MOEDERS!
Ooievaar?
Moederdag in Oorlogstijd
FANCY-FAIR NIJMEGEN
Het is eigenlijk niet over mijn eigen moeder dat
Polientje's moeder.
Polientje's moeder was onze kokkie, en in onze
ik iets vertellen wil. Ik wil iets vertellen over
ogen een
zeer belangwekkende persoonlijkheid
Polientje (ze heette eigenlijk Paulientje, maar
de au was zo moeilijk uit te spreken) was.onuit
sprekelijk trots op haar moeder, en terecht! Ze had
nl. een gespleten gehemelte, waardoor ze zich a
direkt van andere moeders onderscheidde, en hoe
wel wij nog nooit Frans hadden horen spreken,
meenden wij dat ze een Franse uitspraak had (neu-
ziq), heel interessant! Wij waren er dan ook verba
zend trots op dat wij haar, ondanks dat, zo goed
konden verstaan! p
Ze kon verrukkelijke spookverhalen vertellen, Po
lientje's moeder. Spookverhalen waarbij je de grie-
befs over je rug liepen. In één woord heerlijk!
Onze moeder heeft nooit begrepen waarom wij in
die tijd liever een pak slaag opliepen (door een on
gelukje) dan in het donker naar het huisje te lo
pen, dat, ver weg van het woonhuis, diep in de
donkere tuin lag! Vloog 's nachts niet de Pontia-
nak handenwringend en met fladderende hare
door de lucht, op zoek naar een prooi? Het was
een vrouw, vertelde Polientje s moeder, met een
gat in haar rug, die haar kindje gloren had en
er voortdurend jammerkreten uitstotend naar liep
te zoeken. Als je in het donker buiten liep, was
het praktisch (bijna) zeker dat een ijskoude, kne-
kelige hand je achter in je nekvel greep en je
meesleurde de lucht in! Hüü een pak slaag was
nog te overleven, maar dat
Op een keer had Polientje mij een welverdiende klap
gegeven, die ik dan ook, hoewel tandenknersend,
accepteerde! Niet evenwel onze Frangaise! Onver
geeflijke fout! De Non slaan! Het zou haar haar
baantje kunnen kosten! Ze kwam met een enorm
stuk brandhout aangesneld en sleurde haar dochter
mee het bos in, de poort zorgvuldig achter zich
grendelend! We hoorden Polientje angstwekken
de kreten slaken, en waren vastbesloten haar, hoe
dan ook, te ontzetten!
Allereerst moesten we zien wat er gebeurde! M)
zusje en ik sleepten, voor dat doel, een paar lege
manden naar het keukenraam om er op te staan.
Half hangend aan de tralies loerden we naar bui-
Geiukkig, Polientje leefde nog! Ze stonden op het
zonnige djagoengveldje. door onze Franga.se zelf
aangelegd. Daaromheen, als een levend decor,
donker en dreigend de bomen.
„Laat haar los", gilde ik, „dierenbeul.
„Laat haar los", schreeuwde mijn zusje, „Moorde-
naar
•r
Het frêle Indische vrouwtje stapte in de tram.
Ze droeg een stevige grote baby op de arm. De
conducteur, die haar hielp instappen, vroeg, op de
baby wijzend:
Mevrouw, is die van LI?
„Ja" zei ze trots en het kuifje van zoonlief werd
teder wat opgestreken.
Aandachtig nam de conducteur haar van top tot
teen op en zei ten slotte: „Ik begin waarachtig in
de ooivaar te geloven
En toen dat niet hielp: „Tjeleng Setan
Voorwaar, allergemeenste scheldwoorden uit klei
ne-meisjesmonden! Polientje had ze ons geleerd.
Ik nam een rijpe gandaria uit een mandje en
slingerde het projectiel door de trahes vani het
keukenraam de tuin in, waar het °P P'ajentw:s
linkeroog uit elkaar spatte! Polientje die tot dan
alleen gejammerd had, hief nu een luid gebrul
aan, en zonk op haar knieën, terwijl ze met uit
gestrekte armen om „Ampoen smeekte.
Het was allemaal heel opwindend, en wij genoten
er alle vier van! Daarna werden wij tijdelijk buiten
gevecht gesteld doordat de manden het begaven.
Mijn zusje lag in een netwerk van bamboesten
gels, waaruit ik haar met moeite bevrijdde. Ze
moest even onder de keukentafel zitten om uit te
huilen, want ze had zich erg bezeerd.
Toen we geconstateerd hadden dat op enkele schra.m-
men na alles nog heel was staken we de manden
in brand, en nog een paar andere dingen die daar
voor in aanmerking kwamen. Het werd een macht g
vuur met veel rook, en wij gilden: „Toeloeng!
Toeloengü"
De uitwerking was verbijsterend!!
Polientje kreeg werkelijk het pakslaag dat ze v
gens haar moeder verdiend had, en wij van onze
moeder drie rotan-zwiepen, die blauwpaarse strie
men trokken op onze witte billen, waar wij de
volgende dag verbazend trots op waren.
Daarna moesten we zonder eten naar bed.
Het was heel wreed om kleine meisjes die zulke
qoede bedoelingen hadden, zo te straffen.
We hadden een loeiende honger, maar zagen geen
kans te ontsnappen, daar de deuren gesloten wa
ren en de ramen van tralies voorzien.
