HET PENNINGSKE
VERGEET NOOIT!
3e JAARGANG, 15 SEPTEMBER 1958
No. 5
Uitgave van N.V. GAMBIR, Uitgeverij
voor OOST EN WEST
Theresiastraat 284 - Den Haag
NIET RUSTEN
foor T.T. in elke kiosk van Nederland
staat!
TON
TON
Redactie: TJALIE ROBINSON.
Verslaggevers: ALLE LEZERS,
die getuigen willen van
HET LEVEN VAN DE
NEDERLANDER IN INDIE.
Redactie-adres: Franklinstraat 106, Den Haag
Telefoon 63.77.86 Giro 6685
Verschijnt tweemaal in de maand
Prijs per nummer f 0,25
Kwartaalabonnement f 1,50
aar abonnement f 6,
Nw. Guinea per maand f2,
We kennen allemaal uit de Bijbel het verhaal van
,,Het penningske van de weduwe", maar we zijn
er niet allemaal van doordrongen dat er méér dan
één symboliek kan schuilen in dat verhaal.
We hebben onder onze lezers en lezeressen ette
lijke, die het ZEER ARM hebben, méér nog, die
in hun tekort bovendien vergeten leven in de een
of andere negorij zonder de kennissenkring en
de vermaken van Den Haag of Amsterdam.
Uit onze correspondentie kennen we deze geval
len zeer goed en als uit ons kaartsysteem blijkt
dat één van hen al maanden achterstallig is, dan
realiseren we ons meteen: dit is de weduwe X.,
wonend aan de oostgrens op de hei, klein pen
sioen, kinderen. DUS soesah. Briefje: ,,Trek het
je persoonlijk niet gaan, dat we af en toe in
TONG-TONG schrijven: ..Achterstalligen, be
taal!!" want dat geldt werkelijk niet voor jou. Je
hebt misschien geen geld en misschien ook te veel
kopzorgen, zodat je het vergeet. Je krijgt TT van
ganser harte gratis! Hou goeden moed!"
Een tijd lang geen kabar. Opeens een postwisseltje
van f 5, Is er opeens iets goed gegaan? Een
meevallertje? Maar mijn lieve, straks komen er
wéér moeilijke dagen, bewaar die vijf pop toch!
Neen.
Zo'n geste, beste lezers, maakt dat we des te over
tuigender verder gaan met ons blad. Als iemand
van zijn schamel bezit nóg zoveel wil afstaan
voor ons doel. dat betekent dit dat deze persoon
ZEKER WEET onder mensen te zijn die helpen
willen en kunnen. Liefde, weet u, verplicht. Wie
van zijn medemens houdt, zegge dit niet alleen,
maar helpe met de daad. Alleen een grote lezers
kring stelt ons in staat onze verdrukten en ver-
getenen te helpen TONG-TONG is GEEN blad
van amusement of studie. TONG-TONG is ons
Indisch geweten, een eindeloos beroep op grootheid
van hart. Als u het nu goed hebt, zit niet tevre
den thuis, loop eens een straatje om en win twee
nieuwe abonnees: win helpers voor hen die hulp
behoeven.
Neen, neen, niet met de pet rondgaan. Deze Euro
pese opvatting van menslievendheid is onvoldoen
de. Maak een grote krant, die aan vergeten men
sen een paar uren brengt van vreugde, geluk
trots. MAAK TONG-TONG!
T. R.
STAMBOEL-FOTO'S
Wie heef er toevallig nog foto's bewaard van
de voor-historische" Stamboel? Hoe verguist en
geminacht was deze Indische ,,Drei Groschen
Oper", cén van de origineelste, zeldzaamste en
vergetenste" kunstuitingen van het begin de
zer eeuw. Men begint nu pas de aarde van de
Stamboel te herontdekken en men zoekt bewijs
materiaal, foto's, beschrijvingen, muziek, manu-
scrip en. ongeacht van welke stamboel ook: Ma
fic1. Hunter. Kramer, Hoogeveen, enz. enz. En het
liefst van alles een foto van Auqust Mah.'eu zelf.
Dezer dagen start in elk geval O pp Samson met
schrijven over de Stamboel.
Vraag 1: wie is de toekang sepeda? Vraag 2: Waar is de njonja van de fiets? Ach, dat onver gel j-
kelijke Indië! Je pikt maar een paar bamboes, een stuk atap en een stellage van ouwe Soesoe Tjap
Nona-kisten en je bèngkèl is klaar. Zo maar ergens in een straat voor een willekeurig huis. Geen
Kamer van Koophandel, geen Vestigingsvergunning, zelfs geen acte van bekaamheid: ,,samber
teroes!" De foto is ons afgestaan door de heer W. Halkema, Diederichlaan 7, Driebergen, die zulke
straattoneeltjes in brief gaart formaat verkoopt a f2de envelop van tien stuks. Van alles is erbij,
toekang es, toekang ramboet, betja, enz. stuur nou eens géén briefkaarten met molentjes en grachtje
die zijn er genoeg, maar zo'n leuke tabé uit het oude Indië. En U helpt een oud-gast bovendien,
die zegt never say die!"
Dat ons blad een ERE-TRIBUUT is aan onze
voorouders, die gesneuveld, vermoord, verdron
ken, gestorven zijn van kommer en gebrek, of in
eer gestorven zijn na een moedig en roemvol leven,
onbekend en vergeten aan de verste uithoeken van
de wereld, van Oelélé tot Atapoepoe, van Oed-
jocngkoelon tot Morotai, van 350 jaren her tot
vandaag de dag!
Lees de vaderlandse geschiedenisboeken na (de
boeken van ónze geschiedenis) en bemerkt zij be
staan gewoonweg niet, deze voorouders!
Lees de Nederlandse bladen van heden: wij bestaan
r.iet dan als meelijwekkende Budcl-dieren".
En over twintig jaar zijn wij zalig weggeassimi-
leerd en uitgewist. Bruine jongens spreken Mo-
kums en bruine meisjes spreken Boxtels of Drents.
Wij zijn spoorloos verdwenen. Alleen leeft nog een
tijdje triomfantelijk de loempia voort cn de ont-
sambelde nasi-goreng (,.rijst-frite" geheten) als
•een cretribuut aan de buik.
Maar vóór het zover is, assimilatie-fanatiekelingen,
maak nog éven in TONG-TONG een laatste ere
saluut aan hen die ons leven maakten. Even maar!
Okay? Verder zijn onze nakomelingen nog hun
leven lang van Italiaanse" en .Spaanse" oor
sprong. Tsk-tsk-tsk!
