Woorden van Marilyn Monroe
DE VROUW
Pakslaag a.u.b
POUWELS POÜWELS
Vrouwen over Miana
Indischen in Canada
BRIEVEN
Sooooooooooooooooooooooooooo
Kort voordat Marilyn Monroe overleed, was
zij geïnterviewd door het geïllustreerd week
blad „LIFE". In feite verscheen het artikel
over haar ongeveer op de dag van haar over
lijden. Het was een heel goed artikel. De
actrice sprak zich er zó echt en levend in uit,
dat het ongelooflijk scheen dat zij intussen
toch overleden was. Ze was een „veelomstre
den" figuur zoals dat heet, en het heeft
werkelijk geen zin om te twisten over haar
natuur. Maar zij was een levend mens zoals
wij, zij was door en door een vrouw zij het
een „merkwaardige" vrouw en uit haar
leven kunnen wij wat leren voor de beschou
wing van medemensen en onszelf.
Enkele uitspraken:
„Als je beroemd wordt, kom je in botsing met
de menselijke natuur op een bijzonder ruwe
manier. Want beroemd worden wekt afgunst
op. Veel mensen reageren erop met een hou
ding van: „Wat verbeeldt ze zich eigenlijk
dat ze is!" Ze menen dat ze het recht hebben
om op je af te komen en je van alles te zeggen
wat ze willen. Net als die ene keer toen ik een
huis wou kopen en een kijkje nam. De heer
des huizes was erg verrast dat ik het was en
riep dadelijk zijn vrouw. Ze kwam naar voren,
nam me op van hoofd tot voeten en zei: „Van
m'n stoep af!" Duim zó".
„Ik begrijp niet waarom mensen niet genadiger
voor elkaar zijn".
„Alleen heel hoog en heel laag zijn de mensen
niet geïmponeerd door beroemdheid. Alleen
kleinburgerlijke mensen zijn het. Maar Carl
Sandburg b.v. (Amerika's beroemdste dichter)
vindt het zo prettig met je kennis te maken.
Hij wil veel van me weten en ik van hem. Hij
heeft me nooit veroordeeld of verloochend. Zo
ook eenvoudige werklui, schoonmaaksters en
zo. Ik mis ze vaak erg. Soms kan ik op weg
zijn naar de studio's een werkster passeren
en denken: „Ah, dat zou ik graag willen zijn!"
„Elke filmster is veel verlegener dan het
publiek denkt. Er is een censor in ons, die ons
steeds waarschuwt: niet verder gaan dan zóver
Hartje winter. Maar weer of geen weer, iedere
avond opnieuw had mamma ruzie met haar
drietal. Blijkbaar oefenden de plassen op straat
zo'n magnetische kracht op hen uit, dat zij er
geen weerstand aan konden bieden.
„En nu waarschuw ik je voor de laatste keer.
Robin en Peter, hoor je me? Als je nog een
maal thuis komt met een natte broek, vraag ik
pappa jullie de benen te breken.
Of ik roep de politie, als hij 't niet wil doen".
De jochies dropen af; voor de zoveelste keer.
Enkele dagen later kwam papa thuis, eerder
dan gewoonlijk. Voor de deur vond hij twee
bibberende jongens.
„Wat is dat nou, Robin, wat betekent dit?"
IjPappa", klonk 't heel zachtjes", wilt U ons
als 't U blieft een pak slaag geven?"
Ofschoon pappa er meer voor voelde om in
lachen uit te barsten, vond hij 't paedagogischer
aan hun verzoek te voldoen. Ruimschoots.
„En waar hebben jullie Marion gelaten?"
„O, die stond te drogen in 't portiek".
PLANTERSVROUW
3OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Uw permanent, v.a. 22.
Uw wassen watergolf (4.73)
Uw massage Guerlain
beter verzorgd bij:
Frederik Hendriklaan 160, Den Haag g
Tel. 553055 O
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Foto uit: LIFE
Het publiek denkt altijd: daar gaan we en we
gaan ons gang maar. Het is niet waar. Elke
opkomst is weer een worsteling. Goethe zei:
„Elk talent ontwikkelt zich in eenzaamheid".
