TONG-TONG GRILL DE LUXE
RAP AT VAN SPOORBONDERS
5
iJË>svan^//rch\
ALWEER SPANJE
Toen dit moderne elektrische satérooster me ge
bracht werd en ik de prijs hoorde (f30,—) dacht
ik: petje af voor de Indische jongen die zo'n fijn
werkstuk maken kan, maar dertig pop is me toch
een beetje té luxe. „Eerst proberen, Tjalie, dan
oordelen!" werd me gezegd, en dat is een gezond
advies dat ikzelf graag geef. Maar er gingen nog
vijf dagen voorbij, voor ik aan het proberen sloeg.
Vanmorgen. Ik had trek in toast. Maar denkend
aan al dat gemier en gehannes van brood op roos
tertjes en zinken platen met gaatjes en zo, met
roet en walm en stank, dacht ik: „laat maar, ah!"
Maar meteen schoot me dat nieuwe saté-rooster te
binnen dat nog steeds op m'n kantoor stond. Direct
naast m'n bed gezet op een stoel, stekker in het
stopcontact, brood, boter erbij. Weer in bed en
toen geroosterd. Het ging fantastisch! Geen rook
of walm of stank of nèks. In dat rooster zitten
namelijk de gloeidraden boven het te roosteren
voedsel. Er brandt niets dacht ik tenminste,
want toen ik lekker m'n broodjes met boter zat op
te peuzelen nam ik toch wel een lichte brandlucht
waar. En constateerde dat de stoel zachtjes begon
te smeulen. En óf zo'n rooster warmte geeft!
Stom van mij. Gauw een paar tegeltjes opgeschar
reld in de keuken (een asbest- of andere plaat kan
natuurlijk ook) en toen ging het verder van een
leien dakje. M'n mok koffie zette ik boven op het
rooster bleef lekker warm. Ik dacht: ik rooster
een eitje (net zoals vroeger op mijn prauwen-
tochten vaak deed), maar het ei viel door het
rooster heen en toen haalde ik maar een koeke-
pannetje met een kluitje boter erin. Het ei erin
en boven op het rooster. Een half minuutje. En
toen ónder het rooster om van boven lekker gaar
te worden. Het werd een super-de-luxe mati sapi!
En maar eten. Vóór ik het wist, had ik een half
brood op. In bed!
En ondertussen bedacht ik dat ik dezelfde middag
nog saté zou maken, (bij het rooster krijg je 12
saté-stokjes, die je in een raam-met-steel kan hech
ten: alle bovenkanten gaar, het hele raam omkeren
buitengewoon handig!) En morgen ajam pang-
SINDS 1841
HORLOGES. KLOKKEN, GOUDcn ZILVERWERKEN
RUIME KEUZE in VERSCHILLENDE MERKEN
L.v.MEERDERVOORT 520 TEL.3364*1
Het van-ouds bekende adres:
Rijswijk 11 - Batavia
gang. En binnenkort spekkoek, want met die boven-
verwarming heb je aan dit rooster een ideale
spekkoekbakker, meen ik.
Voldaan zijnde de fabrikant uit zijn bed gebeld;
jouw satérooster is „istimewa!" Accoord wat de
naam betreft: TONG-TONG GRILL DE LUXE!
Octrooi aangevraagd op de naam? Okay. Patent
gevraagd op het idee? Okay. Laat je niets afgappen
man! En verder alle succes! Onze uitvinder hoopt
met deze grills zijn eigen bestaan op te bouwen.
Ik mag die lui wel, die zelf flink aanpakken en ik
hoop dat lezers van TONG-TONG, die hem in dit
eigen initiatief willen helpen, bij ons zo'n rooster
wllen bestellen (storten op ons giro-nummer: 6685).
We geloven absoluut dat onze TONG-TONG-
grill zijn bestaansrecht zal veroveren op de Euro
pese markt. Het is een keurig dingetje, uitgevoerd
in glanzend aluminium, keurig schoon en te ge
bruiken zelfs in de zitkamer. Geleverd in twee
voltages (220 en 125) op te geven bij de be
stelling!).
Straks vanmiddag omstreeks menggerip ga ik in
de tuin zitten barbecuen op z'n Amerikaans. Met
m'n ogen dicht en de geur dicht bij m'n neus waan
ik me weer in mijn Land van Herkomst. Tsk-tsk-
tsk!
T. R.
In onze correspondentie „woedt" de belangstelling
voor „Leven in Spanje" gestart door mevr.
Bartelings, nog steeds voort. Vooral t.a.v het leven
in andere landen blijkt telkens weer dat er twee
zeer verschillende maatstaven van appreciatie be
staan: de „thuis-Nederlandse" en de ,,uit-Neder-
landse" (Indische).
