HET BIKKELSPEL
Amerikanen, zo zijn ze
ECHTE SPEKKOEK
KOKKIES RIJSTWIKKELS
WAROENG SOEBOER
Als ik Lilian Ducelle's talent had gehad, zou
ik hebben kunnen beschrijven, wat ze aan
hadden, die twee modieus geklede vrouwen,
die me afhaalden. Ze waren die dag co-hostess
voor de Welcome Wagon Club, een club, die
zich bezig houdt met gezellige bijeenkomsten
voor dames van allerlei leeftijden en de naam
zegt het al, ze bemoeien zich voornamelijk met
nieuwkomers, hier in Cincinnati. Deze keer
zouden we lunchen in een klein, maar goed
bekend staand restaurant en we zouden een
boekreview krijgen van een of andere be
roemdheid op dat gebied.
De twee dames wonen in een dure buurt van
het dure Madeira. Ik had ze nog nooit eerder
gezien, maar ik had hun namen van de Hostess
opgekregen en ik was natuurlijk nieuwsgierig
genoeg om ze in het telefoonboek op te zoeken
en heb toen mijn conclusies getrokken. De
car waarmee ze kwamen was luxueus breed en
ze zeiden: „Hi Faye. Je heet toch Faye is het
niet? Ik ben Dorothy en dit is mijn vriendin
Norma. Kom voor bij ons zitten. Er is plaats
genoeg".
Een moment flitste het door mijn hoofd:
„Hemel, wat voor een indruk moet ik maken
met mijn hoe-veel-jaar? oude jurk en dat ex-
boebrak huis waarin ik woon, dat van binnen
aardig maar van de buitenkant nog steeds niet
is opgeknapt? Ik geef in wezen echter te
weinig om uiterlijke dingen om me daardoor
van mijn stuk te laten brengen en al gauw
waren we in een geanimeerd gesprek gewik
keld.
In de cocktail lounge waren een paar mannen,
maar verder was alles vrouw wat de klok
sloeg. Het comité van ontvangst schreef onze
namen op stukjes aardig versierd carton en
speldde ze ons op, zodat iedereen kon weten
wie iedereen was. Het vertrek waarin we de
lunch zouden gebruiken, was half donker. De
Amerikanen hier hebben er een handje van om
hun huizen van de zon af te sluiten. De hoofd
toon van het vertrek was blauw en er hingen
reprodukties van beroemde moderne schilders
aan de muur. Ik zag o.a. een Picasso. Ik vond
de entourage lelijk. We kregen een warme
maaltijd, soep voor, pudding na. Tot mijn
verbazing aten vele dames niet, maar proef
den enkel een hapje van dit en van dat, van
wege de slanke lijn en toch vonden ze later,
dat ze een delicious lunch hadden gehad.
Een „bookreview" bleek geen boekbespreking
te zijn, zoals ik dacht, maar een voorgedragen
verhaal of de inhoud van een boek dat verkort
wordt voorgedragen. Je zou het ongeveer kun
nen vergelijken met wat Albert Vogel in Hol
land doet. Alleen het zijn hier, voorzover ik
kan nagaan, allemaal amateurs en geen beroeps
voordrachtskunstenaars van dit genre.
In de pauze werd het programma voor de
eerstvolgende keer bekend gemaakt: a bridge
drive plus modeshow in de Country-Club en
dat er goedkope golflessen gegeven zouden
worden gedurende de zomer.
„Kom je de volgende keer weer Faye?" vroeg
Dorothy en ze haalde ballpoint en opschrijf
boekje te voorschijn.
„Oh, Goodness neen, ik denk van niet. Ten
eerste bridge ik niet. Maar de voornaamste
reden is toch, dat ik er doodgewoon het geld
niet voor kan uittrekken. Ik ben nog steeds een
arme emigrante, weet je". Dorothy legde haar
hand even op de mijne: „Oh, jullie kans komt
ook hoor, geloof me. Ikzelf heb een doodarme
(Vervolg op pag. 17)
Koningstr. 16, Den Haag, tel. 60 41 42
HET ADRES waar U lekker en goed
koop INDISCH kunt eten. ELKE DAG
VERS. Ook kant en klaar mee te nemen.
Geopend dagelijks van 10-10 uur.