Dat is werkelijk waar. Er is een enorme be
hoefte aan alleen-zijn, die mensen zich niet
kunnen indenken van een filmster. Het is als
met het hebben van een aantal héél persoonlij
ke geheimen, waartoe je de hele wereld inlaat
voor maar één moment terwijl je acteert. Maar
iedereen blijft dan trekken aan je. Wil nog
meer ,nog meer. Ze willen allemaal een heel
brok van je hebben. Ze willen stukken uit je
scheuren. Maar ik wil niet. Ik wil héél blijven,
en stevig op twee benen staan, mijn eigen
benen'.
„Ik ben niet gelukkig opgegroeid en daarom
heb ik nooit geloofd in geluk als iets dat abso
luut zeker was".
„Ik ben bang voor „het publiek", maar ik ver
trouw mensen".
„Alle roem gaat voorbij en dan zeg ik: saluut,
roem! ik heb je gehad. Maar ik heb altijd
geweten dat het een gril van het Lot was".
Ik vind het leuk dat deze rubriek „Myana"
wordt genoemd, ook al om de motieven die U
er voor opgaf. Deze mooie plant die in geen
enkele Indische tuin ontbrak en nu in Holland
in menige huiskamer te pronk staat heeft een
echt vrouwelijke naam vind ik.
Ik moet ineens denken aan de moeder van
onze buurvrouw, mevrouw( Venema in Ban
doeng, toen we tegenover de Kath. Sint Petrus
kerk woonden. Ze wist alles over djamoes en
planten en natuurlijk ontbrak ook de daon
miana niet in haar grote tuin.
Deze robuuste oude Indische dame, die sinds
ze weduwe was, nooit wat anders aantrok dan
iets stemmigs grijs of zwart, was in weerwil
van haar donkere kledij, de opgewektheid en
hartelijkheid zelve. Ze placht 's-morgens vroeg
op de nuchtere maag, met wat asem djawa en
keukenzout op de hand, de tuin in te wandelen.
Ze plukte enkele Miana-blaadjes, rolde de in
grediënten erin en stak alles als een „sirih
pruim" in de mond. „Goed voor het bloed",
zei ze.
„Oma, zou je die blaadjes niet eerst wassen?"
vroeg ik eens.
„Al gespoeld door de regen!" was het ant
woord. KADAL
Als kind vroeg ik eens aan Oma wat de naam
Miana toch eigenlijk betekende. Oma zei:
„Het betekent: IK GENEES".
NORA LE SEUER-Z1MMER
Stientje, mijn vriendin is naar Canada gekomen
om haar dochter Marijke, die met een Cana
dees is getrouwd, en haar eerste kindje ver
wachtte, bij te staan. Stientje, klein van stuk,
wordt door haar dochter Moes genoemd, waar
op de Canadeze schoonzoon mij verwonderd
vroeg: „How could you call such a small
person a moose?"
De Canadees had voor het kleine dochtertje
een autowiegje geconstrueerd, geplaatst op de
achterbank, waarin de kleine ongestoord de
lange trips zou kunnen meemaken. Oma Stien
tje vond dat gedoe maar vreselijk eng en ik
hoorde haar tegen Marijke zeggen:
„Marijke, zo meteen gaat dat srrroe-oettt" en
de daad bij het woord voegende schoof ze, als
bij een denkbare bocht, wiegje en al van de
bank.
De Canadees, vreselijk verontwaardigd, plaatste
het wiegje weer steevast op de achterbank
met een „No Moose, don't worry, it does'nt
go srroe-oett..." en dan kun je alleen als
Indischen onder elkaar zo onbedaarlijk
lachen...
(Noot: „moose" eland, een dier van ge
weldige afmetingen).
3000000000000000000000000000
...voor LILIAN DUCELLE kunt U
O sturen naarPrins Maurit slaan 36, O
g Den Haag.
g De redactie stuurt ze op de 10e, 20e g
O en 30ste van iedere maand door naar O
g Amerika. g
g U kunt ook rechtstreeks schrijven: q
Mrs. Lilian DUCELLE,
O 333 So. Newlin Ave., O
g WHITTIER - California - U.S.A. g
O O
10