Wat Spanje betreft: van de 10 repatrianten (Totok
èn Indo) waarderen er 9 dit land ten zeerste. Door
Nederlanders „van hier" geopperde bezwaren wor
den door hen niet als zodanig gevoeld of zelfs
beschouwd als deugden. We laten hier nog iemand
aan het woord, Dolf Verspoor, die Spanje zeer
goed kent en wiens bundel vertaalde Spaanse
poëzie wij nog eens in TONG-TONG zullen
bespreken.
„Wie in Spanje een tekort meent te vinden aan
vlees, moet het eens proberen met VIS: het volks-
voedsel dat hier in Nederland minder en minder
wordt gegeten (zeker omdat het niet amerikaans-
hygiënisch ruikt) en waarvoor Spanje bewonde
renswaardig is georganiseerd. Spanje, één bonk
continent met kusten, heelt tot in de kleinste hoek
jes verse vis, dank zij een transport-apparaat dat
weliswaar de mensen gekookt en slap op hun be
stemming aflevert maar de vis in optima forma.
Iets anders „was nicht im Baedeker stehf' zijn de
vooral in Andalusiê frequenter optredende proef
lokalen met hun grote vaten wijn, en in een hoekje
de verkoopster of verkoper van dozijnen heerlijke
hapjes erbij voor pakweg een hollandse stuiver 't
stuk. En wie klaagt over gebrek aan verse groenten
zou eens op het idee kunnen komen het met vruch
ten te proberen."
Zondag 7 juni kwamen in „De Galerij" te Den
Haag een groot aantal leden van de Spoorbond
bijeen voor een ouwerwetse gezellige „sam-sam",
waarop naast een normale afwerking van vereni
gingswerk geestig werd voorgedragen en behoorlijk
werd geschranst van een weelderige rijsttafel.
In keurige Europese costuums gestoken zaten daar
de mannen bijeen, die eertijds de weg baanden,
effenden en efficiënt onderhielden van de Indische
Iron Horse, onze onvergetelijke Kereta Api, en wij
hadden werkelijk moeite om ze nog uit elkaar te
houden: de deftige hoofdinspecteur in djas toetoep
van het Hoofdkantoor, de stationschef met z'n rooie
pet en de man-langs-de-baan in khaki, puttees en
helmhoed, die wij van vroeger zo goed kenden.
Onder het spoorwegpersoneel in Indië is altijd een
voorbeeldige corpsgeest geweest en een recht demo
cratische levenshouding van hoog tot laag en om
gekeerd. Die zelfde geest was zondag weer aan
wezig, en even uitbundig alsof er geen twintig
jaren overheen gegaan waren. Het bestuur, be
staande uit mej. de Wilde en de heren Vincent,
Teunissen, Ooms en Nanlohy, werd aangevuld
met (de ook buiten spoorkringen zo bekende) Piet
van Hooydonk, terwijl tot erevoorzitter werd be
noemd een oudspoorgast met grote gaven van
hoofd en hart, de heer O. C. A. van Loon.
Als gast was o.m. aanwezig Tjalie Robinson, die
overigens geen enkele andere verdienste had voor
de spoorwegen in Indië dan dat hij er ettelijke
tienduizenden kilometers rails van platgereden
heeft, maar hij was niet alleen zeer welkom, maar
kreeg ook de toezegging van alle mogelijke mede
werking, niet alleen door aanmelding van nieuwe
abonnees, maar ook van actieve medewerking voor
TONG-TONG, in de vorm van artikelen, anec-
doten, foto's, enz. Reeds in ons volgend nummer
starten wij met een inzending van een SS-man,
ex-stationschef Einholz (van Bandoeng) met het
verslag van de velen van ons zo bekende treinreis
BandoengBatavia.
Wie volgt?
Bogor op het eind van de vorige eeuw. Dit stationshotel stond (het gebouw staat er nóg) aan de Grote Postweg tegenover de Plantentuin ongeveer
tegenover de Prof. kerk. Een hotelletje eigenlijk om een rol te laten spelen in „In tachtig dagen de wereld rond' (links en rechts het station Bogor
zelf zoals het er nog steeds uitziet!) met de toentertijd nieuwste power wagon op de achtergrond. Ah, dat was de tijd nog dat oedikkers van heinde
en ver kwamen kijken naar de door Djojobojo voorspelde vuurwagen, die eindelijk gekomen was en met een ontzettende snelheid van veertig kilo
meter per uur door het vredige landschap kon razen, vuur spuwend als een vulkaan; Hoeveel duizenden Bogorse ambtenaren van BB, Justitie, Reken
kamer hebben sindsdien niet dromerig dat verrukkelijke traject Bogor-Betawie tweemaal daags verboemeld. Kebonpedes, Tjileboet, Bodjonggedeh,
enz., enz., weet je nog? Heweldih, Peh! (Foto s Harders)
