Sieraden op bestelling
tentoonstelling
Lydia Luyten en Robert Mahieu
NAAMSAFLEIDING
Op de tentoonstelling die Lydia Luyten tot
24 maart houdt is een hoekje ingericht voor
de sieraden van Mevrouw B. L. Nienhuis-
Timmer. Helaas konden wij U er niet eerder
over vertellen, daarom vragen wij nu uw
speciale aandacht voor dit werk, dat vele
dames bijzonder zal interesseren. Het voorjaar
nadert en dus willen wij allemaal wel „iets
nieuws". Ik weet haast zeker, dat U de ver
leiding niet zult kunnen weerstaan bij dat
nieuwe pakje of japonnetje, dat U zich net
heeft aangeschaft, nu ook een ketting door
Mevr. Nienhuis te laten maken.
Mevr. Nienhuis heeft evenals Lydia een ge
degen opleiding gehad.
Haar vader, die opperhoutvester was bij het
Houtwezen stond erop, dat zijn dochters een
diploma zouden halen. „Eerst zou ik onder
wijzeres worden, maar ik zakte prompt!"
vertelt Mevr. Nienhuis, die een bijzonder
energieke en levenslustige indruk maakt.
„Nou, toen maar bij Papa op kantoor. Maar
hij was voor mij net zo streng als voor de
anderen en al gauw bleek, dat ik helemaal
niet geschikt was om de hele dag stil op een
stoel te zitten. Mijn zusje was wèl geslaagd
voor onderwijzeres en moest nu haar hand-
werkdiploma halen. Ze vroeg of ik mee wou
doen. Ik was door al mijn „mislukkingen"
nogal ontmoedigd, maar dat was gauw voor
bijWant dit was het. Ik was helemaal in
mijn element. Later heb ik handwerkklassen
aan huis gehad totdat ik trouwde".
In de Jappentijd in Malang verdiende Me
vrouw Nienhuis haar brood met handwerken.
„Ik heb een tijd gehad, dat ik drie zakdoek
jes op een dag maakte, met een gebreid
hoekje en een kantje. Ontzettend!"
In de Bersiaptijd moest ze het kamp in. Di
rect daarna repatrieerde zij naar Holland.
„Maar hoe is het met die kettingen en zo
begonnen. Deed U dat in Indië ook al?"
„O nee, dat is iets van hier, dat begon zo'n
jaar of zes geleden".
Als weduwe met twee kinderen en een klein
pensioentje had zij het hier beslist niet ge
makkelijk. Vaak nieuwe kleren kopen, was
er beslist niet bij. Maar ja, als vrouw wil je
zo nu en dan toch graag iets anders en zo
maakte ze op een dag van een eenvoudige
zwarte jumper iets aparts door langs de hals
met lila kralen een motiefje te borduren, nu
nog van hetzelfde een ketting erbij en het
complét was volmaakt. „Ik vind het nu allang
niet mooi meer, hoor, maar ik bewaar het als
curiositeit". Vriendinnen, die het zagen wa
ren verrukt. „Hè, maak voor mij ook eens
iets" was een steeds terugkerende vraag. In
het begin was het vreselijk moeilijk betrek
kelijk goedkoop aan voldoende materiaal te
komen, maar nu heeft zij kralen in alle soor
ten, kleuren en maten. En dus ook sieraden in
alle kleuren, soorten en maten. Er zijn erbij
die ik persoonlijk niet mooi vind smaken
verschillen omdat ze te gewoon zijn, te
veel lijken op wat er ook in de winkel ge
kocht kan worden. Maar de meeste vallen op
door aparte kleurencombinaties en originaliteit.
Eén is onmiddellijk mijn favoriet. Het ont
werp is vrij eenvoudig en de gebruikte kleuren
turkoise en zwart. Het blijkt, dat de turkoise
kraaltjes bijna antiquarisch zijn: Mevr. Nien
huis haalde ze uit een oude ketting van haar
grootmoeder
Wanneer U een bepaalde japon de finishing
touch wilt geven bestel dan een bijou bij
Mevr. Nienhuis.
U bent er van verzekerd dat hetgeen zij voor
U maakt enig in zijn soort is, want zegt zij:
„Het lukt mij niet twee volkomen identieke
exemplaren te maken, ook al zou ik het
willen
Wanneer U Mevr. Nienhuis een stukje stof
geeft van de betreffende japon zoekt zij pre
cies de meest geschikte kralen ervoor uit.
