RADIO BOLLAND
HET VERKRIJGEN VAN HET „EXIT-PERMIT"
Vervolg: Eerste Kamer
Gironummer 8118
NASSI, Laan v. Meerdervoort 1580
Den Haag
REDT EEN MENS!
Stationsweg 43 - Den Haag
Tel. 11.50.86
heeft altijd de laatste TOPPERS
van Radio Luxemburg
Specialisten in Krontjong- en
Cowboy-Platen
Tevens hét adres voor TELEVISIE
de bedoelde personen niet zo rooskleurig? Hoe
vindt de Minister het, dat dochters en jonge vrou
wen worden lastig gevallen en worden verkracht,
dat zij uit hun woningen worden gezet of door in
woning van Indonesiërs eruit worden gepest, dat
zij worden ontslagen en hun alle inkomsten wor
den onthouden, dat hun kinderen de scholen niet
meer inogen bezoeken en voortdurend worden ge
treiterd en gesard, dat. de moeders zenuwziek wor
den, omdat zij niet weten, hoe zij hun kinderen
moeten voeden? Maar de Minister vindt het blijk
baar niet erg, dat zij afzakken tot koelieniveau,
dat vrouwen en meisjes tot prostitutie worden
gedwongen. Inderdaad, zij hebben geen direct
levensgevaar te duchten. Dat is blijkbaar de Mi
nister voldoende en dat zijn nu onze vroegere land
genoten, die door onjuiste voorspiegelingen of door
pressie van hun werkgevers zijn genoopt tot die on
gelukkige daad van optie voor de Indonesische
nationaliteit, waaruit de Minister hen niet wil red
den. Er is door de Minister en door hen, die zijn
politiek verdedigen, geschermd met angstaanjagen
de getallen, alsof honderdduizenden uit Indonesië
zouden trachten naar het moederland te komen,
wanneer de Minister ruimer en vlugger over de toe
latingsaanvragen zouden beschikken. Ik behoef
maar te herinneren aan het artikel van prof. Rom-
me in „De Volkskrant" van 7 juni 1956. Maar
hoe is de situatie? Er zijn in de jaren 19491951
14.000 opties uitgebracht, waardoor 14.000 gezin
nen of alleenstaande personen hebben te kennen
gegeven, dat zij de Indonesische nationaliteit be
geerden. Voor 14.000 zielen, niet gezinnen, is
een visum aangevraagd, waarvan 9000 spijtop
tanten en 5000 maatschappelijke Nederlanders.
Het is niet te voorzien, dat dit aantal nog zal ver
meerderen, want wie nu tien jaar in dat land
heeft geleefd zonder een ernstige poging te doen
om weg te komen, heeft zich wel dusdanig geassi
mileerd, dat hij geen verandering meer zal
wensen. Wanneer nu de Minister zijn tegenwoordige
politiek voortzet om er 2000 per jaar toe te laten,
al is dit aantal dan niet sacrosanct, een mooi
woord, dat de Minister daarvoor heeft uitge
vonden, dan zal het nog zeven jaar duren vóór
de laatsten zijn toegelaten. De Minister zal het niet
erg vinden, want hij heeft de kans, dat er in die
tijd een aantal is gekrepeerd, en dat maakt voor
hem het probleem gemakkelijker. Vooral voor de
jonge kinderen zal het lange wachten fataal zijn.
Het van honger omkomen komt reeds voor en
de woningtoestanden zijn rampzalig, ook uit hy
giënisch oogpunt. Is het dan niet te begrijpen, dat
gezinnen in Nederland, die kinderen of kleinkin
deren in Indonesië hebben, huiveren, wanneer
zij denken wat dezen te wachten staat? De
Minister is aan boord van „De Zuiderkruis" ge
weest en heeft wellicht de conclusie getrokken, dat
het een vreemd gezelschap is, dat ons land binnen
komt. Men moet echter bedenken, dat er onder
deze mensen zijn, die al 19 jaar in de ellende heb
ben gezeten, die geestelijk en lichamelijk geknakt
aan boord zijn gekomen, die alles hebben moeten
verkopen om aan geld voor levensonderhoud te ko
men. Er was zelfs op een van de laatste schepen
een man, die niets meer bezat dan een broek,
zodat er onder de passagiers en de bemanning een
inzameling van kleren moest worden gehouden
om hem in de gelegenheid te stellen zich tussen de
andere passagiers te bewegen.
