SEE9H
g
Dit is Lucille Richards. Iedere Indische emigrant in Californië
kent haar naam. Bijna allen kennen haar van aanzien. En wederom
alle hebben het gunstige verloop van hun vestiging in belangrijke
mate aan haar te danken. In het geweldige, ingewikkelde en machi
naal werkende emigratie-apparaat was zij het levende, warm-klop-
pende menselijke hart. De vrouw die met tact de sponsors uitzocht,
met eindeloze ijver de huisvesting in orde bracht en eerste werk
zocht, altijd met een frisse lach aan het station stond om nieuwko
mers 'af te halen en veilig op te bergen en ze regelmatig daarna
bleef opzoeken om waar nodig te helpen.
Haar eigen woorden: „M'n Amerikaanse vrienden heb ik verwaar
loosd, maar ik heb er honderden nieuwe voor in de plaats gekre
gen. Ik houd van uw Indische Nederlanders en ik bewonder ze.
Ze vormen een aanwinst voor Amerika. Het liefst zou ik over vijf
tig jaar nog eens terugkomen om te zien hoe hun kinderen het dan
maken". Voor wie vaak gehoord heeft: „Over vijftig jaar ben je
weggeassimileerd" is dit toch een heel ander geluid. De weerklank
is niet uitgebleven. Nu de individuele bestaansstrijd gewonnen is,
ontplooien zich in Amerika vele sociale en culturele groeps-activi-
teiten, die een vaste en een eervolle paats in de Amerikaanse
maatschappij zullen innemen. De Indische klapper, aangespoeld aan
de Californische kust, met liefde en begrip ontvangen door Lucille
Richards, groeit tot een nieuwe boom in rijke wasdom.
Lucille Richards
Vervolg van vorige pag. 4.
ik zo, van de staat en daarbinnen de stad af;
ook de buurt waar men zich metterwoon ves
tigt, de spraak, de kleding. En niet te vergeten
de gezindte en sponsor. Voorts hangt zoiets
samen met de coterie waar men zelf aangeeft
de anthropologische zin van African radi
caal bij te willen horen. Voor coloured is
geen (partieel) Aziaat aangezien; behalve in
de "tint, alhoewel het vel... ook alweer in
structuur en „rooster" anders is, zijn er te
veel verschilpunten; en wel in de (kuitloze)
benen, de handen, het haar. In staten met veel
Latijns bloéd, dus telgen van het Mediteranese
slag, zal men daar wel mee vereenzelvigd
worden in Canada met de Franstalige sec
tie. Het blijft echter -dacht ik zo oppas
sen wanneer men kwalijk kan bogen op Irish
of Scottish of „Dutch" (in de zin van Deutsch,
wat veel verward wordt) descent. Uit zelf
behoud moest de werkzoekende maar niet met
officiële colored optrekken. Ik zie iets in clan
vorming met de al gevestigde Indische „club",
in kolonievorming. Dat hebben ze allemaal
zo gedaan: de Bretons in Canada, de Italianen
in New York City; de Chinezen vooral, zo
mede de Mexicanen. In zo'n staat in the
States leunt men dan tegen mekaar: de bijv.
Russische arts geneest de kinderen van de
Russische kleermaker, die dokters pak maak
te. Maar hoe het zij, binnen zo'n natie
welke toch idealiter streeft naar blijven van
Caucasische komaf, lijkt het me niet verstan
dig zich in te laten met enigerlei niet „ger-
maans-keltische" bevolkingslaag. De zaak is
mèn houdt er niet van Dagos, zijnde wat wij
classificeren als Exotische lui Argentijnen,
Perzen, Algerijnen and what have you. Those
dont belong, als U begrijpt waar ik heenwil.
(Het zou in TT te ver voeren die colored te
releveren, die passed nl. de kleurlijn, die voor
wit doorgaan, voor vaag-Spaans of wat ook
en die soms blond zijn, de white negroes)
Ook al is het tot mijn verwondering, want in
'20/25 was dat nog wèl het geval, nu na en
door de Tweede Oorlog met het opzien tegen
die bar beschaafde Europeërs afgelopen, toch
wil men graag nazaat-van-WHITE-Europe
blijven. Met een snobistische voorliefde voor
ongelukkige namen en trekken vanwege die
bewuste Mayflower, waar toch maar the Old
Stock en Ome Sam's upperten uit is voortge
komen. Zoals de trouwe TT-Iezers zich her
inneren zullen heeft 's een Abonnée ge
klaagd, dat, terwijl zij zich met de Haagse
kantoorcollegas geassimileerd waande, haar
medewerkers elkander NA het werk ook thuis
ontmoetten terwijl zij bij geen hunner over
de vloer kwam. De Red. heeft dat toen raak
getypeerd met Ka«/oor-associatie, eindigend
klokslag op werkplaatssluitingstijd. En nu heb
ik zo de indruk, dat die zg. verandering en de
smeltkroeserij in de United States maar semi-
of handelsvriendschap is. Men er in de huis
kamers in de klassieke schotjesgeest van gelijke
ex-nationaliteit, overeenkomstige financiële
omstandigheden, gezamenlijke „campus -op
leiding, zelfde buurtkerkje enz. samenklit
ietwat op z'n Indisch. Zulke groepsfotos als
de (uiterst levensblijde jeugdige) Roy Steg-
vensz in TT van 15 dec. als... bewijsstukken
aanvoert, houd ikin de loop der tijden
gekiekt met ettelijke mede-Comité, of Com
missieleden eerder voor toevalsplaatjes van
na de opname uit mekaar spattende enkelingen,
die niét met mekaars zusters „date" en resp.
