Alleen zijn kan gevaren brengen
DRINGEND VERZOEK
ROOD VOOR!
INDONESISCHE WIJSHEID
ICE CREAM
Schrijf voortaan bij ALLE betalingen
(briefkaart, giro, postwissel, enz„Oud
Abonné" als U reeds abonné bent, en
„Nieuw Abonné" als U Uw eerste
betaling doet Dit betekent enorme ver
lichting van onze administratie. Dank U.
Van A. N, Binkhuysen ontvingen wy een aan
tal Indonesische spreekwoorden en zegswijzen,
die wij in de qomende nummers regelmatig zul
len opnemen. Sommige bij uitstek Oosterse
wijsheden hebben geen equivalent in Europa,
maar vooral wij uit Indië weten hoe die verre
wijsheid ook hier van groot nut is. Zo komt
nu nog, na een definitief afgesloten levensperio
de, menige echo ons nagewaaid met een wijze
zorg, die ons behoeden kan voor menig onheil.
Wie heeft er nog meer zulke levenswijsheden
uit het oude Indië voor TONG-TONG?
Eén ding heeft me wel aan het denken gebracht,
n.l. het feit, dat veel mensen NIET in aanraking
met de justitie zouden komen als ze niet zo af-
schuwlijk eenzaam waren. Stel, dat U doodalleen
op een zolderkamer woont, geen ouders, geen of
weinig bekenden, in een land waar je nog moet
wennen aan allerlei vreemde dingen. Is het dan zo
gek, dat je iets doet zodat de aandacht van je
medemens op je gevestigd móét worden, al moet
je er zwaar voor boeten? Is een kind niet extra
lastig en vervelend, als z'n moeder te weinig aan
dacht aan hem besteedt?
In Indië hebben we ons huis en hart opengezet
voor de Hollandse oorlogsvrijwilliger, waarom zou
den we niet hetzelfde doen voor de eenzamen hier?
U kunt zich voor het doel bij ieder reclasserings
bureau opgeven en wie weet helpt u voorkomen
dat een medemens door eenzaamheid struikelt,
iets wat u en mij evengoed zou kunnen overkomen.
Dit is nu het preventieve werk van de reclassering.
U hoeft niet veel te doen, alleen te zorgen dat een
eenzame bij u binnen kan lopen, een gezellige om
geving vindt, eens rustig een boek kan lezen of
iemand vindt die ook eens wil luisteren als hij wat
te vertellen heeft. Zo weinig, en toch zo veel.
Eind september hebben we allen ons dubbeltje
eens te gaan praten over dit werk met mej. Van
sering. We kregen van iemand de suggestie om
kunnen offeren in de collectebus voor de reclas-
Loon, die haar krachten geeft aan de Protestants
Christelijke Reclasseringsvereniging, Prins Hendrik
straat 26 te Den Haag. Gek, dat je als leek op
dit gebied, er zo vreemd tegenover staat. Ik kwam
gewoon met bibberbeentjes op kantoor, alsof ik, ik
weet niet wat op m'n geweten had! Ik werd ech
ter wel bizonder vlug op m'n gemak gesteld door
juffrouw van Loon die me met stralende ogen
vertelde van het mooie werk dat hier wordt ge
daan. Want niet alleen heropvoedend, maar ook
preventief wordt veel tot stand gebracht.
Juffrouw van Loon is een Indisch meisje, zoals
we dat gewoon zijn te zeggen en zij wordt dan
ook meest uitgestuurd naar Indische verdwaalden
en Ambonnezen.
Voor de laatsten voornamelijk vanwege de taal.
Voor de eersten omdat de mensen eerder bij
haar loskomen en vlugger hun moeilijkheden toe
vertrouwen.
Als er dus een delict is gepleegd, moet er contact
worden opgenomen met de dader, eventueel fami
lie en werkgever van de eerste. Voor de justitie
wordt dan een rapport opgemaakt over karakter,
omstandigheden, moeilijkheden e.d. waardoor de
rechter inzicht krijgt hoe de beschuldigde tot een
bepaalde daad is gekomen. Aan de hand van dit
rapport wordt de strafmaat bepaald. Niet zelden
valt de straf dan vrij licht uit of wordt een voor
waardelijke straf toegekend, wat inhoudt dat het
reclasseringsbureau gedurende drie jaar contact
moet blijven onderhouden met de veroordeelde.
Dit contact kan zeer vruchtbaar zijn, als de ver
oordeelde begrijpt en inziet dat het reclasserings
bureau er is om hem te helpen met zijn moeilijk
heden en niet een soort politieagent is. Er valt
uiteraard nog veel meer over dit werk te vertellen,
maar als u er zich voor interesseert, kunt u altijd
inlichtingen inwinnen bij reclasseringsbureaux, die
wel op iedere grote plaats zijn te vinden.
