N ES PAN DA TOURS
Ik herinner mij nog
als de dag van gisteren
15-daagse vliegreizen naar Torremolinos
Adieu of au revoir?
illiM
De verstilde, bruine laagrivier; de zware geur
van aarde, nat hout en vis. Van bevolkings
rubber en nipah. Een zwatelend kinderstem
metje en de groetstem van een moerasvogel.
Ergens wacht een vereenzaamd bestuursamb
tenaar op een brief van thuis en een ijzeren
rijst-perioek zo maar nergens op aan de water
kant. Adieu of au revoir
Het gebeurt heel dikwijls dat we iets niet zien
omdat het te groot is.
Multatuli.
dat ik voor de eerste maal gevraagd werd
om een wedstrijd te leiden tussen twee elftal
len van de eerste klasse van de V.B.O. (Voet
balbond Batavia en Omstreken).
Door de vereniging U.M.S. waren n.l. serie
wedstrijden uitgeschreven, waarvan de voor
wedstrijden op week-dagen op het terrein
van U.M.S. in Petak Sinkian (benedenstad)
gespeeld werden. Oud-Djakartanen behoef ik
zeker niet te vertellen hoe lastig of dit ter
rein te bereiken was.
„Ergens" in de Prinsenlaan moest je een pad
inslaan (van een „weg" kon je moeilijk spre
ken, gezien de erbarmelijke toestand waarin
het z.g.n. wegdek verkeerde). Diepe kuilen
maakten een behoorlijk verkeer met een auto
praktisch onmogelijk en taxi-chauffeurs sloeg
de schrik om het hart als je zei, dat je naar
Petak Sinkian moest. Vooral in de regentijd
stonden deze kuilen vol vies, drabbig water
dat naar alle kanten opspoot als je je wagen
er doorheen voerde, zeer tot ongerief van de
voetgangers, die zich naar het terrein begaven.
In de droge tijd daarentegen was dit pad èèn
en al stofwolk, zodat de bewoners van de
huizen aan het pad steeds maar emmers water
gooiden om het stof zoveel mogelijk te „dem
pen".
Je kon bij Lindeteves op Molenvliet naar
„binnen" gaan, dan stak je wel een stuk af,
maar toch kreeg je ook een flink stuk „vuilig
heid" te genieten. Het was een opluchting, als
je eindelijk bij het terrein was aangeland,
maar dan kwam je ook werkelijk op een
prima speelterrein aan, dat nog idyllisch ge
legen was temidden van hoog-op-gaande
klapperbomen, waarin bij een wedstrijd vele
„buitenleden" plaats namen. Ook was dit ter
rein onder vrijwel alle weersomstandigheden
goed bespeelbaar, het kon heel wat water
verwerken.
Zoals ik reeds schreef werden de wedstrijden
op weekdagen gespeeld en toen een wedstrijd
Advertentie)
neemt het zekere voor het onzekere.
Aan de Costa del Sol (Zuid-Spanje) heeft U de grootste kans dat tijdens uw vakantie
de ZON schijnt.
Grote keuze uit
vanaf f 539.— met alleen ontbijt
vanaf f 620.met vol pension
Uitgebreide brochure op aanvraag beschikbaar.
Verblijf van lange tijd zeer aan te bevelen i.v.m. heel lage kosten levensonderhoud.
Van uw pension kunt U ruim leven in gehuurde volledig gemeubileerde villa's.
Prijzen per persoon per maand:
f 200.met alleen ontbijt
f 340.met vol pension.
Voor 4 personen tezamen eigen villa's beschikbaar met aanzienlijke reductie.
Inlichtingen worden U gaarne verstrekt door: I N T R A N E D
v/h Hesta, Crans Co. Plein 22 Telefoon 184250 's Gravenhage
Met kantoren te Amsterdam, Rotterdam, Alkmaar, Den Helder, Haarlem, Hilversum,
Leiden, Schiphol, Utrecht en Zaandam of door alle andere Nespanda-tours boekings
agenten.
was uitgeschreven tussen S.V.J.A. en B.V.C
besloot ik daar heen te gaan, rechtstreeks uit
kantoor van de Kali-Besar. Om kwart over
vier ging ik met een paar collega's terrein-
waarts en zette mij op de tribune; dat was
toen nog maar een wankel geval, van bamboe
opgetrokken, heel wat anders dan het beton
nen bouwwerk dat later dit terrein zou sieren.
Om half vijf kwamen de spelers op het ter
rein om zich wat los te trappen en om kwart
voor vijf deden zij dit nog. Want... de scheids
rechter liet verstek gaan. Het bleek dat er ook
geen andere eerste klasse scheidsrechter aan
wezig was en ging men op zoek naar een
plaatsvervanger.
„Appie" Heymans van B.V.C. maakte de
U.M.S.-ers er op attent dat ik op de tribune
zat en weldra werd mij gevraagd of ik de
leiding op mij zou willen nemen. Natuurlijk
had ik bezwaren: geen eerste klasser, geen
kleding etc... Deze bezwaren werden echter
„weggeveegd"; men kwam met een U.M.S.
shirt aanzetten, ik kreeg een voetbalbroekje,
een paar te kleine tennisschoenen en een fluit;
ziedaar, de scheidsrechter was er.
Nog wat onwennig in deze geleende attributen
en mentaal niet ingesteld op het leiden van
een wedstrijd floot ik om ca. 5 uur beginnen,
tot opluchting van spelers, bestuur van U.M.S.
en publiek.
En zie, het ging best. Ik had er gelukkig goed
het oog in, dat scheelt bij een scheidsrechter
ook zo vaak bij de ene of andere wedstrijd;
dat noemden wij „tanggang-dinggin" hebben.
Maar de wedstrijd liep tot genoegen van beide
partijen best.
Zo deed ik dus, ongewild, voor het oog van
V.B.O. bestuurderen en de scheidsrechter
missie een soort examen, waarvoor ik met lof
slaagde. Na afloop natuurlijk complimentjes
van U.M.S. en vele anderen.
Nadien werd ik nog niet direct met het leiden
van wedstrijden in de eerste klasse belast en
maar goed ook, want ik moest nog heel wat
routine opdoen. Wel kreeg ik vriendschappe
lijke wedstrijden en oefen-partijen van het
V.B.O.-elftal te leiden, alsmede de promotie-
en degradatie-wedstrijden van de tweede klas
se, die ook behoorlijk zwaar konden zijn in
die dagen.
Binnen een jaar was ik van een volslagen
onbekende in de V.B.O., opgeklommen tot
een meermalen genoemde scheidsrechter, op
wie men in noodgevallen steeds een beroep
kon doen (en dat dan ook nog wel eens ge
daan werd). HOOGEWOUD
MOEILIJK ENGELS
Onze branie emigranten oefenen zich al lang
vóór ze vertrekken in het gebruik van de
Engelse taal. En lezen (en proberen te begrij
pen) „alles wat los en vast zit". Soms komen
er dan een beetje verkeerde vertalingen uit de
bus. Hier zijn er twee:
I'll kill you ik keel je
No minor vices niet minder vies
Wie heeft er in zijn kennissenkring meer ge
hoord
MINANGKABAUSE PEPATA
Datang tam pak moeka, poelang tampak poeng-
goeng.
Toon het gezicht bij aankomst en de rug
bij vertrek. Neem de etiquette in acht bij
bezoek en afscheid.
18
