Tapèh in de Dokterswachtkamer
Dan dit nog
DINER IN WENEN
De rubrieken 2oals ze tot nog toe op onze pagina's 12-13-14 voor-
kwamen zullen MET HULP blijven bestaan. Er zullen in de
toekomst meer rubrieken bijkomen.
Zelf zal ik (helaas) in Nederland geen interviews meer kunnen
afnemen, zoals in „Anders dan gewoon". Maar deze rubriek kan
voortgezet worden door U. Wie kent vrouwen, meisjes, personen die j
uit Indië kwamen en die door hun persoonlijke kwaliteiten extra j
aandacht verdienen?
Onze kookrubriek is een belangrijk punt. Blijf recepten inzenden
zoals U tot nog toe deed. U doet er duizenden huisvrouwen overal in
de wereld plezier mee. Ik zelf zal in Amerika ogen, oren (en neus!) j
wijdopen zeten en ik beloof U nieuwe, naar onze Indische smaak, j
lekkere recepten! Denkt U aan ons internationale kookboek?
Denkt U ook aan leuke foto's van uw huis, uw kinderen
Ondanks de smadelijke kritiek van outsiders over „heimwee-lektuur" j
blijf ik uw gezellige brieven met het ophalen van herinneringen op j
prijs stellen. Zulke brieven hebben ontelbare anekdotes, tips, verhalen j
opgeleverd. U weet, ik sta met beide benen op de grond en ik ben
modern genoeg, om te weten dat het niet de bedoeling is om zinloos j
te gaan piepen over verloren waarden. Uit oude herinneringen baseert
iedere verstandige vrouw haar aktieve, positieve houding van NU.
We blijven wat we zijn, we proberen steeds beter te worden.
Iedere 10e, 20e en 30e van de maand verzendt de redactie te Den Haag
post aan mij in Amerika. Zorgt U dat uw brief vóór die data gebust is? j
Schrijf zo mogelijk op dun papier en vermeldt uw naam en adres ook
op de brief zelf. De enveloppe hoeft dan straks niet mee verzonden te
I worden.
8. Houdt me op de hoogte van uw leven, uw doen en laten in Holland,
het brengt mij dichter bij uw interesses, uw verlangens. Mijn artikelen
zullen als altijd gebaseerd zijn op praktische waarden.
Poekoel teroes en slamat tinggal1
I LILIAN DUCELLE j
In Den Haag, daar woont eenneen, ik
wil het niet hebben over die graaf met zijn
zoontje Jantje, die met vinger en duim wijst,
waar zijn pappa woont. Dat is zo n tempo doe-
loe-versje van ons oudjes.
Neen, in Den Haag woont NU een dokter,
die voor de Jap erg nakal was. Hij placht
tijdens de Indische bezetting zo nu en dan op
het dak van zijn huis aan de Dagoweg-Ban-
doeng te klimmen om zich voor de Kempé te
verschuilen. Samen met zijn vriend een bekend
Bandoengs advokaat van Italiaanse origine.
De Kempé kreeg de dokter (én de advokaat
uiteindelijk toch te pakken. En de dokter
kreeg er in de diverse gevangenissen flink van
langs. Maar... West-Indiër van huisuit, hij
kwam er altijd weer bovenop en na de oorlog
kreeg hij de Verzetsster van het Verre Oosten!
Nu heeft hij een drukke praktijk in Den Haag.
In zijn wachtkamer is het senang, je ziet er
eigenlijk alleen maar lui uit Indië. Op de
tafel liggen allerlei tijdschriften, zodat een
oude dame, die al heel lang op een wachtlijst
voor een bejaardentehuis staat!, uitriep: „Hè,
ik vind het hier altijd zo fijn, de tijd vliegt om
en je kunt de laatste weekbladen doorkijken".
Een andere oude dame, die er tweemaal in de
week komt, weet je de hele chronique scanda-
leuse te vertellen, b.v. van die stiekemerds
(natuurlijk jongeren, maar niet uitsluitend
tieners!), die op de gang blijven wachten en
dan gauw voor hun beurt de spreekkamer
binnenschieten.
Voor deze dame is dat tweemaal in de week
naar de dokter gaan echt een uitje, dat ze niet
missen wil, net zo min als ze de dokter missen
kan en wil. „Hij is zo'n schat!"
