The Peanuts
Dongèagan
van
SI KLAAS
„DE GOEDE AARDE"
MUSIC MAKES ME
6
Bij een vriend van mij, Tjaling v. A., tuinopzich-
ter, wonende zes paal bezuiden Jogja, was thuis
gestolen, hoogstwaarschijnlijk door een van zijn
eigen bedienden, die natuurlijk allemaal ontkenden.
Tot hij er het volgende op vond.
Ongemerkt had hij van zijn eigen erf wat aarde
in een doosje gedaan. Toen hij alle bedienden had
laten aantreden, liet hij hun die aarde zien en
zei:
,,Die heb ik op die en die avond (weet helaas
niet meer welke) van het graf gehaald van Kjai
(helaas naam vergeten, maar bekend als een hei
lig man.)"
Hij deed die aarde in een glas met water, roerde
om, liet even bezinken en zei toen:
„Jullie weten even goed als ik, dat wie liegt en
dan hiervan drinkt, onmiddellijk dood valt."
Toen op het rijtje af gevraagd. Eerste ontkende,
dronk sidderend een slokje. Er gebeurde niets. De
rij afgaande tot bij de schuldige, die op de vraag:
„Heb jij het gedaan?" onmiddellijk bekende, want
hij dorst niet te drinken met de zekerheid dan
onmiddellijk dood te zullen vallen.
Tr.
Wie bij sommige dingen zijn verstand niet ver
liest, die heeft geen verstand te verliezen.
Schopenhauer.
Kan men zich indenken lezers van TONG-TONG
een Indische gezelligheid in het warme Nieuw
Guinea?
Om de veertien dagen krijgen wij als Oma en
Opa geregeld bezoek van de kinderen, kleinkinde
ren dit zijn er wel 15 bij elkander en een
paar kennissen; dit geeft dan een drukte en gevoe
len wij ons in het oud Indië te zitten.
Wanneer dan de magen volgepropt zijn met de no
dige djadjan-djadjan, etc, zitten de hele swik op
het terrasje en wordt er direct geseurd:
„Ajo Opa, dongèn uit het vroegere Java."
„Accoord, maar jullie allemaal stil, lo.'
In een minieme tijd is het dan stil en hier dan één
dier verhaaltjes.
Captain BLOOT (boekan blood)
Zo werd Opa later genoemd door een onbewust
voorval in Malang. Je weet zulke voorvallen lopen-
nja kaja api tegen alang-alang.
Oma en Opa en 5 kinderen moesten zich bekrim
pen in die benarde tijd van bezuiniging. Wij kre
gen een huis in Soesmanpark 21 (I.E.V. woningen),
twee kleine kamers, een galerijtje, een gangetje om
naar het achtergedeelte te komen en een badka
mer en W.C. Het achtererfje van 5x5 meter had
den wij met zink ompaggerd en geheel afgedekt
voor keuken en eetzaal. De gang naar de straat
met een flinke deur en daarop geschreven:
„Awas Alap-Alap", want wij hadden twee strenge
honden, die geen vreemden konden velen.
Als bijverdiensten leverde Oma voeding en kreeg
zij vaak bezoek, die in de eetzaal op het achtererf
werd ontvangen. Ook kwam er dagelijks een baboe
van een der families de rantang halen: deze ba
boe was erg lata.
Een week voor het eigenlijke voorval hadden wij de
film gezien van de piraat Captain Blood.
Op een middag tegen half zes was Opa in de man
diekamer om zich te baden, hij was reeds geheel
ontkleed. Plotseling een snerpend gegil en onbe
wust opende Opa de badkamerdeur en stond daar
geheel naakt in die opening en vroeg wat dat voor
mierakelig geschreeuw was, niet wetende dat er
damesbezoek in de eetzaal was.
Tot bezinning gekomen (het duurde slechts een
paar seconden) sloot Opa vlug weer de deur, en
hoorde daarna een uitbundig gelach met de woor
den:
Captain BLOOT
Nadien werd Opa steeds met dien naam vereerd.
„O ZALIG INDIE."
Ik heb een probaat middel ontdekt tegen sombere,
sikkeneurige herfststemmingen; helpt ogenblikke
lijk. Ik vond de remedie in een geriefelijke flatwo
ning aan de Coevordenstraat in Den Haag. Daar
hoorde ik de „Tennessee Walz" verrassend, muzi
kaal overgaan in de „Tennessee Rock Ah! Daar
kikker je pas van op daar word je een heel
ander mens van! Twee vrouwen en vijf mannen
brouwen dit lekkers in close harmony zeven
geestdriftige amateurs dienen met gulle stem de
obat toe zij vormen de vocalgroup „The Pea
nuts",
Zij leefden in Indië wijd verspreid in Malang,
Klaten en Batavia: in Semarang, Soerabaja en
Muntok. En ziet hier in Den Haag vinden ze el
kaar in een plezierige, muzikale combinatie. Bij
hen geen leeg gepraat over muzikaliteit en ritme
gevoel, zij brengen het meteen maar in de praktijk.
En niet zonder succes. Het begon in oktober 1958.
De bezetting was toen anders; door emigratie en
andere omstandigheden verloor het ensemble waar
devolle krachten. Dat betekent voor een vocal
group altijd een zware klap; de met zorg en veel
oefenen opgebouwde stemmenharmonie gaat door
één enkele mutatie al grotendeels verloren. Maar
het enthousiasme was niet te blussen. Anderen
vulden weer de gelederen en nu missen ze alleen
nog een dames-stem.
