r
VAN HIER EN GUNDER
6e JAARGANG No. 16
Onafhankelijk Indisch Tijdschrift
Prins Mauritslaan 36 - Den Haag
Tel. 542.542 - Giro 6685
,,Zou uw artikel Bezoek aan de Kamer"
weer niet te veel wrevel wekkenterwijl wij
bezig zijn goodwill op te bouwen?" (Tong-
Tong 30 januari).
W. JACOBS
Ingesloten knipsel uit Elsevier over de Ka
mer. Je bent niet de enige die er zo over
denkt"
JEANETTE WEYMO
KAMER VOL KAMERTJESZONDEN
De Tweede Kamer is een unicum. Men ge
draagt er zich zoals men zich nergens in het
land gedraagtzeker niet in Den Haag. Men
gedraagt er zich namelijk helemaal niet. De
Tweede Kamer is eenvoudig een door de
Nederlandse kiezers opgericht natuurreservaat
van zeden en gewoonten uit het Stenen Tijd
perk.
In de Tweede Kamer heejt men zo weinig
eerbied voor elkanders persoon, dat men elkaar
niet eens ziet staan.
De geachte afgevaardigde houdt een rede
voering. De geachte afgevaardigde verdedigt
een standpunt.
Nu zoudt gij denken: de andere geachte af
gevaardigden luisteren welwillend toe. Wei
neen. De andere geachte afgevaardigden doen
precies waar zij zin in hebben. Zij staan, vlak
voor de neus van de geachte spreker, met hun
geachte rug naar hem toe en maken luidkeels
gebbetjes.
Zij lezen ritselend hun krant.
Zij liggen languit slapend achterover met
een dagblad over hun geacht afgevaardigd ge
zicht gespreid.
Wie er binnentreedt behoeft beslist niet alle
hoop te laten varen.
Maar alle stijl wel.
BERTUS AAFJES
Verkort Red.)
Goodwill includeert eerlijke critiek. De ont
wikkelde en ronde Hollander apprecieert het
in Tong-Tong, dat we kordaat voor onze
mening uitkomen Ergert zich aan de Indisch
man, die alles zoet en fijn vindt. „Verd...!
Het lijkt wel of die vent bij me in het gevlei
wil komen. Waarom eigenlijk!" viel een
Hollandse kennis uit over een gemeenschap
pelijke Indische relatie. Alleen maar kwaad
zien is natuurlijk ook fout. Ik geloof niet dat
de Nederlandse maatschappij gediend is met
een applaus-blaadje. Als verantwoordelijk
burger hebben we de plicht tot critiek.
T. R.
Those little things"
Dat ik je de beste schrijver over het voorma
lige Indië noem vindt z'n oorzaak, doordat
ik de laatste tijd meer dan ooit boeken over
ons voormalig paradijs lees en telkens tot de
ontdekking kom dat de verhalen op zichzelf
goed zijn, maar dat er altijd kleine dingen
zijn, waardoor blijkt dat de schrijfsters of
schrijvers Indië en het echte leven daar, niet
voor 100kennen. Om je een klein voor
beeld te noemen. Je hebt natuurlijk Oeroeg
van Hella Haase gelezen. Is het je ook op
gevallen, dat ze het daarin heeft over een
wandeling naar de vuurtoren van Tg. Priok?
Voor zover ik het me kan herinneren (ik ben
alweer 13 jaar uit dit land weg) stond toen
de vuurtoren op een eiland, waar we altijd
met een motorbootje van de Jachtclub heen
gingenOok heeft ze het er over, dat Oeroeg
en zijn vriend in Soekaboemi in de prille
ochtendschemering als ontbijt roedjak nutti
gen. Nu ben ik geboren en getogen in Indië,
maar ik heb nog nooit van mijn leven een
roedjakverkoper gezien die z'n verukkelijke
en gezonde waren te koop aanbood voordat
de zon behoorlijk aan de hemel stond. En zo
zijn er meer van die dingen, die er op wijzen
dat de respectievelijke schrijfsters en schrijvers
dat land en het leven daar niet door en door
kennen zoals jij. Vandaar m'n eresaluut aan
jou, Tjalie!
Ook ik heb wel foutjes gemaakt, hoewel het
inderdaad mijn vaste stelregel is\de dingen
waarover je schrijft persoonlijk kennen tot in
alle details, een stelregel die ook voor allen
die in Tong-Tong schrijven moet gelden. „Het
is toch maar een verhaaltje, dus het komt er
niet precies op aan", is een gevaarlijke op
vatting, die ook bij grote schrijvers en schrijf
sters het gehalte van het werk ernstig bena
deeld heeft.
Het is daarom wel goed als waakzame lezers
(essen) ons schrijven over fouten bij schrijvers.
Ook helpen we de schrijvers zelf ermee, om
dat zij argeloos een verkeerde waarneming
hebben gedaan of zich verkeerd hebben laten
voorlichten. Ik las een schrijfster, die vertelde
dat haar Japanse dienstbode overal een 1
voor een r uitsprak, omdat Japanners geen
r kunnen uitspreken.
