VAN HIER EN GUNDER
*1
Jta-W Hathndm ta*. ~r P«« -»»£ JS
Tjalie Robinson. Wat zou ik er die pasar Gambir in Batavia. Als kleine jongen
(Vervolg: Een zwerver)
ii'/s;
G. J. v. M.
tenminste weer jong. Wat een kostelij f binnen op een goedkoper Inlanders-
was ik er niet van weg te slaan. Smokkelde me vaafc naa bmnenop ee g \yper_moderne
kaartje Want daarbinnen viel een massa g - Egyptian Dancers (links), Peggy from
Seaplane b.v. was enorm. En dan die wo"f [scn° e PV de heren Tait en Harmston! Later
Paris (rechts) en elk jaar weer de HawaiianiGirh. Lange lejeje tieren
leerde je natuurlijk, dat die lieve meisjes Hawaiian Girl, hoorde zich tot zijn verbijstering
voorste rij een brutaal 9'Jntje maak e J bewust was van de kermis van de
toesissen: „Awas loe. bangsat! 7™me' 'e Livingstones links. Zouden die kleintjes
WILHELMUS IN VIER 'i ALEN
Het goede stadje Koepang maakte zich gereed voor
de blijde incomste van de toenmalige G. G. de
Jonge. Natuurlijk behoorde een aubade van school
kinderen tot het vaste programma en ik studeerde
met mijn zangklasse het Wilhelmus en nog een
paar andere liederen in. Tot op een dag de baas
me kwam vertellen, dat de Maleise scholen mee
zouden doen. Maar ze konden alleen de Malei-
se tekst zingen. Nou, wat doe je ertegen? Zodoen
de zongen we op de eerstvolgende repetitie met
die scholen samen beide teksten door elkaar. Niet
lana daarna kwam de Arabische School ja, u
raadt het al met een Arabische tekst meedoen.
Om de maat vol te maken kwam de baas van de
Tiong Hoa School: „I am so sorry, but we have
Chinese Lyrics only." Op de generale repetitie had
ik echt moeite om de Chineesjes op te trekken. Zo
kwam het, dat de Landvoogd het volkslied tegelijk
in het Hollands, Maleis, Arabisch en Chinees aan
hoorde. (O ja, de baas dirigeerde en ging met de
eer strijken.) y R
We wisten dat Indië het land was van onbegrens-
de mogelijkheden, maar bij dit wonder zwijgen wij
in zeven talen! Red. T,T
Juffrouw: „Juist, het hok van een duif is een dui
ventil, Donald, en hoe heet het hok van een koe?
Donald: „Koetil".
Juffrouw: „De olifant drinkt (t!) met zijn slurf.
Zeg na, Zacharias!"
Zacharias: ,,De olifan drink thee met zijn slurf.
open veld of er ligt een bultzak zo maar op de
grond. Overdag liggen ze ónder hun veldbed, om
dat het zo heet is. Elders staat zo maar op de
vlakte een buffet. In de schaduw ervan zit een
vent op een primus stew te koken als je ooit
erqens in Parijs of London een dame met zo n
opal ziet lopen, dan weet je dat dit de achter-
grond ervan is. Sommige van die characters wo
nen er al jaren en leven met vrouw, kinderen en
honden onder de grond. Ik wist niet dat zoiets 1
de 20ste eeuw nog bestond.
Een paar dagen later kwamen we langs de Zuid
Australische „Lakes". Op de kaart staan ze als
meren aangegeven: in werkelijkheid zijn het reus
achtige zoutpannen. Misschien zijn het duizenden
jaren geleden meren geweest, maar nu is er alleen
na een regenbui een inch of zo water in. Wanneer
je echter aankomt zou je zweren dat het een meer
met water is. Helder blauw water. De bodem is
nl zo vlak als een wateroppervlak en bedekt met
een zoutlaag waarin de hemel weerkaatst en daar
door diepblauw lijkt. De zoutlaag is keihard. Je.
kan er met een truck overheen rijden. Het kleinste
meer is zo groot als het Toba-meer. Het grootste
meer is bijna zo groot als heel Nederland.
Daar en hier
Als Arnold overgaat tot het beantwoorden van
brieffragmenten over het leven hier, zorgjes en
moeilijkheden, wordt hij opeens geprikkeld en zelfs
grof. En inderdaad, al die zorgjes van een peute
rig en onverdraagzaam samenlevmkje worden op
eens beschamend klein tegenover dat enorm wijde
leven met duizend risico's, waar deze jongen lee
van de ene dag naar de andere. Zonder Hbb-
huiswerk, zonder universiteitswijsheid, zonder stof
zuigers en verhoogde melkprijzen. Veel van het
geen voor ons belangrijk is, is voor hem gewoon
waardeloos. Hij heeft geen kledingzorgen, want
hij loopt de hele dag in een katok en op blote
voeten en iedereen leeft zo. Wij rekenen ons leven
met zoveel kwartiertjes trammen, hij met duizen
den mijlen.
