r
XHfJgTö Tl
REDACTIONELE NOTITIES
4e JAARGANG, No. 7
15 OKTOBER 1959
HET ENIGE INDISCHE BLAD IN NEDERLAND - TROUW - BRANIE - ONDERNEMEND
SYMPOSION DE INDO
Onafhankelijk Indisch Tijdschrift
Prins Mauritslaan 36 - Den Haag
Tel. 542.542 - Giro 6685
I
Het op maandag 21 september gehouden sympo
sion in het Tong-Tong-gebouw Pr. Mauritslaan 36
(Inleider: Tjalie Robinson: onderwerp: de Indo)
is in vele opzichten een succes geweest. De be
langstelling was uitstekend, de discussies waren
geanimeerd. Het probleem werd van vele zijden
bekeken. Helaas is het symposion in één opzicht
niet geslaagd, hetgeen ook nog afgeleid kan wor
den uit enkele meningen die na de avond werden
vernomen: „Tjalie wil hebben dat wij ons Indo
noemen! Daar moet ik niets van hebben!" Terwijl
een symposion niets heeft uit te staan met een
„wil-wel" of „wil-niet", maar met een bepaald
sociaal of cultureel verschijnsel, dat in nuchtere
discussie wordt onderzocht.
Nodig is altijd een bepaald uitgangspunt, een pro
bleemstelling. Die presenteerde Tjalie Robinson
vrij scherp: „De naam, die in Indische kringen
het meest gehoord wordt (ongeacht in welke gevoels-
betekenis) is Indo. Historisch, wetenschappelijk,
etymologisch is nergens aan te tonen dat deze
naam iets minderwaardigs inhoudt. Dus kan de
naam gerust geaccepteerd worden!" Doel van het
symposion had moeten zijn: óf aantonen dat deze
stelling onjuist is óf motiveren waarom een an
dere stelling beter is. Dat is helaas niet gebeurd,
ondanks alle ijver van de discussieleider mr. Ver-
vloet.
Nochtans stonden de discussies op een zodanig
peil dat veilig verwacht mag worden dat zulk een
avond (ook over andere onderwerpen) vaker terug
zal komen. Oefeningen in nuchter denken, oordelen
en spreken heeft de nogal emotionele Indischman
in dit nuchtere Europa hard nodig!
Tot onze spijt hebben in plaatselijke bladen ver
slagen gestaan van dit symposion, waaruit bleek
dat de verslaggevers op geen stukken na begrepen,
waarom het ging. Zo werd b.v. tóch Indisch ver
haspeld met Indonesisch, waardoor zelfs treurige
misverstanden zouden kunnen ontstaan. Het ellen
dige is alleen dat sommige mensen deze foute ver
slagjes geloofden en Tong-Tong niet. Het merk
waardige feit blijft nog steeds bestaan dat twijfe
laars of ongelovigen hun licht opsteken bij outsiders,
i.pl.v. bij Tong-Tong zelf; dat men een leken-
pers laat schrijven over ons in plaats van zelf
pers-stem te ontwikkelen. Er valt nog veel te bou
wen in Nederland en daarbij moet minder ge
twist worden.
ONZE BOEKENKAST
Van een onbekende gever (geefster?) kregen wij
deze week een pakket met vijf boeken, waarvoor
onze hartelijke dank. Een aanvulling voor onze
bibliotheek, die we bezig zijn op te bouwen.
Als u dus aan het bonkarren slaat en een stel oude
boeken vindt over Indië, hoe oud ook, hoe „waar
deloos", hoe gek" ook, die u toch weg wilt doen,
denkt u dan aan ons?
REDACTIE
Fiasco gelukkig
Het premie-systeem dat wij in ons nummer van
15 september (Ondergang van de Bataviase Tram)
voorstelden om meer abonnees te winnen is
zoals wij verwachtten een compleet fiasco ge
worden en we zijn er blij om.
Misschien zegt u nu: waarom er dan aan begon
nen? In ons streven om meer abonnees te winnen,
proberen wij allerlei systemen uit. Zowel de ideeën
van ons zelf als die van onze abonnees. Veel
abonnees raadden ons sinds jaar en dag aan, het
gebruikelijke premiesysteem toe te passen, hoewel
wij het psychologisch ongeschikt achtten. Maar
de Indischman was nu toch wel genoeg geassimi
leerd (zei men) om ook open te staan voor de
premiesystemen van alle andere bladen hier. Okay,
geprobeerd dus.
