N.A.S.S.I. RUBRIEK
UITSTEKEND „TEAM-WORK"
IN HET VERRE ALMELO
Wij beginnen in Tong-Tong met een nieuwe ru
briek onze N.A.S.S.I.-rubriek waarin wij
geregeld alle wetenswaardigheden zullen publice
ren die betrekking hebben op het klemmende
vraagstuk der spijtoptanten, dat ons allen, In
dische Nederlanders, zo nauw ter harte gaat.
Zo kunnen wij ook de verschillende personen be
reiken, die ons soerats zenden met vragen, sugges
ties, enz. en die wij niet allemaal persoonlijk kun
nen beantwoorden hoe graag wij dat ook zouden
willen.
Van onze kant zullen wij in deze rubriek onze
lezers (en buiten-lezers) benaderen wanneer wij
dingen te vragen hebben waarmee zij ons kunnen
helpen. Zo mogen wij alvast herinneren aan ons
verzoek in de vorige Tong Tong om ons te hel
pen aan foto-materiaal over spijtoptanten, geschikt
voor een NASSI-stand op de a.s. Pasar Malam in
de Haagse Dierentuin.
Met voldoening kunnen wij memoreren, dat in de
afgelopen weken verschillende activiteiten t.b.v.
NASSI hebben plaats gehad o.a. in Bolsward, Vlis-
singen, Oosterhout, Nijmegen en Den Haag.
In Almelo is op 21 mei in ,,'t Groenendal" een
cabaret-avond geweest waarin o.a. meewerkten
„The Blue Diamonds" terwijl de dansmuziek werd
verzorgd door de „Witterland Guitar Brothers".
Wat de plaatselijke activiteiten in de naaste toe
komst betreft, vermelden wij een liefdadigheids
avond met cabaret, tombola, ballet enz. in Am
sterdam op 25 juni in gebouw Marcanti (Jan van
Galenstraat 8) waarop het NASSI-Comité-lid
Mevr. Spoor een openingswoord zal spreken.
Verder een Friese NASSI-avond op 11 juni in
„De Beurs" te Leeuwarden, met een bont pro
gramma, „bal na". Op deze avond zal het woord
worden gevoerd door het NASSI-Comité-lid Stolk,
een der oprichters van het Comité.
U ziet, overal in het land maakt men zich op
wij constateren dat met vreugde om onze in
nood verkerende spijtoptanten in Indonesië te
helpen.
Hoe groot hun nood is, bewijzen nog weer eens
de volgende aanhalingen uit particuliere brieven.
Uit een brief van 15 april j.l. „Wij appreciëren
ten zeerste (de oprichting van het NASSI-Comité).
We zullen dat werk ten volle steunen, met alles
wat in ons vermogen ligt opdat deze kiem een
grote groeikracht zal mogen bezitten tot heil van
de achtergebleven spijtoptanten en de Ned. Rege
ring tot het volle besef zal komen dat er in het
Verre Oosten nog mensen leven die eens hun ge
liefde Oranjehuis gediend hebben, hun militaire
plichten gedurende de Jap. overrompeling vervuld
hebben en daarna in interneringskampen hebben
gezeten, honger hebben geleden, have en goed
hebben verloren, alle ellende hebben moeten door
staan en die nu hunkeren op de dag der bevrij
ding, te mogen vertoeven en te leven in een ge
ordende Staat, in een Staat waar geen sentimen
ten heersen, waar zij vrij zijn in hun denken en
handelen, weer herenigd te mogen zijn met zoveel
wat hen samenbindt, wat hun zo dierbaar is, hun
moeder, vader, kinderen, broers, zusters en
de overige familieleden die reeds in Nederland
vertoeven, bevrijd te zijn van alle smaad, ellende,
vernederingen, van een totale lichamelijke en gees
telijke ondergang, bevrijd te zijn van het spook
beeld het droeve lot te moeten ondergaan van
ontslagen te worden wegens hun Nederlandse ge
zindheid, op onredelijke wijze uit hun huizen te
zullen worden gezet wegens hun afstamming van
Nederlands ras, geen werkgelegenheid meer te
kunnen vinden, hun schoolgaande kinderen van
wege de onhoudbare slechte verhoudingen thuis
te moeten houden, onze jonge dochters uit dwang
of gedreven uit nood met „Asli "-Indonesiërs een
huwelijk moeten aangaan om na verloop van tijd
wanneer hun Indonesische echtgenoot het belieft
aan de dijk te worden gezet met alle ellende van
dien, of onze opgeschoten zonen, tussen de leef
tijd van 13 tot 20 jaren die door ledigheid ge
dreven het slechte pad opgaan „CROSSBOYS"
worden en zodoende in aanraking komen met de
politie. Wat die jongens te wachten staat behoeft
geen betoog."