vrijen resp. trouwen resp. young America
mee opbouwen. N'en déplaise de mensen
kenner Tjallie vind ik (maar wie en wat ben
IK?, het beoogde etiket: Indo American
lariekoek of beleefderwijs idealogie. Zoiets
kan nog wel bij ons met hooguit 4, 5 zuilen
als binnen elke kieinlandse struktuur van
eventuele omroepen en vakbonden, maar niet
op een natie van 180 millioen over 50 staat-
landen van tropisch Hawaii tot polair Alaska,
want daar verdrinkt 'n minderheid in
maaf. Zulks een begripswording is hoogstens
binnen een dorpelijke gemeenschap mogelijk
als bijv. „kampong Pasadena", Calif. Of bin
nen één stad met z'n Neapolitaanse wijk, waar
men... wezen moet voor spaghetti, of China
town, waar je slagen kan met rare Xmas gifts.
Immers, om met Wm. Vogt-van-de-Radio te
spreken: elk aspect heeft weer facetten.
Vasthoudend aan de... afspraak ons te houden
aan persoonlijke en deswegen mogelijk eenzij
dige ondervindingen, kan ik slechts zeggen,
dat ik nooit geloof, dat er bij o.a. de gefor
tuneerde schoonouders van onze jongen zó in
de smaak zou zijn gevallen, als welkome fa
milie geaccepteerd en uitgenodigd me er, met
geoffreerde bankcredieten enz., te willen vesti
gen als ik lichamelijk (en geestelijk) géén
„onverbeterlijke", rasechte kaaskop was ge
weest. En dit slaat natuurlijk in sterker mate
op hun Nederlandse schoonzoon, die geel-
harige Batavier als-t-ie is zeker geen blauw
tje gelopen heeft. Wat is nl. HF.T biolo
gisch Wapen der op afstandhoudende
negerhaters tegen de gelijkschakelaars en non-
discriminanten: „Accoord, van Putten...
nicker-kinders zijn even snaps en clever als
jouw kids mits ze maar evengoed onderwijs
krijgen. Negermusici spelen stukken beter dan
onze muzikanten... Negerboxers hebben meer
Ausdauer dan onze prizefighters... Negerin
nen bennen trouwer vrouwen dan onze om
niks van d'r man afgaande women... Zwarte
voetballers zijn speltechnisch verheven boven
mijn highschool-jongens... de negress is een
zorgzamer moeder dan onze moderne mam
mies... Colored dominees spreken gevoeliger
dan onze koele theologen... Maar amice, zou
JIJ graag zien, dat je dochter met zo'n betere
shine, coon, darkie trouwdeEn is je vrouw
zo bijzonder gesteld op kleinkinderen with an
Harlem-lick of the tarbrush!?!?"
Enfin, „ze" komen er niet uit. De op papier
bijgelegde schoolstrijdjes (uitgaande van de
witte moeders by the way) ten spijt, in weer
wil van de gekleurde winkelmeisjes en de zich
vandaag in gemengde cafetarias neutraal ge
dragende uitgaande black boys. En, uithoofde
van hogere accrès dus het meerdere kindertal
per negro, neemt dié bevolkingsgroep in macht
en kracht toe. En daarmee beider problemen.
1.) Dit kort en uiterst bondig" heeft echter al
vaak geleid tot betreurenswaardige definities
voor de héle groep of het héle rasterwijl uit
dit artikel toch duidelijk blijkt dat alleen be
paalde niveaux besproken zijn. Uit eigen erva
ring welen wij dat nieuwkomers van het gele,
bruine of zwarte ras in Europa ook al gauw
naar huis schrijven dat het blanke meisje
leicht zu haben" is. Omdat men uit de eerste
vlugge contakten met b.v. het uitgaande of
(vervolg op pag. 21)
