KERSTCADEAU „ISTIMEWA" Engelen in Sarong en Kebaja EEN ANTWOORD T.R. BAMBOE T jalie. Zit nou niet aan m n geweten of plichtsgevoel of zo te morrelen met die N.V. van jou. Ik zit tegen wil en dank al in zoveel N.V. s* het kan er heus niet meer bij. Bij een volledige rijsttafel óók nog een portie lotèk van Didi? Fraah ampoen. Maar dat jouw N.V. staan móet, is tanggoeng. Als ik nou eens zo hielp: geef voor mij zes aandelen aan de zes oudste eri trouwste abonnees van Tong-Tong, die zelf geen aandeel kunnen nemen. Kan dat? De envelop met drie „hong" ligt op mijn kantoor voor je klaar. Kom m maar halen wanneer je kan. En noem mijn naam niet, ló! 11' w Je vindt ze nu niet meer, nee. Ze leefden in de tijd van Uw moeder en Uw echtgenote, „Old Man Indischgast". Toen er nog geen Armenzorg bestond. En geen Sociaal Werk en geen Maatschappelijk Werk en geen Organisaties Voor Menslievend Hulpbetoon (hoofdletters, excellentie-respect a.u.b.). Toen er dus geen systemen bestonden om links een stukje af te kappen en rechts een beetje bij te doen (waarbij veel „kap-sel altijd aan het hakmes blijft plakken). Maar toen er dus nog veel mensen waren, die leefden naar een heel persoon lijk, heel eerlijk en heel onbaatzuchtig principe van „noblesse oblige". En die omdat ze beschaafd Europeaan waren, „de arme Inlander" gaarne en spontaan hielpen. Hun djongos leerden lezen en de voetwond van hun baboe verbonden. Zich uit eigen vrije wil in de armste wijken begaven om hygiëne te brengen, lessen te geven, credieten te verstrekken. Soms heel ver weg gingen van Batavia om ergens bij de Dayaks, Bataks of Papoea's te leven in een kam ponghut met musieten, klabangs en slagen, bij „minderwaardige voeding en in het algemeen on der omstandigheden, „een Europese vrouw onwaar dig". Deze mensen vielen geen regeringen aan, nieuwe partijen stichtend in naam der rechtvaardig heid of zo, ze stichtten geen huisvrouwenver enigingen met presidentes met kanten mitaines en ze hadden vaak helemaal geen titel of zelfs maar middelbare studie, omdat het toentertijd nog niet vanzelf sprak dat de vrouw ook moest studeren voor een maatschappelijke positie om tenminste zelfstandig te zijn en niet afhankelijk van die minderwaardige mannen. Volkomen idiote tijd, ja? Vroeger ging de vrouw „met roeping naar de plaatsen van nood toe; tegenwoordig stichten ze een comité. Ze komen in de krant en soms krij gen ze een lintje. Een moderne Florence Nightin- Waarde Tjalie Mag ik ook eens een duit in het zakje doen? En mag ik je maar gewoon bij de voornaam noemen. Als oude dame „kan wel, ja?" Dat ik zo maar ineens in de machine klim, komt door het stukje „The third man Ik zag ze daar zitten in Polen en dat is geen uitzondering. Als wij oud Indisch-gasten ergens komen en de kans maar even hebben wat maleis te praten kunnen we het gewoonweg niet laten. Het maakt, dat je je zo echt senang voelt. Wij zeggen onder elkaar nog steeds alle mogelijke woorden zonder het zelf te weten. Vorige maand was ik in een camping bij Lugano en daar kwam een jonge man naar ons toe en zei: „U bent in Indië geweest hè?" Verbaasd vroegen wij hoe hij dat wist. Nou, wij spraken over barang. Ik geloof niet dat wij er ooit toe zouden komen van bagage te spreken. Enige tijd geleden was er een uitvoering van Indi sche kinders, op een kindermiddag voor de TV. Het was zo ontroerend dat ik erbij heb zitten huilen van verlangen naar ons mooie land daar in de verte, waar wij nooit meer zullen komen. En toch ben ik een rasechte hollandse vrouw. Als Tong-Tong komt kijk ik het eerste naar de mopjes. Dat is natuurlijk niet de bedoeling maar ze zijn dikwijls zo kostelijk. Ik vertel iedereen nog van die „Historische" en vooral die van de „Hemelvaartsdag". Tranen hebben wij erom ge lachen. Met vriendelijke groet Mevr. A. C. van den HOUT gale zou in een luxe-étage in het U.N.-paleis zitten. Of in een Forum voor de Televisie. Weetje, vroeger in Indië had je natuurlijk massa's ingebeelde njon- jablanda's, ook op krossie tinggih en zo. Maar regelmatig kwam je zo maar op straat zo n andere Njonja Blanda tegen, die heel gewoon echt harte lijk en moederlijk en behulpzaam kon zijn. Die niet zag dat je bruin was of Inlander, of „maatschap pelijk probleem Door je bruine ogen heen zag ze altijd dat je mens was en door haar blauwe ogen heen vond je een ander mens. Eén zo n vrouw maakte goed wat duizend andere vrouwen te weinig of verkeerd deden. Kijk, aan zulke vrouwen is nu over de hele wereld gebrek. En duizend Brigitte Bardots in duizend culturele films maken dat niet goed. U vraagt voorbeelden? Ik ken er ettelijke. Juist omdat ik vaak