zal het niet meer zo lang duren. Voor New
Orleans gaat de wederopbouw helaas een aantal jaren duren. Veel
bewoners kunnen niet meer terug komen, omdat ze alles verloren heb
ben: hun familie, hun huis, hun baan. Van de 450 duizend inwoners zijn
er slechts zo'n 250 duizend teruggekeerd'.
Er spreekt een bewonderenswaardige veerkracht uit hun woorden.'Dat
Katrina alles verwoest heeft, tja, it's meant to be, zeggen ze hier in het
zuiden', merkt Rudi berustend op.'Kijk, we zijn geen zielenpoten. Het is
gebeurd en we zijn nu aan het opknappen. De Japanse kamptijd en de
bersiap waren veel erger dan deze orkaan. Katrina raasde kort voorbij,
maar ik heb vijfjaar in kampen vastgezeten.'
'Toch blijft het moeilijk om uit te leggen waarom het herstel zo lang
duurt', vult Marie aan.'We zijn bevriend met een arts in Jakarta."Waar
om zitten jullie nog altijd in de rommel?," roept ze voortdurend. "Na de
tsunami eind 2004 kregen we hier hulp van de Verenigde Staten, maar
jullie zitten nog steeds tussen het puin!"
"Vraag het aan Washington", zeg ik dan. Ik weet het echt niet. Het is een
overweldigende ramp geweest, maar het beleid had veel beter gekund.'
Red tape
'Hou op over de bureaucratie hier', zegt Gerry de Gruiter (Bandung,
1953) gelaten. De energieke ondernemer die zijn computerzaak en
autowerkplaats door de orkaan verloor, is naar eigen zeggen 'vijfjaar
ouder geworden in de afgelopen maanden'.'ln New Orleans hebben we
te maken met het gemeentebestuur, vervolgens de parishes (de oude
parochie-indeling die nog dateert uit de Franse koloniale periode - GM),
het federale bestuur en de Amerikaanse centrale overheid. Je moet door
erg veel red tape heen om op regeringsniveau uit te komen'.
Gerry vertrok in 1959 met zijn familie vanuit Indonesië naar Nederland
en kwam in Lunteren terecht. Zijn vader besloot om in 1963 met het
gezin naar de Verenigde Staten te emigreren. Gerry spreekt nog steeds
een beetje Nederlands, maar beschouwt zichzelf als een 'Amerikaan
met roots in Indonesië en Nederland'. Samen met zijn Amerikaanse
moesson
