Brieven
KLM-BLOEMENRALLY
In Moesson van afgelopen mei stond een
artikel over de KLM-Bloemenrally. In mijn
fotoalbum vond ik een foto van 2 andere
deelnemers aan die rally. In de linkse foto zit
mijn neef Edo Jagtman aan het stuur. Of ze
de rally hebben uitgereden weet ik niet. De
auto van mijn neef was een Velox-Vauxhall
(B3737). Zij vertrokken naar Kemajoran vanaf
de loodsen van hem en zijn vader in Tjikini,
waar die een houtimportbedrijf had.
Jan Jagtman (via e-mail)
BERICHT VAN DIDI
Naar aanleiding van het schrijven van Frans
Eberhardt over Roxy in de rubriek'Brieven'
Moesson april 2006) kan ik Frans vertellen dat
ik weer ben gaan varen in 1971 en dat ik nog
enkele keren bij zijn moeder in Amsterdam
op bezoek ben geweest. Dan haalde zijn broer
Werner mij af bij mijn schoonouders in de Bos
en Lommerbuurt in Amsterdam. Zijn zus Erna
woonde toen al in Breda en ik heb haar alleen
via de telefoon gesproken. Over de familie
Tamimi kan ik vertellen dat van de jongens
alleen Loetje en van de meisjes Enna en Tineke
nog leven. Van de familie Ibrahim is mijn oud
ste zus Lili overleden. Jammer dat Werner mij
nooit jouw adres heeft gegeven dan had ikje
kunnen opbellen als ons schip aan de Brooklyn
Pieri lag.Wij gaan nu nergens meer naartoe
omdat wij de 80 zijn gepasseerd.
ZR Ibrahim (Didi), Jakarta
LIGTHARTSCHOOL
In Moesson van juni 2006 staat helaas een
fout in de rubriek'Indische Schoolfoto'. Jan
Ligthartschool is fout. Deze lagere school aan
deTegalweg is genoemd naar de heer Th.
Ligthart. Hij was directielid van de Carpentier
Alting Stichting en werd benoemd als voorzit
ter na het vertrek van de heer E.H. Carpentier
Alting. Vaak wordt de school abusievelijk Jan
Ligthartschool genoemd. Deze Jan Ligthart
is echter samen met de heer H. Scheepstra
de auteur van de boekjes Ot en Sien. Dat de
school gewoon alleen Ligthartschool heette,
bewijst deze foto.
E.M. Nauta-Meertens, Ede
PIERRE BOVENS
Op de brief van de heer Pierre Bovens in het
mei-nummer graag de volgende opmerking.
Nederlanderschap en warga-negaraschap
waren een uitvloeisel van de RTC-overeen-
komst. Het kiezen voor warga-negara had
dus niets te maken met de Nieuw-Guinea
kwestie, want deze kwam pas op gang in
1957/1958 wat zoals bekend resulteerde in de
exodus naar Nederland. Onze achtergebleven
Indo-landgenoten konden nooit (Indische)
Nederlanders zijn geweest, want:
A. in de periode 1-1-1950 t/m 1-1-1951 hebben
ze gekozen voor het Indonesische staats
burgerschap of
B. ze voldeden niet aan de regels van de wet
op het Nederlanderschap en waren hier
voor als Europeaan automatisch Indone
siër geworden.
Het klinkt allemaal zo ruwet en daarom heb
ik hier een limerick in knotsgekke petjoh-stijl.
In Indië geen echte Belanda
Wel Europeaan je moet ketawa,
Nu Indisch of Indo
Aduh waarom zo,
Al van toen vroehererg ruwet ja?
Harold Charles, Maastricht
BEDANKT!
Na wat omzwervingen door de Pasar Malam
Besar, rusten we wat op de banken bij de
paranormale stands. Ik zag de heer Phef-
ferkorn staan bij zijn Indo-stand.'Kom,'zei
ik tegen mijn zoon,'we gaan er even heen
en stellen hem de vraag die je mij stelde.'
Aanvankelijk wilde mijn zoon er niets van
weten - verlegen - maar na wat aandringen
stapten we met z'n vieren op de heer Phef-
ferkorn af. Wat is het verschil tussen pentjak
silat en pukulan? Dat werd ons duidelijk
uitgelegd, maar daar bleef het niet bij. Nu
kwam de echte guru naar voren en waar
schuwde dat je je niet zomaar moet inlaten
met deze vormen van sport, omdat als je er
niet goed mee bezig bent, je niet weet watje
in huis haalt. Daarna nog meer wijsheden en
uitleg.'Wat inje oor gaat en niet naarje hart
is verloren kennis', was er één van, maar ook
dat je je achtergrond niet moet verbloemen.
Vele adviezen volgden, de manier waarop het
gebracht werd sloeg bij mijn kinderen aan.
Ikzelf heb een Hollandse oma, maar werd
volgens de regels van deTengku's grootge
bracht, volgens de Maleise adat. Niet altijd
leuk hoor! Als kind had ik weinig contact
met Indische mensen. Pas in Holland was
het heerlijk om de sfeer en het thuisgevoel
te ervaren door de gemeenschappelijke
achtergrond. Door mijn Hollandse vrouw
zijn mijn kinderen Tengku en Indo tegelijk.
Dat laatste hebben zij nooit zo ervaren en er
werd nooit over gesproken. Sinds het gesprek
met de heer Phefferkorn zijn zij er meer mee
bezig en 3 dochters kochten een T-shirt met
'Super Indo' erop. Op het werk vonden ze het
schitterend toen mijn dochter haarT-shirt
aan had. Prachtig vonden ze ook het T-shirt
met het opschrift 'Ik blaas, ik beuk, ik lel
nyang hard', nadat ik had uitgelegd wat het
betekende. Bedankt heer Phefferkorn!
Ad Mansoer (via e-mail)
juli 2006 n
