Hoe staat het nu eigenlijk
met de Dl MONTI S
HALLO BANDOENG
Zelfs in een Australische fruitfabriek:
1 1
„Henry de LaGardère is niet dood, zie hij leeft!"
Velen onzer oudere lezers herinneren zich wellicht
deze claus uit de geliefde draak onzer grootouders:
„De gebochelde", van Paul Féval. In ons artikel
van 31 oktober 1960 stelden we de vraag: Zijn de
Di Monti's uitgestorven? Hierop kwamen van on
ze lezers velerlei reacties, mededelingen, foto's
etc., alleen de naamdragers zélf reageerden niet.
Waar we echter wèl hunne adressen hier te lande
verkregen, wachtten we (helaas tevergeefs) op ant
woord op onze brieven, wat oorzaak werd, dat
het door ons geprojecteerde, aardig geïllustreerde
artikel in ons Kerstnummer, moest uitblijven. Een
paar vriendelijke dames, die zich beijverd hadden
ons foto's te zenden, vroegen die weer terug, en,
waar wij het artikel toch niet behoorlijk konden
afsluiten, zagen wij geen reden deze terugzending
nog langer op te houden. Er is zovéél belangrijke
stof voorradig, en als nu de familie zélf zo dui
delijk blijk geeft, van niet het geringste belang in
haar historie te stellen, kunnen we ons beter ont
houden. Wij besloten ons dus te beperken tot een
kort entre-filet, waarin de ons bekend geworden
gegevens opgenomen zouden worden, mitsgaders
een opgave van de adressen van de zwijgzame
naamdragers, voor het geval, anderen vroeg of laat
verder willen speuren. In ons nummer van 15-1
vroeg de Malakka-erfenis te veel ruimte, om er
plaats voor te laten, en zo besloot Navorser in
overleg met de redactie nog éénmaal de oesterach
tige naamdragers aan te schrijven (wat helaas geen
resultaat opleverde!)
Maar ja, ons werk heeft naast zijn downs toch
ook zijn ups, en eind januari dwarrelde op onze
schrijftafel een brief van een, ons tot dusver vrij
wel onbekende naamdraagster, die we in Tjepoe
waanden, en die ons over de état présent inlichtte.
En zo zijn we dan nu in staat, al is het door het
gebrek aan medewerking van enkele nog levende
naamdragers niet zo volledig als wij wel wensten,
tóch een redelijk overzicht der familie Di Monti
in de 20e eeuw te brengen.
Maar nu ter zake: Alle nog levende DiMonti's
stammen uit de landhuurder Louis Guillaume
Alexandre Di Monti (1841-1889). Zijn voorkin
deren waren Wilhelmina Frangoise (tante Fransje)
overleden 1935, gehuwd met George Nolson, en
misschien Willem, de ordonnans van de Sultan,
waarover hieronder.
Uit het huwelijk van L. G. A. met Caroline Philip
pine Flohr (tante Pipi), sproten a.: Jeannette,
gehuwd met Bernard H. C. Martens, machinist Sf.
Tandjong Tirto, later te Bandoeng, waar hij in
1945 overleed. Na het overlijden van Jeannette(a)
hertrouwde hij met haar zuster (b) Hermien of Wil
helmina (bij Kleian vermeld als L.G.J., misschien
Guillelmine)beide huwelijken bleven kinderloos.
De 3e dochter was (c) Adèle, gehuwd met Gerrit
Willem Wiegers (niet Wichers, zoals de vorige op
gave luidde), Chef-opnemer van het Boswezen, we
duwnaar van ook dit huwelijk bleef kinder
loos.
Zowel de heer Wiegers als zijn vrouw overleden in
juli 1946 in het Bersiapkamp te Poerworedjo, en
zijn daar begraven.
