iosr3
PASAR MALAM
VAN HIER EN GUNDER
Haagse Dierentuin
V.
6e JAARGANG No. 24
29 en 30 juni, 1 juli
KLOPPARTIJ
„Ik mis toch die ouwe lekkere kloppartijen
in deze rubriek. Bagaimana! Tjalie takoet?"
Si Pong
Naam inzender bekend)
Nee, wij zijn wat kalmer geworden. Wij heb
ben allemaal genoten van onze kloppartijtjes
(vandaar dat ik ze vaak uitlokte), maar ook
ingezien dat er na bekvechten ook opbouwend
werk moet komen. De kloppartijtjes hebben
veel misverstanden uit de weg geruimd en
breder inzicht in elkanders motieven geopend.
Voorheen leefden vele Indischgasten met
„hun eigen inzicht voor zich". Nu hebben
we geleerd dat er ook voor andermans me
ningen wat te zeggen is en dat onze eigen
mening helemaal niet maatgevend hoort te
zijn voor hele groepen. Het gaat er nu alleen
maar om uit al die verschillende opinies een
kollektieve, positieve, konstruktieve mening
op te bouwen. Het schijnt dat we daar nog niet
aan toe zijn. Van kollektieve inspanning is
nergens sprake: geen politieke groepering of
zichtbare deelname aan een bestaande poli
tieke groepering, geen emigratie-standpunt,
geen Nw. Guinea- of Indonesië-standpunt,
geen fonds-vorming voor Indische risiko's,
geen zichtbare deelname aan cultureel of so
ciaal leven. De sporadische uitzonderingen
zijn óf individueel óf té klein en onbekend. Er
leeft geen groep van 300.000 Indische Neder
landers in Nederland, maar er leven 300.000
nergens bij behorende individuen uit Indië in
Nederland. De grootste groep is de lezers
kring van Tong-Tong. Nog hoeveel jaren vóór
hieruit werkgroepen ontstaan? T. R.
AANPASSEN
„Leren is aanpassen, aanpassen is leven".
Wie zich niet aanpast, is, of gaat dood, wordt
verstoten. Evenals er geen moedwillige keuze
kan zijn tussen leven en dood, kan er sprake
zijn van wel of niet willen aanpassen, tenzij
men al zeer gevorderd is met het plan om
zelfmoord te plegen, hetzij uit frustatie, hetzij
terwille van een ideaal, hetzij onder druk
waartegen menselijke kracht niet opgewassen
is.
Ceen dezer omstandigheden van zó dringende
aard is voor de Indische Nederlander aanwezig
om de geestelijke dood boven het leven
te stellen.
Er is slechts één probleem: kunnen wij ons
aanpassen? Ik meen stellig dat wij ons in het
verleden enige eigenschappen en dat is heel
wat anders dan „cultuurwaarden" verwor
ven hebben, welke ons in staat stellen om met
succes het aanpassingsproces tegemoet te
treden.
Door die eigenschappen hebben wij kampen,
rampen, revoluties en prosecuties overleefd.
Dat zijn zeker erger zaken dan aanpassing.
Dat is een waardevol goed, dat complex van
eigenschappen; het is geen schande er nog één,
twee andere aan te willen toevoegen.
Vandewê
Vandewé is een oud en aktief Tong-Tonger.
Dat hij het assimilatieprobleem wéér wenst aan
te snijden (al voelt Tong-Tong zich hierover
„moegepraat") zal zeker zijn positieve kanten
al weten wij niet waar hij precies heen wil.
Zoals men weet kent de psychologie aan
„intelligentie" toe „het vermogen om zich
aan te passen". Men zou daaruit de konklusie
trekken dat botterikken zich niet aanpassen en
dus „achter blijven". Wie echter zowel het
leven van de Staphorsters als de Badoejs be
studeert, zal merken dat deze mensen andere
dominerende plus-waarden hebben, die niet
slecht hoeven te zijn.
Omdat aanpassingsvermogen een kenmerk is
van persoonlijke intelligentie, zullen ook de
vormen en graden verschillen. Dit wordt dui
delijk bij elke willekeurige lijst van namen:
Eppo Doeve, Ir. v. d. Eb, Mr. Jonkman, Maria
Dermoüt, Elly van Stekelenburg, Mr. Hunger,
Generaal F. v. d. Veen, The Blue Diamonds,
Ir. Thomas Nix, Prof. Theo Galestin, Johan
Fabricius, prof. L. v. d. Pijl, Exc. Weiter.
Hoe langer wij deze lijst maken, hoe duide
lijker ons wordt dat er geen algemene normen
voor aanpassing kunnen zijn, maar dat een
breed veld van „incorporatie" bestaat, waarin
nochtans één faktor dominante Grootste Ge
mene Deler is: dienbaarheid aan de nieuwe
maatschappij. Opbouwend dus. Konstruktief.
In hoeverre de „niet-prominenten" al was
het alleen in hun wijk of stamkroeg of vrien
denkring assimilerend werken, dat kan iedere
lezer voor zichzelf uitmaken, maar zijn ver
leden 100% verloochenen, dat kan niemand.
