De Indische gedachte gaat toch
bouwen
In Zeist brengt een aktie van technische scholieren met groot doorzettingsvermo
gen en groot eendrachtsgevoel de vele kleine beetjes bij elkaar die een bedrag
vormen van tienduizend gulden. Daarna worden de handen uit de mouwen
gestoken en duizenden vrije kwartiertjes en uurtjes ge-„poold" tot een kreatief
arbeidsmedium, waarin met het geld plus de arbeid een school in elkaar gezet
wordt voor India.
Vergeet bij alle plannen in heden
en toekomst niet: dat zonder dit
bindmiddel Tong-Tong geen en
kel plan slagen kan. Heeft U de
door ons gevraagde ene abonnee
al aangebracht
IS ONS NUMMER 542.542 IN
GESPREK, DRAAI DAN ONS
NIEUWE NUMMER 550.749.
Dat is een tastbare werkelijkheid.
Nu een „droom":
Indischgasten (blank en bruin) brengen vele
kleine en grote bedragen bijeen voor een
Indisch hofje, een wonderlijk hofje zoals er
nog niet in Europa bestaat: vele kleine ka
mertjes geschaard om een grote overdekte
patio, waar altijd zomertemperatuur is, waar
vogels vliegen en goudvissen zwemmen in een
vijver. Waar men zijn laatste levensdagen
vrij is van kou en regen en wind. Indische
keuken. Indisch recreatie-centrum. Honderden
Indische jongens geholpen door Hollandse
vrienden bouwen er aan mee, zowel aan tech
nische konstrukties als aan versiering. Onder
leiding van Indische ingenieurs en Indische
tuinbouwkundigen.
En dan weer een werkelijkheid:
In de Tong-Tong-kring (niet veertig scho
lieren, maar tienduizend volwassenen!) lukt
niets of sleept zich moeizaam voort. Er zijn
verre en vage verlangens, er zijn angsten en
sterke behoeften, maar elke aktie schijnt dood
te moeten lopen in apathie, gebrek aan begrip,
onwil om mee te werken, onwil of onvermo
gen om geld of arbeid (hoe gering ook) op
te brengen.
Onaangenaam
U heeft er om gevraagd: de vele brieven, hoe
het gaat met dat Nood-, Bouw- en Onderne
mingsfonds. Vijf motieven: geen geld; geen
tijd; geen trek; het wordt tóch niks; ik heb
niemand nodig, want ik red mezelf wel.
Let goed op: ik zeg dit zonder enige bitterheid,
zonder enig verwijt. Wie grote zaken bekijkt
en behandelt op het vlak van sentimentaliteit,
moet aan niets beginnen. Tong-Tong steekt
op allerlei maatschappelijke en culturele ter
reinen de thermometer in en leest temperaturen
af. That's all. Niet diskussiëren.
Nu citeer ik uit een merkwaardige brief;
merkwaardig omdat hij 30,insluit (12 x
2.50) en onondertekend is, zodat ik het
geld niet eens terugsturen kan als het Fonds
mislukt door gebrek aan deelname.
Waarom toch de prachtige energie van die
hegaajde schrijver en fanatieke idealist ver
spild aan een gemakzuchtig en indolent volk
Hij heeft genoeg gedaan, meer en meer dan
genoeg. Wanneer heeft hij er genoeg van
Ziet hij niet in dat als niet in hén zit wat in
hém zit, het er toch nooit uit komtGa maar
weg en leef tussen hen die het wél kunnen"
Antwoord: ik heb nooit geloofd dat de Indische
groep indolent is. Omdat ik ervan overtuigd
ben dat zij dat niet is. Zij is alleen anders
gericht en heeft een moeilijke en langzame
koers, schuins op een stroomrichting die de
hare niet is (het houtje dat je met een draadje
schuins over een rivierstroom koerst). Ik
meen dus dat alles alleen langzaam gaat, maar
toch positief. Ik betreur het zeer dat de Neder
landse gemeenschap de Indische niet begrijpt
en dus niet helpen kan (of onbewust tegen
werkt). Maar dat wij ons doel bereiken zullen,
daar ben ik absoluut van overtuigd.
Laatst legde ik aan een vriend uit: het is als
het varen van Columbus: haalt hij het tegen
een half-muitende angstige, twijfelende, „we-
willen-terug"-bemanning in? Nog één dag
nog één dag nog één dag...
Ik ZAL het halen als ik niet voortijdig
weggenomen word, lichamelijk of geestelijk
afknap. Zelfs tijdelijke „afwezigheden", naar
groepen elders om daar mee te bouwen, zullen
mij van mijn werk in Nederland NIET afhou
den.
Ik ben nu in overleg met een aantal ingenieurs
een Bank en andere instanties die helpen kun
nen. We gaan drie projekten opzetten: 1. een
Indisch hofje, 2. een standaardhuisje tegen
zeer lage prijs, 3. een Indisch dorp" in
Spanje. Grondige berekeningen door deskun
digen zijn reeds gemaakt. Een financierings
plan wordt opgezet en verder uitgewerkt.
Tekeningen worden gemaakt. In de nabije toe
komst zal in Tong-Tong meer hierover worden
gepubliceerd.
Maar als de Indisfhe groep niet meedoet,
Tjalie? Als niemand jou nodig heeft, omdat
iedereen zichzelf heus wel redt? Dan zullen
er genoeg Nederlandse gegadigden zijn voor
mijn projekten. Ik wed dat duizenden Hol
landse oudjes dól zullen zijn op dat Indisch
hofje en dat er een uitstekende exploitatie
mee mogelijk zal zijn. Dat beide andere
projekten evenzeer in Holland uitstekend zul
len aanslaan.
Ik neem U niets kwalijk als U geen geloof en
vertrouwen hebt. Ik blijf verwerpen indolentie
en minderwaardigheid. Maar de Tong-Tong
gedachte ZAL in de Nederlandse maatschappij
worden gerealiseerd. Niet door een .fanatieke
idealist", maar door het verborgen verlangen
van tienduizend lezers van Tong-Tong. En
een groeiend aantal deelnemers. Poekoel teroes.
Here we go! TJALIE ROBINSON
P.S. Het blijft natuurlijk jammer dat we later
niet kunnen zeggen: dit is ontstaan uit samen
werking tussen grote boengs én kleine boengs.
Misschien moet dat veel en veel later komen.
Maar we zijn op de goede weg, toch?
HORNUNG POEKOELT MEE
In ons vorig nummer plaatsten wij een brief
van F. F. Hornung met ons bijschrift. We kre
gen geen brief terug, geen verder „woorden
spel", maar een inschrijving ineens voor een
flink aantal aandelen. De oude ware geest van
„Djangan omong pandjang. Poekoel teroes!"
die vér reiken zal
„Sailin on the Robert E. Lee!" ...Ben oude showboat op de Missisippi?Hoorde je de roep van een matroos over het brede water: ,,Mark
twain! Mark twain!"Nee, geen Amerikaanse historie of literatuur, maar een oude raderboot op de Moesi voor Palembang! Ach, hoe hebben
wij dwazen onze eigen onovertrefbare romantiek vaak over het hoofd gezien naar een boek uit het Westen. Aleen onze oud-gardisten weten.
De wit-vergrijsden uil Tempo Doeloe in de Oost. En nog steeds leest de jonge generatie boeken, boeken, boeken. En vindt niemand tijd voor
een uurtje luisteren naar zo'n oude veteraan. Ondank is wél 's werelds loon!