als rabauw onder rabauwen leefde. Ik zal er één noemen: Wij zaten 's morgens op de stoep voor onze school, leuke brutale blanke en bruine jongens, en we keken naar het verkeer en lachten om alles. Daar kwam een melkboer op de fiets aan. U weet wel. over zijn frame een goenie tweezakkige tas vol flessen, zodat hij met kromme benen reed. Dat was al leuk. En toen reed die sufferd tegen een grobak en rolde over de straat met al zijn flessen. Banjak kapot. We lachten ons tranen. En toen kwam van achter ons vandaan onze lera res gestapt, naar de straat toe en naar de melk boer, die verslagen tussen als zijn gebroken fles sen stond. En ze hielp hem de nog hele flessen oprapen en z'n fiets vasthouden, terwijl hij zijn barang weer op orde bracht. Heb je ooit vlak voordat de bel op school gaat een stilte gehoord, waarin je een speld kon horen vallen? Nou, dat was toen. Ik hoor 'm nog. En als ik denk aan die stomme landen in Azië en Afrika en Zuid Amerika, waar elke dag stomme melkboeren tegen de grond donderen met hun melk, en wij constateren zo pienter waarom het zo stom gaat en we lachen omdat men daar brokken maakt en we fulmineren over de kostelijke melk die ver loren gaat, weetje, dan kijk ik wel eens over mijn schouder maar er is geen njonja meer nu, die die wat doet. O nee, er zijn ook geen engelen meer in sarong en kebaja. „Lain doeloe, ouweheer Tjalie, lain sekarang! Itoe dia, anakkoe, itoe dia! ABONNEES, Denkt U er bij alle feestdrukte ook aan het TONG TONG-abonnement tijdig te gireren Dank U DE ADMINISTRATIE Nog steeds komen van links en rechts de zure woorden van afbraak en „critiek' 1. „Tong-Tong wemelt van het petjo". 2. „Het blaast de controverse Totok-Indo op. 1. Nog steeds staat mijn uitdaging: „Neem een rood potlood en streep aan alles wat petjo is. En als je boven de één procent komt, klaag weer. Zolang je dat niet kan, is je critiek onwaar en onwaardig." En het is goed dat lezers, die deze worden horen, de uitdaging overnemen. Exact onderzoeken is beter dan leuteren. 2. Tong-Tong constateert verschillen tussen Totok en Indo. Er zijn geen controversen. Alleen in zieke, achterdochtige en onverdraagzame geesten. De ver schillen zijn zichtbaar, hoorbaar en voelbaar voor elk normaal en „zinnig" mens. Zij wijzen géén minderwaardigheid aan. Wat Tong-Tong alleen doet is gelijkwaardigheid aantonen. Wie zich dan tekort gedaan voelt in „standing is die standing niet waard. Er is in karakter en opzet géén verschil tussen Tong-Tong en Wapenbroeders, dat ik vulde en redigeerde met „minderwaardige soldaten' samen. Daarvoor had ik de achting en volledige vrijheid van Generaal Spoor. Ik liet „de jongens aan het woord zoals ze waren en zoals ze spraken, met al hun dierbare dialectjes en accentjes. Ontwierp zelf de serie „Taaie en Neut in plat-Amster- dams. Daarvoor werd ik geprezen. Nu doe ik het zelfde met eenvoudige Indische jongens. En ben opeens ordinair. Men noemt mij „de kampioen van de kleine boeng". Neen, mijn waarden, ik ben de onvermoeide aanvaller van alles wat klein is in de grote boeng. Daar is het ruisen van de bamboe. Het zacht bewegen van de paddi in het veld, Daar zijn de oude sagen en legenden V/aarvan de dalang je vertelt. Daar is de grootheid der vulkanen Die imponeert de kleine zwakke mens, Wier toppen lucht en aarde scheiden. Als wachters bij de wijde grens. Nog altijd flonkert Indonesia Als kostbaar kleinood in de zonnebrand. En gaan het liefst nog mijn gedachten Naar het vertrouwde tropenland. TILLY BREEMAN. fik fik fik fik 0 fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik fik Vervelend, die „kandjeng besars" tekenen altijd met „X". Kaja Raffles De Grote Onbekende adja! Maar dat we dit een machtig en typisch Indisch KERSTCADEAU vinden, spreekt vanzelf. En we geloven ook, dat X hiermee zijn kontjo's, die altijd genereus voor Tong-Tong geweest zijn en nog steeds willen helpen, een tip geeft van een grote VORMENDE waarde: geef de kleineren in de Indische groep een kans om mee verantwoordelijkheid te dragen, méé iets te bouwen, méé profit te maken. Niet alleen ontstaat hierdoor een sterker N.V., maar tevens een sterker en actiever lezersgroep achter Tong-Tong. We moeten bekennen dat we zéér getroffen zijn. Het ware karakter van Tong-Tong wordt nog steeds begrepen. In deze kring: geen jagen naar winst, geen nutteloze „aalmoezerij", maar „ajo, mee DOEN! Gotong rojong! Dit wordt qeloven wij de wonderlijkste N.V. van Nederland! i Redactie 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00 i0 00 00 00 00 00 00 00 00 00 00

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1961 | | pagina 3