IKS
Enige jaren voor de oorlog werd een nieuw éta
blissement in Djocja geopend, ,,Ice cream Palace"
genaamd, dat er zich op voor liet staan, ijs aan
huis te bezorgen.
Mijn vriend Tj. wilde eens zo'n portie ijs bestellen,
en toen ontstond het volgende historische telefoon
gesprek:
„Hallo?"
„Spreek ik met het Ice Cream Palace?"
„Niet, 'nir, verkeerd verbonden".
„Spreek ik dan niet met nummer
„Jawel 'nir".
„Maar dat is toch het Ice Cream Palace?"
„Niet 'nir. U spreekt met iesse kré-am palaséé!"
Els.
Bagai serdadoe poelang beris.
Gelijk een krijgsman, terugkerend van een veld
tocht.
De spreekwijze wordt gebruikt als men spreekt van
mensen, die altijd opgewekt zijn, hoewel ze veel
geleden hebben. Zoals ook een veteraan terug kan
komen van de oorlog zonder te jammeren over de
ellende die hij heeft meegmaakt.
Jang dimakan rasa, jang dilihat roepa, jang diden-
gar boenji.
Wat men eete moet smaak hebben; wat men ziet
moet onderscheid hebben, wat men hoort moet
klank hebben.
Wacht U voor onverschilligheid en oppervlakkig
heid; zorg ervoor dat Uw waarnemingswereld
altijd boeit. Wees niet tevreden met wat saai,
monotoon, slaafs is.
Seberapa pandjang saroeng, begitoelah pandjang
matanja.
Zo lang als de schede is, zo lang is het mes.
In kleine mensjes zitten kleine woorden en daden;
in belangrijke mensen grote. „Kijk naar wie het
zegt". (Een spreekwoord dat lange overdenking
ruimschoots verdient).
Sommige abonnees zullen om het door hen
ontvangen krantje, behalve het normale witte
adresbandje, nog een onbedrukt ROOD
bandje hebben aangetroffen. Deze extra rode
band heeft de bedoeling onze abonnees er
aan te herinneren, dat hun abonnement óf
reeds verstreken is, óf binnenkort verstrijkt.
Tegelijk met de invoering van deze maat
regel staken wij de toezending van de tot
nu toe gebruikelijke groene herinnerings
kaartjes, maar vertrouwen er dan ook op,
dat laatstgenoemde kaartjes in de praktijk
inderdaad onnodig zullen blijken te zijn.
Wij hebben in deze kolommen al eerder
uitgelegd, dat wij abonnees, die met de be
taling van hun abonnement achter zijn en
ons geen bericht zenden, niet ongelimiteerd
de Tong-Tong kunnen blijven toezenden.
Wanneer U het krantje opeens niet meer
krijgt, wordt U dan niet direct boos, maar
gaat II dan even na of U het aan ons ver
schuldigde abonnementsgeld wel heeft be
taald? Wanneer Uw betaling binnen is zul
len de ontbrekende nummers U zo snel mo
gelijk worden nagestuurd.
Redactie
V
Wat nu voor ons (helaas) super de luxe geworden isx de vreugden van een gamelan-orkestje (we moe
ten er nu helemaal voor naar het Tropenmuseum op enkele zeldzame dagen), dat was vroeger in het
prae-radiotijdperk een wissewasje voor iedere toean besar, die daar op een zondag of een vrije middag
plezier in mocht hebbe. Ten bewijze: Ton Utermark in het jaar 1924 voor zijn administrateurshuis op
de rubberonderneming ,,Soember Gesing", Dampi: bij Malang), Oost Java.
En al hadden we dan vaak weinig of helemaal geen verstand van de heel eigen klassiek van de ga
melan, ergens werden we er op een onvergeeflijke wijze van doordrongen. Ah, hoe spitst menig „door
gefourneerd koloniaal"' na jaren in Europa de oren bij het vernemen van gamelan-klanken! Als een
circuspaard dat, later afgeschreven, bij het horen van een draai-orgeldeun, denkt aan de Oude Glorie
van de Piste! Het waren mooie tijden. Ouwe Pioniers! En wat er ook van jullie gezegd mag worden
en wat er ook werkelijk verkeerd geweest mag zijn kijk, er staat een groot en dicht bevolgt rijk op
de drempel tussen Pacific en Indische Oceaan. En JULLIE hebben het helpen maken. Selamat. „Bon
sang ne peut mentirl
(Tussen twee haakjes: Nu is het huis „gecasseerdde onderneming weg, 1933 bouw naar de ver flod
dering. Sic transitmaar de „gloria mundie" isonsterfelijk!