Er is nog steeds geen één lezer geweest, die het
premiesysteem aanvaard heeft. Het wémelt van brie
ven met aangiften van nieuwe abonnees onder
de aantekening: stop die ene pop maar in de
Tong-Tong-kas. Er waren zelfs boze brieven bij:
„Wij zijn geen kruideniers!"
Tsk, tsk, tsk! Welaan dan: een ander voorstel ligt
misschien beter. Kijk inaar op pagina 2.
Rare Orangs
en tóch dierbaar! Toen onze abonnements
prijs van ƒ1,50 sprong naar 2,25, hebben enke-
lijke abonnees bedankt. Vooral voor de gepensio
neerden was het wérkelijk te „berat" (we piekeren
nog steeds over een oplossing, want we vinden
het zelf verschrikkelijk)Maar hoe karakteristiek
voor onze groep: direct waren er heel wat abon
nees, die het óók begrepen en zeiden: „Tjalie,
hier heb je zoveel maal zeven pop. Jaarabonne-
Verschijnt de 15de en 30ste van elke maand
Prijs per nummer t 0.40 Kwartaal f 2 25
Halfjaar f 4 Per jaar f7.
Uitgave GAMBIR
Uitgeverij voor Oost en West
Onder redactie van TJALIE ROBINSON
Met de volle inzet van ALLE NEDER-
LANDERS UIT INDIË. die het Ned. volk
vertellen willen hoe wij WERKELIJK
leefden, en die overtuigd zijn van de nood
zaak om met veel van onze waarden het
leven hier te verrijken.
menten voor lui die het niet meer kunnen betalen.
Geen namen nemen hoor!" (Mieters? Nee, on
vervalst indisch!).
Dus kozen wij een paar abonnees uit, die al van
het begin af trouw mee deden en stuurden ze het
bericht: „Verder een heel jaar gratis. Cadeau van
een andere lezer!" Kwam er een berichtje retour:
„Wil niets cadeau hebben. Postwissel onderweg!"
Een ander: Hoe wil ik 2.25 betalen, Tjalie! Dat
is toch veel te berat, drie kwartjes omhoog!" „Ja",
zeiden we, „die kwartaaltjes doen ons ook de das
om. Voor een heel jaar ga je maar één pop om
hoog: „Nou, dan neem ik maar voor een heel
jaar
Rare orangs! Ieder blad heeft zo z'n eigen type
abonnees. Ons type vinden we verbazend leuk.
Verzaakte vriendschap
„Vroeger was je zo hartelijk. Maar nu schrijf je
amper nooit meer. En thuiskomen zit er helemaal
niet meer bij
Het is een veel voorkomende klacht, soms een
scherp verwijt, die Tjalie vaak verneemt de laatste
tijd. Eerst deed hij alsof hij iedereen zo hard nodig
had, en komen ze te hulp, dan worden ze later
vergeten.
Het is een droevige geschiedenis die naar twee
kanten pijn doet, want Tjalie heeft nog steeds
iedereen nodig, is nog niemand vergeten, maar
het abonnee-aantal is gestegen tot meer dan 7.000,
het aantal contacten is vertienvoudigd, het werk
verdriedubbeld. Het krantje is klein gebleven zodat
de bergen copy niet mee kunnen. Het lijkt er
inderdaad op of „the human touch" verdwenen is.
Breng hem terug: help de consolidering van Tong
Tong, en wij hebben allemaal meer tijd voor elkaar.
ACHTERSTALLIGE ABONNEMENTEN
Bij het verschijnen van dit nummer blijken vele
abonnees het door hen verschuldigde abonnements
geld over de maanden juli, augustus en september
nog niet betaald te hebben. Inmiddels zitten wij al
weer in de maand oktober. Bedoelde abonnees
hebben wij al die tijd wél het krantje toegezon
den, dat waren dus in totaal 7 nummers van Tong-
Tong. Nu kan het zijn, dat deze nummers niet in
de smaak gevallen zijn (ofschoon wij ons dit nau
welijks kunnen voorstellen) en dat men geen prijs
meer stelt op de verdere toezending van het blad.
Maar hoe kunnen wij dat weten, wanneer wij
hierover geen enkele mededeling ontvangen?
Wij verspelen niet graag abonnees, maar iedereen
zal begrijpen, dat wij aan de andere kant met de
toezending van onbetaalde nummers Tong-Tong
niet door kunnen blijven gaan. Graag dus even
een berichtje óf overmaking van het abonnements
geld.