Voorbij is de tijd, dat U stad en land moest
aflopen om net datgene te vinden dat U be
doelde. Mevr. Nienhuis maakt het pasklaar
voor U!
Nog een tip: zij vermaakt ook uw ouderwets
geworden kettingen, al doet ze dat natuurlijk
niet zo graag.
ELLEN
Tot 24 maart heeft U nog de tijd de
te bezoeken in de K U N S T Z A A L,
Prins Mauritslaan 36, Den Haag.
LYDIA LUYTEN
Wandkleden en vrij borduren.
MEVR. B. L. NIENHUIS-TIMMER:
Sieraden.
Ajo, het is bijna voorjaar, kom bij de
warme kachel vandaan en geniet van
wat de nijvere handen van twee In
dische meisjes aan sierlijks en kleurigs
wisten te scheppen.
Jong talent dat de aandacht waard is
Twee namen die deze keer tegelijk in onze
Tong-Tong staan, jonge Indische kunstenaars
die in deze maand uw aandacht vragen. U
heeft de aankondigingen misschien al gelezen:
Lydia Luyten exposeert haar borduurwerk in
de Kulturele Kring Tong-Tong, Prins Mau
ritslaan 36, Den Haag en Robert Mahieu
brengt zijn nieuwe voorjaarsshow in Café
restaurant Gebr. Brinkman, Grote Markt,
Haarlem.
Ik heb al eerder over deze opmerkelijke men
sen geschreven en alles wat ik nu hoop is,
dat ik met het enthousiasme tóén uw nieuws
gierigheid nü opgewekt heb. Een klein beetje
nieuwsgierigheid, maar genoeg om voor die
éne middag, die éne avond uw warme huis
kamer te verlaten om zelf te zien of ik gelijk
gehad heb.
Men kan niet bewijzen dat iets mooi is, de
beste kunstcriticus niet, laat staan ik. Toch
ben ik ervan overtuigd dat U onder de be
koring zult komen van de eigen stijl, het ei
gen karakter van de creaties van Lydia en
Mahieu. En U zult, ook al bent U nog zo
critisch, plotseling ontdekken dat iets in die
wandlap, iets in die japon U meer aanspreekt
De „Korsi of krossi-malas
Wie kent dat verrukkelijke,
rottan meubelstuk niet? Het
is zoet rusten na harde ar
beid. Zo lekker, even uit
blazen, in de namiddag-uren
op het achter-erf, in de
schaduw van een lommerrijke
boom. Vlug de sloffen uit
schoppen en de blote
kakies over elkaar gesla
gen en je dan helemaal
overgeven aan een „dolce
far niente"wat alleen maar
kan in dat heerlijke verloren
paradijs, het schone lnsu-
linde
dan het ontwerp van een ander kunstenaar.
Deze appreciatie, deze aandacht nu zijn Lydia
Luyten en Robert Mahieu waard. Meer nog,
wij zijn deze baanbrekers in onze nog zo
kleine wereld van Indische kunstenaars ons
medeleven en waardering verplicht. Want zij
houden voor ons en ons nageslacht het ver
langen naar een nieuwe creatieve geest leven
dig.
LILIAN DUCELLE
Van Opa Bürer (als je wilt weten wat „poe-
koel teroes is, moet je naar deze jeugdige
90-jarige komen!), kregen wij nog de volgen
de interessante naamsafleidingen:
Soerabaja, zou niet van soeroe (haai) en bojo
(krokodil) afkomstig zijn, maar van So Erab
Aya hier landden de eerste Arabieren. Het
schijnt inderdaad zo te zijn dat de eerste Ara
bische koopvaarders op Java aan de mond van
de Brantas voor anker gingen.
Semarang. De Sultan van Kadilangoe zond
eens zijn Patih uit om verkenningen te doen
in de omstreken van zijn residentie (Demak).
Zo kwam de Patih te paard te Ambengan,
waar markt gehouden werd. Het was snik
heet en de pasar blakerde in de open zon. De
patih keek om zich heen, en zich met een
kipas koelte toewuivend constateerde hij:
„Strobjonganné asamé arang!" (Te deksel!
Er zijn hier veel te weinig asembomen!" - laag
Javaans)
Historici en taalkundigen, aan het werk. In
elk geval: si non e vero
