estafettecolumn Inge Widjajanti Dharmowijono
Klik op Tjalie
Muzikale reddingstocht
De kruidentuin
Wilt u zo graag de boeken van Tjalie Robinson nog een
keer lezen, maar u kunt ze nergens meer vinden? Niet
getreurd sinds kort zijn de boeken van Tjalie Robinson
en zijn alter ego Vincent Mahieu in zijn geheel te lezen
op internet. Op de Digitale Bibliotheek van de Neder
landse Letteren kun je Tjies, Tjoek, Schuilen voor de regen,
Schat, schot, schat en zijn verzameld werk integraal le
zen op je beeldscherm. Ook Tjalie gaat met zijn tijd mee.
Digitale Bibliotheek van de Nederlandse Letteren:
www.dbnl.org
Aan de westkust van Noord-Sumatra ligt het gebied van de
Mandailing.Tijdens een bezoek aan dit gebied werd Ma-
rietje Kuipers warm onthaald in het dorpje Pakanten. Daar
maakte Marietje kennis met de muziek van de Mandailing.
De muziek en dansen maakten zo'n indruk, dat ze besloot
zich er verder in te verdiepen. Bijzonder aan de muziek van
de Mandailing zijn de langwerpige drums en de muziek
wordt alleen tijdens speciale ceremonieën uitgevoerd.
Vroeger had de Raja van Pakanten de leiding over de mu
ziek, maar die verantwoordelijkheid heeft hij nu niet meer.
Momenteel wordt de muziek nog gespeeld door een groep
bewoners van het dorp Pakanten, maar volgens Marietje
Kuipers bestaat het risico dat de voortzetting van deze
muziektraditie in gevaar komt. De bevolking van Pakanten
heeft Marietje gevraagd een documentaire over de muziek
te laten maken. Wie kan Marietje Kuipers hierbij helpen?
Stuur een e-mail naar: ampotjewijd@vtx.ch
Jalan Pemuda 80 is nu een Padangs restaurant. Vroeger ging je in zo'n eet
huisje aan een tafel zitten en dan kwam de ober naar je toe, bordjes met al
lerlei pedas gerechten op een arm balancerend. Ze werden op je tafel gezet,
maar je hoefde niet alles op te eten,je betaalde alleen watje opat. Nu is het
anders. Uit de gerechten die in kunstig op elkaar gestapelde schaaltjes in de
etalage staan, kies je watje wilt hebben. Vele restaurantjes hebben gewoon
een menukaart. Het nieuwste van het nieuwste is een Padangs restaurant
waar je de gerechten van een lopende band haalt. Maar Alfred Birney en ik
kwamen niet om te eten. Wij waren er op verzoek van Kloppenburg-expert
Vilan van de Loo. Birney moest onder andere in Semarang zijn om de Indo
nesische vertaling van De onschuld van een vis te presenteren, misschien
was er ook tijd om een bepaald huis te bezoeken en een jong blaadje te
plukken van een oude boom in de kruidentuin?
We liepen de gang naast het huis in en belden aan. De hoge ijzeren poort
werd door een meisje opengemaakt dat nieuwsgierig naar Alfred Birney
keek.Ja.de eigenaar was er. Hij verzekerde ons dat het huis altijd al het
nummer 80 had gedragen. Ook in de koloniale tijd, toen deze straat nog
Bodjongweg heette? Daar was hij niet zeker van. Ik zei wat ik wist van
Alfred Birney: in dit huis had mevrouw J.M.C. Kloppenburg-Versteegh ge
woond. Voor hem een onmogelijke naam, voor mij een begrip. Mijn ouders
hielden haar Indische planten en haar geneeskracht altijd klaar voor het
geval wij koorts of huiduitslag kregen en raadpleegden het zelfs als wij de
hik hadden. Als ik buikpijn had keek mijn moeder niet in ons medicijnkastje
maar werd er in de tuin gezocht naar patikan tjina, waar thee van werd
gebrouwen die ik moest opdrinken.
Achter het huis was een oude waterput en iets dat op een tuin leek. Het
had een bamboe omheining en er groeiden slechts cassaveplanten en
een boompje waar we niet bij konden. Voorzichtig plukte Alfred een jong
cassaveblaadje. Van een boom naast de straat voor het huis werd nog een
blaadje geplukt. Daarmee moest Vilan het maar doen.
We dankten de eigenaar, die ons vertelde dat hij het huis wilde verkopen.
Wat moest hij met dit oude bouwvallige huis. Renoveren? Kostte te veel
geld en waarvoor? Hij woonde veel liever in een lekker modern huis.
Later keken wij van een restaurant op de heuvel in het zuiden van Sema
rang uit over de stad. De vuurtoren uit de tijd van Willem III, opgetrokken
uit ijzeren platen, wierp zijn lichtbundels over de oude haven. Uit luidspre
kers beneden ons klonk de roep om te bidden, begeleid door het ritmische
gezaag van even onzichtbare klappertorren. Een serveerster kwam met een
bordje patat, een uur geleden besteld. Toch nog? Speciaal voor ons in de
supermarkt aardappelen gekocht? Ze lachte maar wat.
Es kelapa muda en patat, gek datje zulke gewone momenten toch wilt
vasthouden voor later.
Inge Widjajanti Dharmowijono woont in
Semarang, doceert Nederlands en vertaald
romans in het Indonesisch. Ze geeft het stokje
door aan Adriënne Zuiderweg.