Kom", schreeuwde mijn zusje, „laten we spelen
dat we Dinges op Nova Zembla zijn, je weet wel!
Ze had voor dat doel kussens, goehngs en bedde-
goed op de grond verspreid en sprong behendig
van ijsschots op ijsschots!
Vooruit", gilde ze opgewonden ter aanmoediging:
"Hij had ook honger! De muskieten zijn de zee
robben, als ym er één gevangen hebben moeten we
hem opeten!
Ik had helemaal geen lust om „Dinges-op-Nova-
Zembla-je-weet-wel" te spelen. Welk zinnig mens
dwaalde er uit eigen vrije wil over bevroren ijs
vlakten? Tenslotte waren er nog andere wegen
om aan voedsel te komen, meende ik.
„Psst! No .hon!"
Een bruine hand schoof een pakje door de tod1"
van het raam. Er zaten vier verrukkelijke, dikke
geurige lempers in! Zo kon alleen Polientje s moe
der ze maken. God zegene haar!
Een paar dagen later vroeg onze moeder met een
twinkeling in haar ogen. „En hoe smaakten de
lempers?"
„Snap jij er iets van?" vroegen we Polientje. Neen,
Polientje snapte er niets van, maar dat hoefde ook
niet meende ze, want alle grote mensen zijn
"Gilah! MARA DROST-WILLWEBER
Mijn dochter en ik waren, als zovele anderen, ook
onschuldig bij de Kempé terecht gekomen Na
tuurlijk dachten we optimistisch dat we er wel
weer gauw uit zouden zijn, maar dat viel een beet
je tegen. En zo naderde dan de maand mei, en dus
Wij zaten^in" verschillende cellen en zodoende had ik
er helemaal geen idee van dat er voor mij aan een
verrassing gewerkt werd!
't Is werkelijk wonderlijk hoe vindingrijk men
wordt als men van elk werktuig en materiaal ver
stoken is. Heel ijverig werden eerst vele witte dra
den uit de handdoek die ons was toegestaan, door
middel van een peniti boendel, gewone knopspeld,
uitgetrokken, draad voor draad, heel voorzichtig,
anders knapte de draad! De speld werd ergens
op de grond gevonden tijdens het dweilen, wat men
mijn dochter zo nu en dan liet doen. Van die
uitgetrokken witte draden werd, alweer met de
speld, een lang koordje gehaakt. Van dit koordje
werd een rondje genaaid. En op dat rondje wer
den van uitgetrokken bonte draadjes, kleine bloe
metjes en blaadjes geborduurd, t Geheel maakte
een verrassend effect. U kunt zich dan zeker ook
wel voorstellen hoe groot mijn ontroering was, toen
ik dit fijne tere bewijs van grote liefde op die
moederdag ontving.
Behalve toewijding, werden in dit kleedje ook hu
mor en practische zin verwerkt. Enige dagen na
moederdag vroeg mijn dochter haar kunstwerk nog
even terug. En ziet op mijn verjaardag mocht ïK
het weer ontvangen, vergroot door een paar bonte
randjes, 't Was dus „un cadeau a double usage
geworden, benut voor twee feestelijke gelegenheden.
Ik hoop 't nog lang te mogen behouden als bewijs
van dochterlijke liefde ter herinnering aan n moei-
lijke, maar vaak ook gelukkige tijd. PU.CK
Mededeling, ingezonden door:
De heer F. W. K. Berg
Veenendaalkade 312,
Den Haag.
In Zuid Californië wordt een nieuwe stad ge
bouwd. California City. De Development Compa-
ny verkoopt hiervoor de benodigde gronden. ue~
ze percelen kunnen gekocht worden voor het bou
wen van een eigen pand of speculatie doeleinden.
De heer Berg, 747 North Catalina, Pasadena Cali
fornië is bereid U hierover alle mogelijke inlich
tingen te verstrekken.
De sectie Gerepatrieerdenzorg van de Stichting
voor Diaconaal en Maatschappelijk Werk te Nij
megen zal op 6 en 7 mei a.s. een Fancy Fair
houden ten bate van het werk onder de Gerepatri-
eerden en de actie van Spijtoptanten „Nassi Door
vele dames onder de Gerepatrieerden is hieraan
vrijwillig medegewerkt.
Naast eigengemaakte handwerken, speelgoed, etc.,
zal ook veel makanan enak bereid door Indische
dames in de vele stands verkrijgbaar zijn: als tem
per, kwé talam, tjendol, lontong tjap gomeh, so-
to ajam en verschillende soorten Nassi etc.! Als
speciale attractie voor jong en oud en goklusti
gen is er een goochelaar en waarzegster, een rad
van avontuur, een schiet- en katapultstand met
prijzen njang bagus dan lutju! De toegang is gra
tis, de plaats waar de Fancy Fair wordt gegeven
is: Centraal Gebouw aan de Bijleveldsingel 44 te
Nijmegen, vrijdag en zaterdag 6 en 7 mei van b
tot 10 uur n.m. Een ieder is van harte welkom,
dus Tong-tong lezers en lezeressen uit Nijmegen
en omgeving, komt allen om U op onze Fancy Fair
te vermaken, U helpt ons tevens om deze twee
daagse actie te steunen voor het goede doel.
Namens de sectie Gerepatrieerdenzorg te JNij-
me9en' MEVR. W. BESSEM-BODEW1TZ
