KLACHT VAN EEN INDISCHMAN
DRINGEND VERZOEK
Schrijf voortaan bij ALLE betalingen
(briefkaart, giro, postwissel, enz„Oud
Abonné" als U reeds abonné bent, en
„Nieuw Abonné'' als U Uw eerste
betaling doet Dit betekent enorme ver
lichting van onze administratie. Dank U.
HAARLEMSE CONTACTAVONDEN
Luisteraars in Nederland, vat ons niet verkeerd,
veroordeel ons niet te spoedig,
Wij zijn anders:
Ons oog reikte verder dan gindse dijk. Tot de
toppen van de Boekit Barisan, de vulkanen om het
plateau van Garoet, de Rindjani en de toppen
van Ternate, honderden kilometers vèr!
Wij maten het land waarin wij woonden, niet met
kwartiertjes fietsen of uurtjes treinen, maar met
dag- en weekreizen.
Wij hadden niet één zee met een stukje droog
gemaakte zee erbij (de Noord- en de Zuiderzee),
maar leefden tussen twee oceanen, met tientallen
zeeën en binnenzeeën, baaien, straten en stranden.
Wij leefden met een handvol onverdeelde Chris
tenen, tussen miljoenen Mohamedanen en Boed
dhisten, tussen tientallen zeden en gewoonten, ta
len en volksgebruiken. En nochtans twistten wij
niet.
Onze soldaten huwden met de zusters van hun
.vijanden
Wij leefden tweeduizend meter boven Hollands
hoogste toren of in moerasgebieden groter dan
Hollands grootste provincie.
Wij legden onze doden niet ter ruste op nette
kerkhofjes met gemeentezorg. Onze doden liggen
op de verste blangs en teloeks. Geen zorgende
hand waakt nu over de graven van die daar liggen.
Wij leefden van een matig begrotinkje en stuurden
alles wat wij overhielden naar het land van de
vlag die over ons wapperde en die wij vereerden
en liefhadden met heimwee.
Wij regeerden niet. Wij wérden geregeerd.
TWEE TONG-TONGS IN DE BUS.
Wie twee TONG-TONGs in zijn brievenbus vindt,
hoeft de andere niet terug te sturen, noch te be
talen (win er een nieuwe abonné mee als U
wilt!) en rustig opzij leggen.
Deze extra krant is U dan toegezonden door een
kennis die U bij ons aanbeveel'. Wij krijgen na
melijk regelmatig adreslijsten van onze lezers (we
zijn er U ZEER erkentelijk voor!) en tot nog toe
gingen we eerst onze kartotheek na of de aanbe-
volenen niet reeds abonné waren. Die haalden we
dan door op de lijst.
Maar sinds ons abonné-aantal zich zo enorm uit
breidt is dit heksenwerk eenvoudig niet meer te
doen (en onze expeditie-cheffin is per se géén
heks!), dus sturen we proefkranten naar alle adres
sen op de lijst. Dit lijkt geldverspilling, maar we
hebben zo'n idee dat onze lezers met dit extra
blad wel raad weten.
Aan een kennis toesturen,
bij een vreemde Indischman in de buurt in de bus
doen,
ergens in een wachtkamer laten liggen of
op een toonbank, overal waar veel Indische Ne
derlanders komen.
TONG-TONG vindt verder zijn weg toch wel.
Lezers, we exploreren weer doodeenvoudig „vreem
de kusten", deze „wilde krant", die we ergens
deponeren, is onze „TONG-TONG-in-een-fles
Wie weet hoeveel zegen Uw kabar brengt in on
bekende gebieden!
Wij leerden van élke nood een deugd te maken.
En wij hebben het gedaan.
Nu zijn al déze onmetelijkheden ons afgenomen,
luisteraars in Nederland. Wij zijn nu geworden als
de tijgers in de Wassenaarse Zoo. We lopen
langs de tralies van Uw nette burgermanskooitjes
tot onze schouders vereelt zijn. Wij zijn tijgers
geworden die spruitjes eten.
Wonderbaar volk dat zijn land niet van God ge
kregen heeft, maar het zelf heeft gemaakt.
Wonderbaar volk dat van tijgers herbivoren
maakt prik niet met wandelstokken tussen de
tralies en gooi niet met sigarettenpeukjes.
Het is niet netjes.
JAN MAT
voorheen Matjan)
Op 28 februari zal de Amusementsvereniging
„T.O.V.O." in het Concertgebouw te Haarlem een
contactavond organiseren. De dansmuziek zal o.a.
verzorgd wdrden door GEORGES DE FRETES
en zijn Royal Hawaïan Minstrels, Aangezien aan
de zaal geen kaarten mogen worden verkocht zul
len de kaarten alleen verkrijgbaar zijn aan onder
staande adresen: Mej. Kilian, Roerdompstraat 53,
Haarlem; Mej. I. Domingus, Indischestraat 106,
Haarlem; Hr. H. Hennekam, Vondelweg 510,
Haarlem; Hr. R. Sjardijn, Fr. Schubertlaan 4,
Heemstede, Hr. G. Visser, Hannie Schaftstraat
162 II, Haarlem. De kaarten kunnen ook schrifte
lijk besteld worden.
