Aankomst évacué's op Schiphol
Spreken en zwijgen
Wij Indischen willen uiteraard graag een Indische visie op de aankomst van
évacué's uit Nw. Guinea. Daarom besloot ik zelf eens te gaan kijken. Terloops had
er in de Nederlandse bladen gestaan, dat vrijdag 27 juli al évacué's uit Biak zouden
vertrekken, dus voor de officiële vluchten.
De kinderen hebben een bos versgeplukte orchideeën meegebracht naar het Moederland..."
Zaterdagmorgen om half 7 stapte ik in Den
Haag in de KLM-bus, nadat ik te weten was
gekomen, dat de vrijdag uit Biak vertrokken
vliegtuigen zaterdag om kwart voor negen en
tien voor twaalf op Schiphol werden verwacht.
In de bus zag ik een Indischman met wie ik
later aan de praat raakte. Hij bleek uit Merauke
te komen en was pas een week in Holland nu
op weg om een oude sobat op te halen.
Het aantal afhalers, die buiten de douaneloods
moesten blijven was zeer groot. Het was daar
ons kleine Indische wereldje, hoeveel andere
buitenlandse vliegtuigen er ook aan de lopende
band landden op die zonnige zaterdagmorgen.
Eindelijk zagen we de Nw Guinea-mensen
Ik kreeg een brok in mijn keel en tranen in
mijn ogen toen ik rijen kinderen met vers
geplukte bossen orchideeën uit het vliegtuig
zag stappen.
Mijn God, wat gaat er door je heen, wanneer
je die moeders en kinderen en pappa's in
gekreukte tropenkleren met boengkoesans ziet
aankomen. De derde keer van zo'n uittocht
uit ons dierbaar geboorteland sedert 1945
Ik had Tong-Tong's bij me en deelde die als
welkomstgroet hier en daar uit. Even iets van
het bekende in die handen stoppen. Maar wat
was ik innerlijk trots op onze mensen. Die
rust en beheersing, dat zonder uiterlijke emotie
het Lot dragen!
Ik geloof niet, dat Westerse volken dat zo
kunnen.
Er waren Nederlandse persmensen, die natuur
lijk vragen stelden met het opschrijfboekje in
de hand. Veel kregen ze niet te horen van de
vrouwen. Hoe kan het anders, ze waren moe en
ze voelden dat vreemden, hóe hartelijk bedoeld,
toch weinig konden navoelen van wat er
binnenin verwerkt werd.
Mijn sedert een week geacclimatiseerde kennis
hield een journalist lang aan de praat en de
vrouwen konden met de anaks zich met de
bagage bemoeien.
En altijd zie je immers weer kennissen. Zo
zag mijn kennis een tenger charmant vrouwtje
met een baby van een half jaar op de arm en
één van een jaar of twee aan de hand. De
kinderen, vooral het kleintje huilde. Of ze
afgehaald werd? Ja, haar broer wist dat ze
zou komen. Hij was op de MTS, maar hij zou
vast wel bij de afhalers zijn. Hij was er echter
niet en daar zaten we. Waar moest ze heen?
Hoewel mijn nieuwe kennis nog dezelfde dag
naar Doorn moest, bleef hij rustig wachten en
bood aan het vrouwtje met haar kinderen
mee te nemen naar Den Haag. Maar wat dan.
Bij hem thuis was het eivol, ikzelf kon niet
mee, moest het volgende vliegtuig afwachten
en ik bewoon één kamer bij totoks.
Terwijl de Merauke-meneer de trap op en af
liep om glaasjes water voor de huilende klein
tjes te halen, dook ik in een telefooncel en...
sloeg de Tong-Tong, zonder resultaat. Het
was immers een vrije zaterdag, dus ik kreeg
geen goede aansluiting. Maatschappelijk Werk
opbellen, maar het was zaterdag, dus dicht.
Verdrietig verliet ik de cel en stortte mijn
hart uit bij de Hollandse juffrouw van de
vestiaire. Wist zij misschien waar ik op het
emplacement het gebouwtje van Vreemdelingen
Verkeer kon vinden. Dan in Godsnaam voor
lopig naar een duur pension. Neen, ze wist het
niet.... Maar ik moest maar naar de politie
die wist altijd wel raad. Ze duidde me uit,
hoe ik er heen moest. Ik kwam bij de politie,
die begreep met weinig woorden veel en nam
me mee naar de douaneloods, daar bracht hij
me bij twee heren van de KLM, de jongste er
van zat voor een telefoon, de oudste zei „O,
maar er is altijd wel iemand van Maatsch.
Werk hier als er een vliegtuig van Biak
binnen komt en nu zal hij er nog wel zijn,
omdat straks een tweede vliegtuig verwacht
wordt".