De Minister zal vermoedelijk denken: Van deze
soort moet ik er niet meer in ons land toelaten: zij
kunnen zich nooit bij ons assimileren. Maar laat
de Minister zich dan maar het rapport te dezer
zake overleggen van prof. Van der Veur, die de
reis met deze ongelukkigen aan boord van „De
Waterman heeft meegemaakt, en van de maat
schappelijke werkster, die met „De Zuiderkruis" is
meegekomen.
Wanneer de Minister met z.g. financiële bezwaren
aankomt, wil het mij voorkomen, dat het comp
tabel wel zo te regelen is, dat hij de belanghebben
den op zeer korte termijn toelaat en de uitgaven
over zeven jaar verdeelt, want daarop komt het
toch eigenlijk neer. De Minister moet ook beden
ken aan hoeveel formaliteiten van de Indonesische
Regering de repatriërenden nog moeten volgen om
een exit-permit te verkrijgen.
Ook tegenover de Indonesische Regering is het ge
wenst, dat het repatriëringsvraagstuk spoedig wordt
opgelost en al die wrijvingsmoeilijkheden uit de
wereld worden geholpen. Uit politiek oogpunt zou
dit ook een winstpunt zijn voor het Nederlandse
prestige in Indonesië, waardoor de goodwill van de
Indonesische intelligentia behalve natuurlijk de
kliek van Soekarno tegenover Nederland aan
merkelijk verstevigd zou worden. Bovendien ziet
ook de Indonesische Regering de spijtoptanten gaar
ne verdwijnen. Dat zij dit nog aan tal van formali
teiten bindt, komt, omdat zij er plezier in heeft
hen nog zoveel mogelijk te pesten.
Dat krachtens de voorschriften van de Indonesische
Regering een aantal van hen, die destijds hebben
geopteerd, staatloos zijn, kan de Minister ook niet
schelen. Het wil mij echter voorkomen, dat het
niet voldoen aan de voorschriften, die een land voor
het verkrijgen van zijn nationaliteit heeft gesteld,
in dezen toch maatgevend moet zijn.
Tot welke categorieën moet de toelating zich nu
uitstrekken? In de eerste plaats natuurlijk tot de
spijtoptanten, die een visumaanvrage indienen, en
dan tot de z.g. maatschappelijke Nederlanders, die
in dezelfde moeilijke positie verkeren.
Ik wil de Regering niet vragen, die allemaal zon
der nader onderzoek toe te laten ik kan mij best
voorstellen, dat de Minister zegt: ik wil die aanvra
gen beoordelen maar ik wil toch nog eens met
nadruk vragen, een vraag, die ook in de memorie
van antwoord is afgewezen, om bij de on
voldoende bezetting van de Nederlandse diplo
matieke vertegensoordiging een commissie in te
stellen, waarin particuliere gedacht wordt aan
rooms-katholieke en protestantse geestelijken en
vertegenwoordigers van het C.C.K.P. zitting heb
ben om de visa-aanvragen te beoordelen en daar
over te adviseren. Uiteraard blijft dan nog de be
slissing aan de Regering.
Men hoort ook wel de opmerking maken, dat de
spijtoptanten, die voor een visum in aanmerking
komen, reeds zijn toegelaten en dat zij, die nog in
Indonesië zijn, alleen na zeer scherpe selectie
voor een visum in aanmerking komen. Dat is beslist
onwaar en men behoeft de talrijke smeekbrieven
Verzamelt voor, stort op:
van nog in Indonesië vertoevenden, of van hun fa
milie hier te lande, maar te lezen om van het te
gendeel overtuigd te zijn. Ik zal de Kamer de voor
lezing ervan besparen. Men kan ook niet beweren,
zoals somtijds geschiedt, dat zij nu eenmaal hebben
(Advertentie)
gekozen en de gevolgen van hun keuze moeten
dragen. Ook kan men niet een scheiding maken
tussen hen, die na het artikel-Lamping opteerden,
en hen, die het reeds eerder deden. Immers, de
pressie van werkgevers had ook vóór dat artikel
plaatsgevonden. Evenmin kan worden beweerd,
zoals ik dezer dagen in de pers heb gelezen, dat
zij, die niet opteerden, flinke Nederlanders wa
ren en dat zij, die wel opteerden, dit deden uit on
verschilligheid, niet sterk in hun schoenen stonden
