Katek
column 6 volgens Vilan van de Loo
Wegens succes geprolongeerd
Sawa Belanda
Vilan van de Loo
Vorig jaar kon je er al alles over lezen in Moesson,
Carlo, Esther en Ricci Scheldwacht's theaterbewerking
van Theodor Holman's Familiefeest. Voor iedereen die
toen naar het stuk wilde kijken maar te laat was voor
kaartjes of gewoon geen tijd had is er nu een nieuwe
kans. Op 10 december zijn de Scheldwachtjes te zien in
de Graanschuur in Zoetermeer en van 13 tot 16 decem
ber treden ze op in Theater Bellevue in Amsterdam.
Op 30 augustus
wordt in Park Sacre
Coeur, tegenover
Bronbeek, Sawa
Belanda, het geza
menlijk monument
van Joyce Bloem
(beeldend kunstenaar) en Marion Bloem (schrij
ver, beeldend kunstenaar) onthuld. Sawa Belanda
gedenkt de Indo die door de koloniale tijd is ontstaan
en na de revolutietijd naar Nederland is gekomen.
Het monument heeft de vorm gekregen van een
sawa (natte rijstvelden in terrasvorm) met daar
I rondom zeven granieten pagina's die op de voorgrond
van het rijstveld-landschap zullen 'zweven'. Op de
granieten pagina's staan flarden van vertellingen uit
de mond van Indische mensen. Het kunstpark staat
symbool voor 'de Indo's die nu zo goed als opgelost
lijken te zijn in de Nederlandse samenleving, die hun
nostalgische herinneringen koesteren, die volkomen
geassimileerd lijken, maar duidelijk hun sporen heb
ben achtergelaten in de Nederlandse cultuur.
Ter gelegenheid hiervan verschijnt ook een boek on
der redactie van Marion Bloem. Aan dit boek werken
onder andere Bert Paasman, Edy Seriese, Joyce Bloem
en Egiene Terwindt mee. Het boek wordt opgefleurd
met KNIL-foto's uit het archief van Bronbeek.
Het boek 'Sawa Belanda'is te bestellen door 15,-
over te maken naar gironimmer 326915, t.n.v. Pictures
Publishers te Wij en Allburg of per email: pictures.
books@wxs.nt. Vergeet niet naam en adresgegevens te
vermelden.
6 moesson
Als ik kon kiezen, dan had ik liever kleinkinderen dan kinderen. Dat daarmee
een technisch probleem ontstaat, begrijp ik ook wel.Toch blijf ik erbij. Kleinkin
deren zijn leuker. Het blijft kijken in de etalage van een gesloten winkel, want
kinderen heb ik niet en soms betreur ik dat.
Een leven zonder kinderen is een gewoon leven. Ook dan word je's morgens
wakker en ga je aan het einde van de dag naar bed. Elke week ben je zeven
dagen ouder geworden en zo gaat de tijd voorbij, regelmatig. En toch is het
anders. In de familiestamboom ben je een los streepje, zonder interessante
vertakkingen. Het houdt onder jou gewoon op. Dit alles kan ik best verdragen.
Mijn kleine rode kater Tim is mijn substituut-kind, er zijn mensen om van te
houden en er is familie. Een paar maanden geleden ben ik door een dame uit
Indië gepromoveerd tot haar nichtje, dus nu heb ik opeens een tante en dat
maakt me gelukkig. Maar kleinkinderen, die zullen er niet zijn. Hoe jammer
dat is begreep ik door Katek, geschreven door een liefhebbende grootmoeder
voor haar kleinkind. Of nu ja, voor alle kleinkinderen van alle Indische oma's en
opa's. Inge Dümpel vertelt de geschiedenis van het krielhaantje Katek, om zo
haar leven in Indië uit te leggen. De tuin is de tuin van toen, de beo heeft ook
bestaan, net als de hond. Op de ragfijne tekeningen van Emmy Verhoeff is het
te zien.Tien hoofdstukken zijn het, dik is het boek niet, wel bijzonder, vooral als
ook hier een grootmoeder verschijnt, de Indische mevrouw van Kakel, een kip.
Ze komt op bezoek bij Katek en de andere kuikentjes:
'Het is toch fijn dat zij Oma van Kakel kennen,'zegt vader Ayam. 'Opa en oma
van Barneveld wonen in Holland en Opa en Oma van Java wonen helemaal in
Solo. Dat is een uur rijden met de auto van hier uit.'
Oma van Kakel komt maïskorrels aan de kleinkinderen brengen en wat praten.
Knus.'Oma van Kakel loopt naar mamma Ayam, Gezellig zitten zij onder de
kembang sepatu struik te babbelen.' Daarna gaat ze weer terug, uitgewuifd
door Katek en de anderen. Heerlijk, zo'n leven! Dat is toch het knusse aan een
kleinkind, je hoeft ze zelf niet op te voeden, je bent de bonus van hun bestaan.
Achterin Katek zijn open bladzijden. Voor elk kleinkind dat wil schrijven en
tekenen. Hopelijk met een grootouder naast zich, die kan uitleggen wat voor
wereld er ooit bestond, vroeger, daarover de oceaan.'t Lijkt me enig om zoiets
zelf te kunnen doen, maar zonder kleinkind zit 't er niet in. Met de generatie
die gaat komen heeft mijn leven weinig te maken, lijkt het, eerder met genera
ties die er voor mij waren. Soms is er een nacht dat iemand van vroeger in mijn
droom verschijnt, daar schrik ik toch van.
Inge Dümpel: Katek Bonneville Bergen, 2006.
Met illustraties van Emmy Verhoeff.