Uit een andere brief van 11 mei j.l. de volgende
aanhaling:
„Het is mij opgevallen, dat ondanks de vele gun
stige berichten, en acties in Nederland er voor
zover mij bekend, in
(nog niet eens gesproken van de andere plaatsen)
vele spijtoptanten zijn, die kort geleden een af
wijzing kregen op hun visumaanvraag. Mijn vrouw
en ik worden er huiverig van en met ons duizen
den lotgenoten die er vast op rekenen, eens hun
visa toegewezen te krijgen. Het schijnt dat het
Min. v. Justitie geen voldoende aandacht schenkt
aan de noden van spijtoptanten en dat er met
twee maten wordt gemeten. En intussen groeit
het aantal nieuwe visum-aanvragen gestadig. Er
gaat geen week voorbij, of ik krijg bezoek van
mensen die mij om hulp vagen voor hun rekes
ten. De oogst is wel groot, maar de arbeiders
Op zaterdag 21 mei was ook in Almelo een In
dische avond georganiseerd voor de „spijtoptan
ten". Om verscheidene redenen werd deze avond
een buitengewoon succes. Op de eerste plaats
al door de grote animo ervoor. Alhoewel de
grootste localiteit ter plaatse was afgehuurd, was
de zaal geheel uitverkocht en moesten nog enkele
honderden belangstellenden helaas worden afge
wezen!
Als men nagaat dat Almelo maar een betrekkelijk
kleine Indische gemeenschap heeft, wordt duidelijk
dat hier een groot succes werd bereikt, dankzij een
voortreffelijk samengaan met de Nederlandse groe
pen in de burgerij. Dat was (en is) ook zo. Al-
melo's burgemeester b.v., Mr. J. M. Ravesloot,
is een man met een ruime blik, een grote per
soonlijke sympathie en veel hulpbereidheid voor
elk initiatief onder de Indische burgerij. Hij wordt
daarbij voortreffelijk terzijde gestaan door wet
houders en andere functionarissen.
En dan is er b.v. een mevr. C. Terbeek-Spoor,
die onvermoeid voor de repatrianten in de bres
springt. Kort voor de avond werd ze door een
ernstig ongeval getroffen, maar zelfs in het zieken
huis gingen haar gedachten en daadwerkelijke zor
gen voortdurend uit naar de Indische groep. Dit
is burgerschap van het goede soort. En dat dit veel
goede vruchten zal afwerpen in de toekomst, lijdt
geen twijfel.
Uiteraard kwam niet alle liefde van één kant. Ook
in de Indische groep zelf zitten veel flinke aanpak-
kers. De onvermoeibare drijfveer van alle goede
werk is de heer T. W. Kwist, die met een klein
maar ijverig comité-tje een berg werk verzette en
weinige. Desondanks ga ik blijmoedig voort te
helpen wat er te helpen valt."
Wij willen deze eerste NASSI-rubriek beëindigen
met een ontroerend kindergedicht dat een meisje
(ze moet 15 jaar zijn geweest) ons telefonisch
doorgaf als haar bijdrage t.b.v. onze arme spijt
optanten. Het luidt als volgt:
Holland VADERLAND.
Holland, als jij MOEDER was,
als moeder las,
als moeder vergeeft,
als moeder streeft
naar het welzijn van je kinderen.
Holland, het zou je hind'ren
als je wist van het lijden
van je lelijke eendjes achter de wijde horizon.
alweer klaar staat om nieuwe en nog grotere ber
gen werk te verzetten.
Dit is het ideaal dat Tong-Tong nastreeft in le
venden lijve: prettige samenwerking met volledige
erkenning en appreciatie van elkanders mogelijk
heden. Niet wegvlakken of ontkennen, maar aan
moedigen en tot ontwikkeling brengen! Tot aller
nut en belang.
De deelnemende groepen zetten hun beste beentje
voor. Van Nederlandse zijde was daar de deelna
me van de R.K. Toneelgroep met een drietal hu
moristische schetsjes (op het gebied van toneel
en voordracht blijft de Indische gemeenschap ach
ter!). Van Indische zijde een rijk repertoire van
muziek en dansen. Daar waren de „Tremaro's"
(de meisjes Ossenbrugge)een fijn balletstukje (de
meisjes Kramer uit Lisse), de „Tropical Starlight-
ers" (de meisjes Toorop en Souisa), de „Silver
Strings" (onder leiding van Schardijn), de „Witter
land Guitar Brothers" (later in de danszaal red-
hot!) en „last not least" The Blue Diamonds: Riem
en Ruud de Wolff en Dick Messchaert, bijzonder
prettige jongelui, die ondanks hun enorme succes
eenvoudig gebleven zijn en aan deze avond voor het
goede doel geheel gratis meewerkten. We komen op
dit drietal nog nader terug in ons blad.
Alle groepjes verzorgden hun nummer tot in de
finesses en traden op vol zelfverzekerdheid en vlot
te artisticiteit. Een apart woordje van lof ver
dient ook de „badoet" de Groot, die geestig geïm
proviseerde schetsjes van Betawie voor het voet
licht bracht. Voor de zaak der „spijtoptanten" werd
op die avond het woord gevoerd door Tjalie
Robinson.
Picnic in omstreeks 1903 naar het zg. „Apeneiland" in de Barito nabij Bandjarmasin, door de bevolking
„Poelau Rembang" genoemd. Het groepje picniccers bevindt zich hier in twee zg. tambangans, de wa
tertaxi's bij uitnemendheid in dat waterland van ZO Borneo. Gewoonlijk worden grote trossen pisangs
als offer aan de „Heilige Apen" meegebracht. (Foto: J. H. van der SCHALK)