Lelijk in de war met Chinezen! Een schrij
ver serveerde zijn gast 's morgens bij het
ontbijt een heerlijke papaja, terwijl deze ver
koelende vrucht praktisch uitsluitend in de
hete uren genuttigd wordt. Een ander liet een
kokkie de vergissing maken van santen in de
soep te doen en zo opdienen. Zou ze haar
blunder niet gemerkt hebben bij het proeven?
En zou ze dan nog gedurfd hebben de soep
op te dienen? Ik kan mij voorstellen dat kok
kies zich vergissen met ketoembar en peper of
zo, maar santen in de soep is even onvoor
stelbaar als dahlia's in de lente!
Zulke onmenselijke handelingen van Indo
nesiërs als het opbrengen van de sleper
Noord-Holland" bij een menslievend werk,
geven toch het volste recht om wantrouwend
te zijn t.a.v. de goede bedoelingen van Indo
nesië".
W. R. BEER
Het voorstellen van dit ,,salvage"-werk op
zee als zuiver menslievend hulpbetoon sadja
is toch wel erg naief. Het net van sleepdiens
ten (van vele nationaliteiten) over de hele
wereld, waarin vele millioenen gëinvesteerd
zijn, heeft een heel nuchter doel: te verdienen
aan de enorme bedragen die met het verze
keren van zeeschepen zijn gemoeid. Elke race
op de Noordzee naar een schip in nood van
uit Nederland, Engeland, Duitsland is een
race om hard (en veel) geld. De „Noord-
Holland" waagde een gok in de Indonesische
wateren en toen die gok verloren werd, heeft
ook de bergingsmaatschappij zelf daar met
nuchter en eerlijk inzicht géén scène over
willen maken. De bemanning van de Noord-
Holland is na hoffelijke bejegeningen vrij
gelaten en heeft niet martelaartje willen spe
len, ondanks handige persvragen in die rich
ting. Dat grote bladen met intelligente redac
teuren misbruik hebben gemaakt van onwe
tendheid op dit gebied door het conflict met
Indonesië nog meer op te blazen, siert ons
niet. Vindt U het trouwens zelf niet merk
waardig dat deze „mensonterende zaak" zo
gauw getoetoept werd?
Dat doet aan de branie van de bemanningen
om voor hun boterham hun leven in de
waagschaal te durven zetten, niets af. Dat
zet evenmin bergingsmaatschappijen in een
kwaad licht, die moedige mensen in staat
stellen met hun karakter te verdienen. Men
moet alleen breder en nuchterder inzien.
,,Hoe vaak heb je het woord Soekarnist moe
ten aanhoren, TjalieEn hoe lijdt Tong-Tong
eronder?"
W. v. GROENEWEGEN
Zoals bij het schelden en verdacht maken
gewoonlijk gaat: openlijk heb ik het nul ke
ren gehoord. Achter de rug hoe vaak? Ik
weet het niet. Vreemd dat men nog steeds
niet weet dat Indonesië voor mij niet het
land is van Soekarno, maar van mijn moeder,
mijn Tjang en veel van het mooiste en acht-
baarste dat ik ooit in mijn leven heb onder
vonden. Evenmin is Nederland voor mij het
land van Luns, maar van mijn vader en van
het hoogste waar de naam van Nederland
voor staat. Juist daarom vind ik het conflict
onwaardig en vals opgeblazen. Robert Ken
nedy zei ook: Aan beide kanten zitten on
redelijke mensen". Tong-Tong is niet onre
delijk geweest: is zijn principe van vriendschap
voor het beste in Indonesië trouw gebleven.
DUS heeft Tong-Tong niet geleden.
Ondanks de gunstige reacties op ,,Koek en
Ei" wordt de discussie over Nw. Guinea niet
voortgezet. Waarom niet?"
GROENEWEGEN
Omdat (zoals iedereen wel nuchter zien kan)
het geschil tóch uitloopt op een schikking in
der minne: datgene wat wij voorzien en ge
wenst hadden. Het zal nog wel steeds niet
gemakkelijk gaan, maar gaan doet het. Waar
om dan discussiëren?
Verschijnt:
de 15de en 30ste van elke maand
Prijs: per nummer 0.50
per kwartaal 2.50
per halfjaar 5.
per jaar 10.
Betaling geschiedt altijd VOORUIT
ABONNEMENTEN BUITENLAND
(per jaar):
Australië:
p. luchtpost: 43.-; p. zeepost: 15.-
Nieuw-Zeeland, Zd. Afrika, Brazilië:
p. luchtpost: 33.-; p. zeepost: 15.-
Nieuw-Guinea, Canada, U.S.A.:
p. luchtpost: 27.-; p. zeepost: 15.-
Suriname, Antillen:
p. luchtpost: 21.-; p. zeepost: 15.-
West-Europese landen:
p. luchtpost: ƒ15.-
Agente voor Canada: Mevr. E. Ie Sueur-
Zimmer, 1 Richview Side Road, RR 1
Islington, Ontario, Canada.
Agent voor Amerika: Roy J. Steevensz,
7919 Chatfield Ave, Whittier, Cal.,
U.S.A.
Uitgave GAMBIR
Uitgeverij voor Oost en West
Onder redactie van
TJALIE ROBINSON
Zoekt op basis van de nuttige ervarin
gen in de Gordel van Smaragd nieuwe
interessen in Nederland te wekken
voor de Tropengordel.
2