Zelfs de knapste huichelaar valt vroeg of laat
door de mand. Zelfs de koppigste ontkenner
zal vroeger of later kleur moeten bekennen.
Wij assimileren dus allemaal. Wat wij alleen
niet moeten doen, is: 1. ons voorbeeld maat
gevend achten voor iedereen, 2. op andermans
ideeën afgeven, 3. geïsoleerd blijven.
Wat wij wél moeten doen is: 1. vaker bijeen
komen om gedachten uit te wisselen en de
coördinaten vinden van positieve samenwer
king, 2. deze in verenigingsverband maatschap
pelijke aktiviteit geven, 3. ons licht onder de
korenmaat vandaan halen. RED.
KLAGEN EN WERKEN
„De geruchten blijven aanhouden dat je
weggaat naar Amerika. Andere geruchten
spreken van vestiging in Spanje. Nog weer
andere van terugkeer naar Indonesië. Nie
mand weet zeker dat je hier blijft. Alles is
onzeker. W. AI. R. Muller
Alle geruchten zijn waar. Ik GA in Amerika
werken. Ik GA in Spanje werken. Ik hoop
ook in Indonesië te werken. In de West, in
de Canarische Eilanden, in Brazilië, Argen
tinië. Overal waar groepen zitten, die niet mij
bij zich willen hebben, maar mijn tienduizend
kontakten willen benutten. Voor een korte
tijd. Om dan zélf teroes te poekoelen. Mijn
werk zal daar móeten zijn, waar de totale
inspanning het grootst is. Omdat daar de
hulp vandaan moet komen voor de groepen
waar de totale inspanning het kleinst is. Ik
ben geen „mammie-die-moet- thuisblijven"; ik
ben een bode tussen alle groepen, die werken
willen. En dat geldt voor alle staf-leden van
Tong-Tong.
Deze klagelijke onzekerheid hoort in Tong-
Tong niet thuis. Discussie hierover zal niet
meer plaats hebben. Want er is alleen maar
één middel tegen alle onzekerheid van nu en
BI] DE VOORPLAAT:
Pasar Malam te Malang, zo'n dertig jaren
geleden. Dus: Voorbij en laat ons wenen?"
Neen, laat ons met de herinnering aan de ge
lukkigste jaren van ons leven trachten vele
elementen daaruit te doen herleven. En zo
doende niet alleen vreugde en geluk te geven
aan nieuwe Indische generaties, maar aan de
ontelbaar vele Hollandse, die nooit een Pasar
Malam zagen.
Een handiol branie jonge mensen zet elk jaar
weer de Pasar Malam in de Haagse Dieren
tuin op. Elk jaar wordt het beter. Meer in
schrijvingen voor deelname op velerlei terrein.
Meer bezoekers. Langzamerhand begint onze
PASAR MALAM TONG-TONG een traditio
neel Haags zomer-evenement te worden, welbe
wust groeiend naar een NATIONAAL evene
ment met EUROPESE bekendheid.
Let wel: geen groot initiatief van Grote
Boengs met groot kapitaal, maar een gedurfd
initiatief van jonge mensen en flinke Indische
huisvrouwen. Petten af en Selamat poekoel
teroesl", mensen!
TJALIE ROBINSON
Foto: Foto-archief Kon. Inst. v/d Tropen
Tniinf TouhI
Onafhankelijk Indisch Tijdschrift
Prins Mauritslaan 36 - Den Haag
Tel. 542.542-550.749 - Giro 6685
Verschijnt:
de 15de en 30ste van elke maand
Prijs: per nummer: 0.50
per kwartaal 2.50
per halfjaar 5.
per jaar 10.
Betaling geschiedt altijd VOORUIT
ABONNEMENTEN BUITENLAND
(per jaar):
Australië:
p. luchtpost: 43.-; p. zeepost: 15.-
Nieuw-Zeeland, Zd. Afrika, Brazilië:
p. luchtpost: 33.-; p. zeepost: 15.-
Nieuw-Guinea, Canada, U.S.A.:
p. luchtpost: 27.-; p. zeepost: 15.-
Suriname, Antillen:
p. luchtpost: 21.-; p. zeepost: 15.-
West-Europese landen:
p. luchtpost: 15.-
Agente voor Canada: Mevr. E. Ie Sueur-
Zimmer, 1 Richview Side Road, RR 1
Islington, Ontario, Canada.
Agent voor Amerika: Roy J. Steevensz,
7919 Chatfield Ave, Whittier, Cal.,
U.S.A., tel. OX 8-8893.
Uitgave GAMBIR
Uitgeverij voor Oost en West
Onder redactie van
TJALIE ROBINSON
Zoekt op basis van de nuttige ervarin
gen in de Gordel van Smaragd nieuwe
interessen in Nederland te wekken
voor de Tropengordel
hebben. Daarom plaatsen wij zijn ingezonden, later: Werk. Ik ga werken.T. R.
2