De jongeman aan de telefoon mompelde „Ik
heb hem al laten omroepen". Het was een
Hollandse jongeman, maar hij had Tong-Tong
in mijn handen gezien en vertelde me later,
dat hij met een Indisch meisje verloofd was
en dat hij dus Tong-Tong kende.
Al gauw waren er twee heren van M.W. bij
me. Eén ervan meende ik al eerder te hebben
ontmoet. Ik dacht „Gods wegen zijn wonder
lijk, dat moet door Nw Patria komen!"
Nog geen twee minuten later stonden we bij
ons moedertje, ze ging even mee met één van
Geachte heer Robinson,
De laatste ontwikkelingen in Nw. Guinea en
de woorden van ambassadeur van Royen (dat
„op den duur weer goede en hartelijke betrek
kingen tussen Nederland en Indonesië kunnen
ontstaan"schijnen U tenslotte toch in het
gelijk te gaan stellen (al duurt het misschien
nog even). Daarmee bewijst Tong-Tong een
blad te zijn dat er een verantwoorde eigen
mening op na mag houden. 1Vat is nu de opinie
van Tong-Tong over a. het merkwaardige
woordenspel van de regering die half-en-half
evacuatie gelast en toch weer ontkent opdat
geen verplichting voor huisvesting hoeft opge
bracht te worden, b. het lot van de Indische
Nederlanders die geen paspoort hebben?
(brief verkort Red.
H. DE 1V.
Nee, ik houd mijn mond. Ik ben tjapé,tjapé,
tjapé. Als je vijf jaar lang het „Hangt hem!"
aan de oren hebt gehad, ben je gewoon moe.
Het is onverstandig om dan tóch door te gaan.
Wie gebokst heeft, weet het: als je armen
moe zijn van het slaan en pareren, worden ze
zó zwaar dat een stoot recht vooruit kan „af
zakken" en te laag treffen. Hoor het gebrul
van „Foul blow", maar erger: disqualificatie.
De winst is Goddank groot geweest: een zeer
grote groep van integere, goedwillende, be
grijpende aanhangers van Tong-Tong staat
sterk. En kan een goede reputatie ophouden
ook met zwijgen.
Herinnert U zich NONI nog? Nieuwe Oriën
tering NederlandIndonesië? Hoe weinig
aanhangers. Hoeveel moord-en-doodslag-
schreeuwers en verdachtmakers. Herinnert U
zich nog NASSI? Hoe weinig hulp en hoeveel
onverschilligheid en zelfs vijandigheid? De
Regering kon zich veroorloven de spijtoptanten
toelating te rekken. Nu wil men dat TT zich
gaat inzetten voor andere „spijtgevallen", die
wij zien als rechtvaardigheids-gevallen. Maar
hoe lang duurt het voordat een massa rijp is?
Ik geloof dat in het algemeen onze Tong-Tong-
kring zich kan veroorloven de schermutselingen
te staken en harder te werken aan opbouw NV,
Hofje, BON-Fonds, enz. Werkt mee. Bouw op!
T. R.
de heren om inlichtingen te geven en tien
minuten later zat ze in een heerlijke comfor
tabele auto op weg naar het opvangcentrum
Rusticana in Bennekom, begeleid door een al
even rustige vriendelijke heer.
Toen voordat ze instapte, gevraagd werd wat
het adres van haar broer was, schudde ze het
hoofd en zei „Ik weet niet waar ik het heb".
Ik keek haar eens aan en zei „Ik geloof, dat
ze nu eerst maar eens wil slapen".
En toen de verzuchting van dit dappere Indi
sche meisje, dat zich zo rustig en beheerst
gedragen had... „Ja, drie dagen alleen maar
slapen". Zo moe te zijn, zo kort te voren
afscheid genomen te moeten hebben van je man,
die nog ergens in de buurt van Teminaboean
in bossen zwierf, nadat hij de 1500.voor
de in veiligheidstelling van zijn lieve vrouwtje
en kinderen bijeen verdiend had en daar
bleef. Wanneer komt hij „Weet ik niet, hij
moet nu sparen voor de overtocht„O, Heer"
dacht ik, ik zou niet graag in de sepatoes
willen staan van hen, die aansprakeijk zijn
voor al dit leed. En toen zag ik een jonge
fotograaf van een bekend Nederlands blad,
die een foto voor me genomen had. Ik keerde
me naar hem toe en zei: „En een mooie foto,
hoor". En het antwoord: „Saja njonja". Ver
draaid daar op Schiphol waren we weer alle
maal bijeen. MIES ROELOFSMA
5