Als wij alleen al bedenken hoe we ons leven hier
moeten afmeten met calorietjes, vitamientjes, pille
tjes en doktersrekeningen. En zie dat oersterke, kei
harde body van hem eens aan! Eigenlijk is Arnold
een soort personificatie van het devies van 1 UNU-
TONG: hij is branie en ondernemend en ergens
blijkt toch de trouw aan het land van zijn ge
boorte: het voortdurend grijpen naar bekende In
dische maatstaven; het schrijven van brieven.
Boy, stay away from here. Good luck en toch:
tot ziens!
„Mijn broer heeft een huis van 100.000 roepiah
met inrichting van 10.000-en roepiahs verloren in
de bersiaptijdzijn geld in Indonesië geblok
keerd opgesloten geweest en mishandeld 5/2
jaar in Bantjeuj en Soekamiskindit alles na
een heel leven van dienstbaarheid en nuttig werk
als Nederlandersoit! kon alleen met de
qrootste moeite zijn smartegeld loskrijgen (na een
jaar1) f385,...verzoek om A.O.R. extra steun
boven het luttel bedrag f 78,— ouderdomspensioen
is geketstik zwijg nog over al de misères van
het wegkomen uit Indonesië („vergissingen en
tegenwerking) ...en nu, en nu... overwegen ze
om van een oude en doodzieke repratriant de
f J300,reiskosten en f 28,boordgeld langs ge
rechtelijke weg te vorderen!! Ziet U mij met
voor een kankeraar aan, U kunt over mij heen
lopen, ben juist té goed en daarom overkomt me
dit alles, maar ze weten niet dat mijn devies luidt:
Wie z'n recht eist, doet z'n plicht!"
Meteen verzoek ik u mij als abonné af te
schrijven. Ik ben op een half jaar na tachtig jaar
en kan moeilijk lezen. Dan heb ik al zoveel uit
gaven. Dat wordt mij te zwaar. Repel-pensioen
heb ik slechts weinig gekregen, omdat ze de schuld
aan de Regering voor meubelvoorschot 5/6 heb
ben afgehouden en ontving ik slechts 1/6
Na een leven van feilloze dienstbaarheid aan de
Staat (onder vaak ten hemel schreiende levens
omstandigheden), alles, letterlijk alles, verliezen en
op je ouwe dag met een zwakke gezondheid je
hachje moeten redden door een vlucht naar Ne
derland en dan de rekening krijgen van de boot
reis plus de rekening van de woninginrichting
het is voorwaar „een hard gelach
alleen de oorvijgen krijg. Of denkt 12 dat ik al-
Zeen maar schouderklopjes krijgEigenlijk een
fatale naam: tong-tong: je moet erop slaan. En dan
waarde de zeg ik maar echt Indisch: „Laat maar,
als maar. heef heluit!
Ik lees je naam veel te veel. Bescheidenheid is
óók een deugd de J
„...doch weiter kommt man ohne Ihr. En wij
moeten erg ver gaan. Ik noem mijn naam vaas.
omdat ik niet zeker weet te spreken namens alle
lezers. En dan is het niet meer dan billijk, dat ik
2 x 4000 8000
Eén abonné is toch zo moeilijk niet. Wjjf
stonden vroeger nergens voor. Twee maal 4000
8000. Dan zijn we er toch?" D„rl_n n
BEIfER, Bussum.
Ja, dan zijn we er met glans! Maar blijkbaar is
het wèl moeilijk en laten we ons door onwilligen
of slecht weer wèl gemakkelijk afschrikken. Lain
doeloe, lain sekarang Het is gemakkelijk neer te
kijken of te schelden op iemand die 10 P°>"ties
patates frites verkiest boven vijf maanden iUiNtj-
TONG (voor 1 riks), maar intelligentie, welbe
spraaktheid of koppigheid opbrengen om hem tot
andere gedachten te brengen, schijnt ook weinig
aanwezig. En daarom blijft de sprong IN JA IN U-
ARI VAN 4000 TOT 8000 een droom Of zou
toch één vonkje van die spirit van toen, voor
maar één abonné, nog te vinden zijn?
Als er bedankjes voor TONG-TONG bin
nenkomen, wat heb je dan geschreven dat zoveel
ergernis wekt dan men bedankt? a v A
Heb je wel eens een echte tong-tong in een
qardoe-huisje zien hangen? Hij draagt de tekenen
van twee soorten mensen. De verstandige mens
zorgt er goed voor. bouwt er een dak overheen en
versiert de tong-tong met houtsnijwerk. Hij zie.
er een symbool in van hulpvaardigheid en paraat
heid Maar er zitten vaak ook moddervlekken op
en krassen en butsen. Dat is het werk van leeg
lopers en kleine geesten. TONG-TONG kent ze
allebei en doet dus een dringender beroep op
„De Goede Desaman".
Ik ben pas in Holland, maar verbaas mij over
veel dingen. In de tram bij voorbeeld gapen en
hoesten mensen zo maar zonder de hand voor de
mond. Dat doen Europeanen toch niet.
Mevr. de W.