Zo nu en dan deelt ditzelfde dametje kompli-
mentjes uit, zegt dan tegen leeftijdgenoten:
„Kijk dan, U lijkt precies op Marlène Diet
rich". Antwoord: „Ach doe niet zo gek".
Gelach
We waren samen in Wenen, mijn man en ik,
hij voor zaken en ik zomaar mee. Na een dag
in die wereldstad rondgezworven te hebben
wilden we 's-avonds echt lekker gaan eten, en
haalden bij een soort V.V.V.-kantoortje een
boekje waarin allerlei restaurants stonden. Ons
oog viel op „Restaurant Bali" in de Mühl-
gasse en na wat zoeken vonden we het en
stapten er binnen. Zo gezellig! We zagen
rotantafels en stoelen, de wanden behangen
met bagor en als versieringen schilderijen met
goenoengs en padivelden, Balinese schilder
stukjes, maskers van tepes klapa, wajang-
koelit poppen, Chinese lampions als verlich
ting, en in één van de zaaltjes (het waren er
meen ik drie) een vijvertje met een fonteintje.
Dit laatste deed een beetje tjina-tjina aan door
het vele koraal en de porseleinen vissen. Toch
gezellig! In het laatste zaaltje vonden we een
bar gemaakt van bamboe. De ober was iemand
uit Soerabaja. Ook de eigenaar, ik meen de
heer Erlinger, en de kokkie kwamen hier van
daan. Dat we lekker gegeten hebben, hoef ik
U niet te vertellen. En heerlijk ngomong be-
landa en melajoe, na al dat Duits.
Bij het vertrek kwam de heer Erlinger ons
nog groeten en vroeg spontaan voor hem
kroepoek oedang mee te nemen als we weer
kwamen, net of we sobats keras waren.
Wat is toch die band die ons, oud-Indisch-
gasten, bindt? 1. - N.
Maar diezelfde dame heeft ook een goed
TAPE recept. En op een keer zat ik rustig
in een hoekje te luisteren naar de opmerkingen
en raadgevingen over TAPE-bereiding.
Nu ben ik wel een Indische, maar ik was
getrouwd met een echte totok die de rijst nog
altijd met boter en suiker at, terwijl de heer
lijkste sambalans werden rondgediend. Pas na
het Jappenkamp is hij nasigoreng gaan waar
deren. Toen was hij al 25 jaar in de Oost!
Ik weet eerlijk gezegd niet wat tapé is. Daarom
vroeg ik die vier oude dametjes of ze het
recept niet voor Tong-Tong wilden opschrij
ven. En dat deed er één nml. die die de andere
zo op Marlène Dietrich vond lijken.
Ik laat het recept hieronder volgen, maar
moet erbij waarschuwen, dat het echt op zijn
Indisch is en dus veel „op het gevoel" ge
beurt. Ikzelf ben bang niet de juiste „feeling"
te hebben, maar misschien U wel, mevrouw.
TAPE
Op een bordvol koude gekookte rijst een
weinig ragé strooien. Dit 3 dagen in een goed
gesloten maar betoel betoel gesloten) pan
netje bewaren. Na 3 dagen een hal) splitglas
suikerwater (KOUD) bij de rijst doen. Dan
weer 3 dagen laten staan. Na die 3 dagen is
het wat je noemt TAPE geworden.
Itoe dia en nu tjoba tjoba sadja, dames.
MIES ROELOFSMA
foto: Leonard Freed
„Adoeoeoeoeh! Ndah kekaroean kleine meid!"
Het zou zó gezegd kunnen zijn in werkelijk
heid. Wat moet je nou doen met die kleine
bengel, nu alle deuren en ramen dicht zijn en
ze niet meer zoals vroeger in de tuin de
tjapoengs achterna kon lopen? En ze maar
niet zoet aan tafel wil zitten met kleurtjes of
zo? Sympathieke vertwijfeling van Oma... en
heeft niemand er ooit aan gedacht wat Oma
zelf allemaal missen moet?
■l!lllllll!IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIlllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll>lllll>l>l»»llllllllllinillll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllll|
2.
5.
Iinnuhuimimiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'
13