De scherp-zure (en toch aange
name) geur van kruitdamp, hoe
goed kent de Indischman haar
al was het alleen maar van mer-
tjon! Maar hoevelen van ons heb
ben toch ook de vreugde gekend
van de vaste greep op geweer of
pistool, de schok van de recoil"
en het wegrollende schot over de
wijde vlakte. Hier is zo'n typi
sche foto van de schietbanen van
„De Batavier" te Batawie met
actieve deelname van Pa en Ma,
de zoons en zelfs Opa! Waar is
dat oude oog dat voorheen op
vijftig pas zes schoten joeg door
een tjap-dje-kie-kaartje? En dat
nou kippig knipperend alleen flets
kijken kan naar de televisie .7
TONG-TONG TE LAAT...
Als TONG-TONG een paar dagen te laat komt,
dames en heren, „djangan ngamoek"! Onze lezers
kring groeit snel, maar onze staf is nog steeds erg
klein. Als er dan nog strubbelingen komen met
drukkerij, zetterij en clichéfabriek, dan zitten op
het kantoor van TONG-TONG vier wanhopige
mensen met de handen in het haar. Ooit gehoord
van een hoofdredacteur die geen redactioneel werk
kan doen omdat hij adresbandjes moet plakken?
Tegen de tijd dat de krantjes de deur uit moeten,
is het vaak al hoog tijd geworden. We krijgen
gelukkig hulp van allerlei sobats. Adresbandjes
worden b.v. ook geplakt door een hoofdambtenaar
en een kapitein. En een paar dames die gerust thuis
in hun salon kunnen blijven zitten met een lang-
gesteelde sigarettenpijp en televisie. Maar geluk
kig verstaan ze de symboliek van TONG-TONG.
Mochten er nog meer Hagenaars zijn die in die ene
week voor het verschijnen van ons blad een
ochtendje, middagje of avondje willen komen hel
pen wees welkom soedi mampir de kopi
toebroek staat klaar en het is machtig leuk ngobrol
en dongèng zo.
En onze duizenden lezers krijgen hun krant op tijd!
TJELANA-MONJET BOOS
Tjelaoa monjet. Nieuwe abonnees worden ver
zocht direct na ontvangst van hun eerste nummer
het ab.geld voor kwartaal, halfjaar of jaar te
gireren of per postwissel te verzenden. Anders
wordt verdere toezending gestaakt. Onze eenvou
dige administratie en boekhouding staan nog niet
toe. dat wij kwitanties of giro-cheques toesturen.
Als TONG-TONG zijn tjelana-monjet-periode
ontgroeid is, gaan wij net als alle andere bladen
doen. Maar nu: gireer snel!
Boos. Wanneer nieuwe abonnees binnen een week
na inschrijving nóg geen krantje hebben ontvangen,
is er iets mis geweest met bezorging, adressering
of anderszins. Schrijf direct nog een kaartje. Wij
hebben de „boos-ste" brieven gekregen omdat een
krantje niet ontvangen werd, terwijl b.v. huis
nummer, plaatsnaam of zelfs heel adres vergeten
waren! En danook wij maken wel eens een
fout. In deze jeugd van TONG-TONG. niet di
rect djedjel, djèwèr en plès-plès. Meehelpen!
NAMEN IN INDIE.
Toen mijn vader zaliger nog afdelingssecretaris was
op het A.R.-kantoor te Djocja, had hij als baas
de heer Westra, een zeer adremme man met droge
humor. Op een dag kwam een vriend van mijn
vader, de heer Dom, 't kantoor binnenstappen om
de A.R. te spreken.
Na een tijd kwam de heer Dom het vertrek van
mijn vader binnen en begon: „Ló Gih (mijn vader
heet August), pigi mana jou baas, seh. Mösó ik
kom binnen en stel mij voor „ik ben Dom hij
kijk mij lang aan en dan hij seh: „Ja, dat zie ik
Mijn vader sloeg dubbel van het lachen de heer
Dom lachte van de weeromstuit mee.
Mevr. E. N. de GRAAFF.
OUD INDIE KLOPTE AAN
Op een avond werd er gebeld. We kwamen aan
de deur. Zagen in het halfdonker een dame staan,
die een boek afgaf en een enveloppe. Voor Tong-
Tong. Het volgende ogenblik was ze weer ver
dwenen. Het boek was een boek over de Indisch#
kamptijd (voor onze bibliotheek); in de enveloppe
zat een bankje van honderd.
Wie was deze fee? Een paar dagen later een
telefoontje. Of de gift toch wel goed terecht was.
,Ja-ja-ja, zóveel dank, maar wie bent U?" „Nee,
hoeft niemand te weten, dag!" Telefoon weer op de
haak.
Lezers, het was een ellendige week. Een kapotte
adresseermachine, verkeerd gemaakte cliché s extra-
veel correctie. We hebben wel eens dagen (en dan
komt er juist veel gemopper van ontevreden lo
zers!) dat we driekwart dood in onze stoel hangen.
En dan komt er zo'n „klop op de deur", die zegt
wees wakker, ga door, we rekenen op je. Het besef
niet alleen te zijn, méér: ons omgeven te weten
door de oude sfeer van verhuld hulpbetoon heeft
inderdaad telkens weer nét die „sedot" fut die we
weer nodig hebben.
Schone geefster, dank namens zoveel duizend
lezers!
Door eendracht groeien kleine zaken; door twee
dracht vallen de grootste uiteen.
Sallustius.