Ten slotte (d) Charles Dimonti, geb. te Klatèn
21-3-1875, overleden te Bandoeng 15-8-1945, Com
mies der Posterijen. Hij huwde te Solo 7-3-1899
met Marie Louise Pauline Virgine Goewie, geb.
te Solo 27-8-1875, thans wonende te Amstelveen,
dochter van Bernard W. M. en L. A. Weiss (on
derneming Kradjegan te Solo). Dit huwelijk werd
door de Rechtbank te Semarang op 21-10-1909 ont
bonden, waarna hij op 30-6-1921 te Solo hertrouw
de met zijn nichtje Flora Flohr, geb. te Solo
29-7-1891, eveneens te Bandoeng overleden??
II. Uit het le huwelijk sproten:
1. Elvire Hortense Eveline DiMonti, geb. Poer
woredjo 5-6-1900, thans te Amstelveen. Zij huwde
te Solo 1926, Gerard Hofman, geb. te Velsen, oud
Deli-planter, uit welk huwelijk één zoon en 2 doch
ters, wonende resp. te Auckland, te Melbourne
en te Vlaardingen.
2. Freddy Richard Marius Charles DiMonti, geb.
te Solo 3-9-1901, overleden te Bandoeng 1959, on
gehuwd.
3. Alexander, Willem Bernard Bert) Di Monti
geb. Ternate 1-9-1902, overleden (in 1938 machi
nist Sf. Djo-mbang, huwde te met Christine
Th. J. Haaxman, geb. overleden kinderen: III
III. 1. Louis Eugène Di Monti, geb. te wo
nende te Zeelst (N.Br.) Hij huwde waaruit één
kind.
Hij is de stamhouder der familie.
2. Ilse DiMonti, geb. gehuwd met Jacobus Huy-
ser.
Uit het 2e huwelijk van Charles met Flora Flohr
sproot:
II. 4. Arthur René DiMonti, geb. Solo 21-2-1923,
thans te Bandoeng. Gepd. politieambtenaar. Nam
de Indonesische nationaliteit aan, is invalide en ver
vroegd gepensioneerd. Uit zijn huwelijk met een
Indonesische vrouw, sproot een zoontje, waarover
verder niets bekend.
Nu keren we terug tot de ons verder vrijwel on
bekende Willem, die Ordonnans van de Sultan
was. Hij is vóór 1917 overleden, wellicht veel
vroeger, daar zijn echtgenote in 1902 alleen ver
meld staat als koekbakster, haar spekkoek schijnt
beroemd geweest te zijn. Hij is vóór 1866 gehuwd
met Anna Catharina de Veer, de mysterieuse
„tante Antje" die omstr. 1920 bij Oom John Israel
in huis woonde, en daar in 1923 overleed. Zij is
de dame met het kindje op het bij ons vorig ar
tikel afgebeelde kopje. Haar dochtertje was de
Johanna Elisabeth Charlotte DiMonti, geb.
overl. en op 14-12-1878 te Jogja gehuwd met
Gerard Anthonio Rudolph, employé der Sf. Ba-
rongan. Lotje, zoals zij genoemd werd, had 3 kin
deren: Leo, empl. Sf. Tandjong Tirto te Jogja,
Gerard Rudolf (Peng) en Lucie Anthonio gehuwd
met J. M. van Braam, opzichter L. Waterstaat,
met uitgebreid nageslacht. Een andere correspon
dente noemt ook nog ene Marie Anthonio, gehuwd
met H. de Veer, bosarcl tect Boswezen, waaruit
allianties met de families Hoeke en van der Wal.
Daarnaast hadden Oom Willem en tante Antje
nog een zoon, nl. Henricus Fredericus DiMonti,
geb. te Jogja 27-10-1867, overleden te Sema
rang 18-2-1920. Hij huwde te Jogja 3-7-1888 met
Wilhelmina Frederica Engelina Keiler, welk huwe
lijk op 1-8-1900 ontbonden werd. Kort daarop her
trouwde hij met Honoria Doralize Haverwey (tan
te Dora), geb. te Jogja 16-11-1879, overleden te
Djakarta Djalan Gredja Ingris op 8-10-1960. Uit
dit huwelijk sproten:
1. Amelia Constance (Stans) DiMonti, geb. Jogja
14-2-1903, werkzaam aan het kadaster te Djakar
ta.
2. Johannes Willem (Willy) DiMonti, geb. Jogja
3-10-1904, oud ambtenaar B.B., thans verblijven
de te Rotterdam.