en verraad pleegden tegenover het land, dat zij door
hun keuze verloochenden. Men moet daarnaast
maar eens lezen in welke vleiende bewoordingen
het artikel van de heer Lamping tot die optie aan
spoort. Men kan eerder beweren, dat zij, die voor
Indonesië opteerden, figuren waren met energie en
werklust, die wilden trachten in harmonie met de
Indonesische bevolking iets op te bouwen en hun
arbeid voor het land, waar zij een aantal jaren heb
ben gewerkt, voort te zetten. Nederland moet te
genover deze ongelukkigen een christelijke politiek
voeren. Toen de kabinetsformatie hangende was,
werd van de zijde van de politieke partij, waartoe
deze Minister behoort, betoogd, dat het aandeel van
die partij in het Kabinet moest worden versterkt,
want anders kon men geen christelijk-sociale politiek
voeren. En toen de formatie in die zin was gewij
zigd, juichte men en zeide: Nu was er plaats voor
een waarlijk christlijk-sociale politiek. Men ziet nu
het resultaat. Ik krijg herhaaldelijk wanhoopsbrie
ven van moeders of grootmoeders, die smeken om
hulp, omdat zij niet weten waarmede zij hun kin
deren zullen voeden, omdat zij hun volwassen doch
ters niet op straat durven laten gaan, omdat hun
kinderen niet de school kunnen bezoeken en ge
sard en getreiterd worden. Zij vragen: heeft de
Minister van Justitie dan geen hart? Wat moet ik
dan antwoorden? „Ja de Minister van Justitie
heeft bezwaar; dat is nu christelijk-sociale politiek:
(Lees verder pag. 4)
Voor het verkrijgen van het .exit-permit" moet de volgende weg bewandeld worden:
1. Blanco formulieren halen bij de Plaatselijke Imm. Dienst en deze invullen.
2. Na invulling deze formulieren laten afstempelen bij de Lurah (kamponghoofd), assist.-wedono.
politiesectie, w.o. men ressorteert, en bij de Afdeling „Staatsveiligheidcontrole (D.P.K.N.) op het
plaatselijk hoofdbureau van politie.
Bij deze laatste instantie moet tevens overgelegd worden:
3 Ma!tiFgpliFhlklarin9 Va" hSt belastingkantoor- dat men ten volle heeft gekweten van de
4 vJZ Tf'VÏ"9 T d£ hu(svest'n9sorganisatie, dat men zich aldaar reeds heeft laten afschrijven;
ïage is geboekt^ ScheepvaartmaatschaPP'j opvragen een bewijs (desnoods een voorlopig), dat pas-
Terug naar de Plaatselijke Imm. Dienst en aldaar afgeven:
a de hierboven onder 2. bedoelde afgestempelde formulieren;
b. het hierboven onder 3. genoemde boekingsbewijs;
c. de optieverklaring van het W.N.-schap.
5' nf,Z Plaaiseliika [mn] Dienst wordt alsdan een gesloten enveloppe ontvangen, die de aanvra-
ger dan zelf naar Djakarta (Hoofdkantoor Imm. Dienst) moet brengen.
h!L hl!g ImmDienst te D'akarta moe( de aanvrager een formulier aftekenen, dat het
hem bekend is, dat hem geen „re-entry-permitvoor Indonesië zal worden verleend.
w T n" naar.z'j" Plaats aan inwoning met een gesloten enveloppe van het Hoofdkan
toor Imm. Dienst, bestemd voor de Plaatselijke Imm. Dienst.
,i d% P!a?tSel.jk,e Imm' Dienf wordt wederom een gesloten enveloppe ontvangen, bestemd voor
de territoriale militaire commandant, alwaar wederom formulieren moeten worden ingevuld
10 Ahd!nZaorJt\JaF tJg£ i D,east™et een gesloten enveloppe van de territoriale commandant.
w°rdt na - 2 dagen door de Plaatselijke Imm. Dienst aan betrokkene uitgereikt een pro-
A%°PK! f'JnS Ceri Cc. {voorl°Pig vreemdelingencertificaat)waarin verklaard wordt, dat houder
GBEN Indonesisch Staatsburger is en dal tegen zijn vertrek naar Nederland geen bezwaren zijn.
N.B.
a. De hele procedure duurt (als alles vlot verloopt) 2J4 maand.
vZuFhJd Va'f f°te ge?efnuenjF°alS Semara"9> Surabaia, e.d.J moeten na de Afdeling Staats-
veiligheidscontrole van het hoofdbureau van politie bezocht te hebben, op hun formulieren (zie boven
onder 2.) nog een afstempeling halen bij de Afdeling „Minoriteiten" op het gemeentehuis