Zondags van 2-10 uur. (Dinsdags gesl.)
raimiaoiiiiusmaimrawm»"
Bestel en reserveer NU de
van Oma Tio bij
Witte de Withstraat 128 en
Slotermeerlaan 125, Amsterdam-
W.
Verleden jaar moesten wij tientallen
mensen teleurstellen omdat ,,sudah abis
spekkoek njd'.
U weet toch ooi, dat wij spekkoeken en
alle andere rijsttafelart. verzenden over
de gehele wereld.
Muuske me flo
Ze biten me zo
Bite ze maar weer
Smijt een gouden bikkeltje neer...
Dit aardige bikkelrijmpje zongen de kinderen
in Noordelijk Nederland vroeger onder het
bikkelen.
Wij zelf zongen v.z.v. ik weet niet bij dit
gezellige spelletje. Allang liep ik met het plan
om eens over dit voor de vrouwen zoveel pret
tige herinneringen terugroepend spel wat te
schrijven. En omdat te voorzien was dat er
dan honderden aanvragen om bikkelspelen
zouden komen, informeerden we eerst eens
naar de mogelijkheden daarvoor. Die worden
op het ogenblik nog onderzocht.
Maar intussen kwam er een klein oproepje in
het Maandblad der Nederlandse Vereniging
van Huisvrouwen, waarin werd gevraagd om
gegevens over het bikkelen. Hiervan hebben we
toen gebruik gemaakt om te vragen of we van
de reacties daarop ook kennis zouden mogen
nemen. Dit omdat het natuurlijk aardig zou
zijn om vergelijkingen te maken tussen Indië
en Nederland.
V.z.v. de binnengekomen brieven niet waren
doorgezonden naar Zuid Afrika hebben wij ze
nu ontvangen. Er zijn ook reacties bij van
Indische dames.
Maar Iaat ik eerst eens vertellen hoe het ge
beurde. Aan een verslagje daarover in het
Maandblad der Ned. Ver. v. Huisvrouwen
van november j.l. ontlenen we de volgende
gegevens. Mevrouw van der Linden uit Dor
drecht ontmoette tijdens een vakantie in Zuid
Afrika bij het beroemde Voortrekkersmonu
ment een inspecteur van onderwijs, die als
hobby gegevens verzamelt over het ouderwetse
bikkelen. In dat Voortrekkersmonument is
rondom een prachtig reliëf aangebracht, dat de
hele geschiedenis van de Boerenoorlog in
Zuid Afrika uitbeeldt en daarop komen nogal
eens spelende kinderen voor. Ook kinderen
dig spelen met bikkels, gemaakt uit ossebeen-
deren. Mevrouw Van der Linden beloofde
toen deze onderwijsinspecteur, mr. Conradie,
om als ze terug zou zijn in Holland moeite te
doen om zijn verzameling aan te vullen.
Het resumé'tje dat zij gaf over de binnenge
komen brieven zullen we hier niet overnemen.
Liever wacht ik de reacties van onze lezeressen
af. Wie vertelt ons welke spelregels bij het
bikkelen werden gevolgd; werden er versjes bij
gezongen? Ikzelf herinner mij dit laatste niet.
Wie maakte zelf bikkelballen, van de getah
van de Ficus Elasticus, zorgvuldig bij elkaar
geschraapt, eerst op een blad, dan tot een
balletje gevormd en tussen de handpalmen
gerold (owee al die getahvlekken op onze
tjelana monjet!), in een sigarettenblikje met
petroleum bewaard. Het was een hele toer om
't gelijkmatig en glad te krijgen; eigenlijk
gezegd lukte dat praktisch nooit!
Waar werd het spel bij voorkeur gespeeld: in
de koele voorgalerij met marmeren vloer,
's-middags terwijl de krees waren neergelaten
om de felle middaghitte buiten te sluiten. Of
op de geelbetegelde zijgalerij; de overloop naar
de bijgebouwen; op school in de pauze?
Haal uw herinneringen op en vertelt U ons
zoveel mogelijk bijzonderheden. Wij kunnen
dan daarmee de heer Conradie in Zuid Afrika
óók weer gelukkig maken. En er zit een aardige
vergelijkende studie in.
Zegt U niet: ach nou ja, waarvoor; er zullen
al zoveel anderen schrijven. Klimt U allemaal
in uw penhouder
WIES VAN MAARSEVEEN
13