Mag ik eerst even voorstellen honneur aux
dames Adrie Claessen-Echter van Wissekerke
en Thera van Leuven (zang); en nu men only:
Nico Claessen (gitaar), Nono Bastiaans (melodie
gitaar), Rob Peisser (gitaar), Leo Antonie (ukelele)
en John de Vreede (bas). Vanzelfsprekend vervul
len de heren ook een rol in het vocale gedeelte. Ni
co heeft de algemene leiding en treedt als contact
man op; Nono belast zich met de muzikale be
sognes, het arrangement en de partijen.
De groep heeft al een hoge graad van homogeni
teit bereikt; dat was ook het kenmerk van de oude
bezetting waardoor ze al spoedig opvielen tijdens
manifestaties van de stichting „d'Oprechte Ama
teur". Onder auspiciën van deze stichting zijn ze de
nodige keren voor het voetlicht getreden. Ze zijn
in Hengelo geweest, in Zweelo (bij Assen), in Kras-
napolski in Amsterdam en in de Rotterdamse
Schouwburg. Tijdens hun optreden in Rotterdam
werden zij door een jubilerende zakenman gechar
terd en na afloop kwiek naar Den Haag gebracht,
waar zij in het restaurant „Boschlust" de feest
vreugde aanmerkelijk vergrootten! Zij waren pre
sent op een door Paul Ackett georganiseerd teen
ager-bal in de Haagse Dierentuin en vorig jaar
werkten zij mee aan het welslagen van de pasar-
malam van TONG TONG. En in mei van dit
jaar zijn „The Peanuts" ook alweer door
toedoen van „d'Oprechte Amateur" een week
end in Düsseldorf geweest, waar zij voor de Nie-
..THE PEANUTS'voor de
AVRO-microfoon. v.l.n.r. Adrie
Claessen, Nico Claessen. Thera
van Leuven. Nono Bastiaans, Rob
Peisser en Leo Antonie. Ze heb
ben nog een damesstem nodig.
Ajo! Welke zangeres stemvast
en zo wil zich bij hen aanslui
ten? Zoek contact met N. Claes
sen, Coevordenstraat 244. Den
Haag, tel. 666709.
En sing, baby, sing!
derlandische Verein hun nummers ten beste gaven.
In de radiouitzendingen van „d'Oprechte Ama
teur" zijn ze geziene gasten; vanuit Haarlem en
Hilversum klonken hun stemmen door de ether,
het laatst op 25 oktober j.l.
Natuurlijk deden zij mee aan de competitie uitge
schreven door de stichting. Zij wonnen in hun af
deling: de Haagse wijk Morgenstond en drongen
door tot de demi-finale. Het evenement had plaats
in het restaurant „Lion d'Or" in die wijk. Daar
oogstte het ensemble een daverend succes en ver
overde een grote zilveren beker en de afvaardi
ging naar de landelijke finale in Breda. De pers
kritieken waren onverdeeld gunstig. Daar in Breda
zijn ze niet in de prijzen gevallen. Maar het
simpele feit dat ze de finale bereikten was al een
aanbeveling op zichzelf! Met alle lof voor de ac
tiviteiten van „d'Oprechte Amateur" doet de op
zet van zo'n landelijke finale waar muzikale
prestaties om de eer strijden met goocheltrucs en
declamatiekunst overigens een beetje vreemd
aan.
Intussen gaan „The Peanuts" onverdroten verder,
stug oefenend, steeds nieuwe songs instuderend,
steeds weer zoekend naar nieuwe ideeën, nog be
tere arrangementen. En met dat al vermaken zij
zich opperbest, het is immers in de eerste plaats
een prettige hobby, waarbij je alle muizenissen op
zij kunt zetten!
Ik heb zo'n train-avond meegemaakt; het gaat er
gemoedelijk en erg demokratisch toe en je merkt
direkt dat hier een stel vrienden bij elkaar zijn. Met
de nodige kwinkslagen en onder gelach brengt
ieder naar behoefte een idee naar voren en die
worden kundig door Nono in de juiste vorm ge
bogen. Geen geschrijf van noten, even uitprobe
ren koerang hier tambah daar klópt,
en tot je verbazing ontstaat een stemmenharmo
nie waar je geen noot tussen kunt krijgen! Leuk,
zoals het voor de vuist weg gebeurt, zo heel ge
woontjes, zo natuurlijk.
Zij hebben een heel eigen geluid deze „Peanuts".
De begeleiding stuwt lekker, het ritme is sterk
swingend en „rockend En toch blijft de totaal
klankkleur fijntjes, speels, aloesuitgesproken
sweet in de ware muzikale betekenis van het
woord. Een begrip dat je moeilijk kunt omschrij
ven; hoeft ook niet; je moet het tot je laten door
dringen en ervan genieten.
Als ik eindelijk weer op straat sta klinkt hun af-
scheids-tune mij nog in de orenPeanuts, Pea
nuts, Peanuts. Peanuts brought you songs and
entertainmentuntil we meet again. Ja, folks,
until we meet again naar dat ogenblik zullen
veel mensen verlangend uitzien. Make it soon,
make it soon!
MAUS