Meerdere foto's van tante Antje, zijn nog in het
bezit harer achterkleindochter Mw. Hoeke-de
Veer, Slotermeer bij Amsterdam.
Wij vermelden hier graag de bijzondere medewer
king van de Franse Consul op Mauritius M. Pierre
de Sornay, auteur van een historisch werk over
het lie de France, die zich zeer veel moeite gaf nog
iets naders te vinden over de komst der Sanso-
vani's op dit eiland.
Behoudens drie naamdragers, die we tot dusver
niet konden plaatsen, is de puzzle nu compleet.
Deze drie zijn:
A. P. Dimonti, vermeld in Kleian 1917 in Salatiga.
Mej. D. DiMonti, empl. Toko M. Os te Semarang
id. id.
en ten slotte een ietwat vaag persoon, gesignaleerd
door Mevr. M. von Hombracht te Groningen, die
in oct./nov. 1960 in de Gooi en Eenlander een
overlijdensannonce gelezen had van ene Mevr.
von Prehn, ondertekend door Mw. van Lith de
Jeude von Prehn, en medeondertekend door een
DiMonti ergens in de Betuwe. Misschien zeggen
deze gegevens onze lezers iets meer dan ons, wij
konden geen verband ontdekken, en vragen ons af,
of dit geen Weynschenk is geweest, waarvan v.P.'s
wèl geparenteerd zijn.
Desondanks achtten wij het onze plicht, ook dit
gegeven even vast te leggen, opdat de bedoeling der
inzendster tot zijn recht komt.
NAVORSER
De bel, de bel! Kom gauw naar binnen.
Wie te laat is moet naar de „Dirk".
„Jongens" en „meisjes" van de Kweek, je hebt de
bel gehoord. Na zoveel jaren gaan we nog eens
onze klas binnen. Weet je nog, het gebouw op
Tjikoedapateuh, waar je de trein zag stoppen aan
het stationnetje, als je op het gym-veld sport en
spel had? Zie je jezelf nog dol-blij de Papandajan-
school verlaten, diploma-op-zak?
Dat alles is niet zomaar voorbij, het is er nu nog.
De bel, de bel! Kom, op naar de reünie!
Geef uw naam en adres op aan: E. W. E. Burger,
Waldeck Pyrmontkade 70, Den Haag, tel. 070-
325815.
Hoe denkt u over zondag 2 of 9 juli a.s. als datum
van reünie te houden in Den Haag?
In de Cannery.
Maar nu niet bij de pines, de ananassen, maar
bij de peaches. Lekkere sappige peren met een
cream en rose schil. We mogen er net zoveel van
eten als we willen, waardoor we ze na zo'n hele
morgen niet meer kunnen zién.
Met z'n vieren staan we om een grote bak, waar
uit we in een zeer snel tempo telkens een peach
moeten nemen om die te ontpitten. Allemaal heb
ben we een kaartje met nummer en naam op ons
gummischort gespeld. Dat van mijn buurvrouw is
half verborgen onder de kraag van haar jurk. Ter
sluiks neem ik haar eens op. Ze is groot en blond.
Vast geen Australische. Ik schuif wat dichter
naar haar toe om de naam op het kaartje te
kunnen ontcijferen.
Zie je wel? Van Een Hollandse Als het
geraas van de machines even vermindert en we
moeten wachten op een nieuwe bak met vruchten,
begin ik vrouwelijk nieuwsgierig een gesprek.
„Are you Dutch?"
„Yes, you too?"
„En óf" ga ik over op Hollands, „eigenlijk uit
Indonesië."
„Ik ook."
„Uit Soerabaia."
„Ik ook."
„Coenboulevard," zeg ik dan, ietwat geïrriteerd.
„Ik ook", is het lachend gegeven antwoord.
„Allémensen, that's funny. Wat een toeval
Dus óók oud-Soerabaiaan. Nu, ik heet Tilly hoor."
„Ik óók," roept ze bijna ademloos. „Tilly van
Opstal."
Zo zie je, zélfs in een Australische fruitfabriek
TILLY BREEMAN
