m
- *-
*v*
Er gingen veel (vissers) boten verloren door de Tsunami. Verschillende projecten
bouwen boten voor vele doelgroepen.
Foto's genomen tijdens een trip naar de geboorteplaats van mijn moeder, onge
veer twee uur ten westen van Medan.
de taal brak het ijs snel en werd ik hartelijk ontvangen. De bevol
king begreep ook dat het nuttig is wat wij hier doen en nu vragen
ze mijn hulp bij van alles en nog wat. Ik voel me hier prettig. De
mensen zijn zo vriendelijk en gastvrij zijn tegenover bezoekers en
buitenlanders en het lijkt wel dat belanda's extra welkom zijn. Waar
ik ook kom, iedereen is even aardig en ze willen alles van je weten.
Waar ik vandaan kom, of ik getrouwd ben, kinderen heb én of ik
Indonesisch eten lekker vind? Nou dat is een goeie natuurlijk, het is
alleen maar smullen hier!'
Douwe Dabbert
Het is geen gemakkelijke baan. Het is hard werken en dat in een
gebied waar veel spanningen zijn.'Op 15 augustus 2005 werd een
verdrag gesloten tussen de Indonesische regering en GAM (Gerakan
Aceh Merdeka, red.) - de beweging voor een vrij Aceh. Omdat het
nog maar zo kort geleden is dat er vrede werd gesloten en omdat
het dorp waar ik werk op de grens ligt van het voormalige GAM ter
ritory, gold er voor Rode Kruis medewerkers een avondklok: na zes
uur 's avonds mocht je niet buiten de stadsgrenzen komen en om
twaalf uur's nachts moest je binnenshuis zijn. Sinds 1 september is
de avondklok van middernacht voorbij.'Gelukkig merkte Bor niet veel
van de spanningen.'We zaten hoogstens een keer zonder stroom,
omdat GAM een aantal hoogspanningsmasten had opgeblazen.' Ook
zijn privé-leven staat in het teken van zijn baan. Bij zijn bestaan als
Douwe Dabbert past het profiel huisje, boompje, beestje niet. 'Mijn
vrouw komt uit Kathmandu en ik zie haar helaas maar twee keer per
jaar, maar zo is mijn leven. Zij begrijpt het gelukkig, want ze heeft dit
werk ook gedaan.' Bor is duidelijk een gedreven man en een vrije vogel.
Hij reist de wereld rond en helpt daarbij ook nog eens mensen. De
perfecte combinatie. Als het aan hem ligt doet hij dit werk nog wel een
aantal jaren, want: 'Ik ben nog lang niet versleten.'
om de bewoners van schoon water te voorzien. De calculaties en
planning worden door Bor gedaan.'Ik sta niet zelf tot m'n knieën in
de modder.'
Geen wereldverbeteraar
Bor ziet zichzelf niet als wereldverbeteraar of mensenhelper pursang.
'Natuurlijk zit er een stukje idealisme in - wantje helpt er mensen mee
- maar ik vind het vooral afwisselend werk. Er zit geen sleur in en het
is avontuurlijk. Ik houd van uitdagingen en als ik anderen kan helpen
door mijn kennis en inzet dan doe ik dat graag, maar het is geen must!
Wel heeft hij een drang om de wereld te zien en mensen te ontmoeten
uit andere culturen. Van jongs af aan reist hij al de wereld rond. Gebo
ren in Bandoeng, groeide hij op in Nieuw-Guinea. In Nederland volgde
hij een opleiding aan de Hogere Zeevaartschool en op zijn twintigste
vertrok hij naar Angola. Tot 1986 werkte hij in de oliewinning. Nu werkt
hij alweer twintig jaar voor het Rode Kruis nadat hij in de oliecrisis op
straat kwam te staan. Voor het Rode Kruis reisde hij af naar onder an
dere Brazilië, Congo en Noord-Korea om in conflictgebieden te helpen
aan de wederopbouw. In de afgelopen 39 jaar is hij maar driejaar in
Nederland geweest.
Niet dat de globetrotter geen voldoening haalt uit zijn werk. 'Ik
geniet van elke dag. Een paar weken geleden is de bouw van de
school voltooid en nu krijgen daar elke dag 240 kinderen les. Dat
geeft mij genoegdoening. Vorige week werden alle faciliteiten in
een ceremonie overgedragen aan de bevolking. De huizen, de school,
de kliniek en het activitycenter. Dat treft mij elke keer weer. Je wilt
iets bereiken en als het is volbracht geef je het aan de bevolking.'
Hoewel de bevolking eerst afwachtend reageerde op de komst van
Bor, inmiddels maakt hij deel uit van de gemeenschap.'lk ben de
enige Nederlander die daar rondloopt. Dankzij mijn beheersing van
november 2006 23
