r
4
V
Het Paardje
ONZE„BIBIT
Tante
Mieke
ONDERWIJZERES
Onze twee oudsten verjaarden bijna dezelfde
dag. De heugelijke feiten werden dan ook
altijd op één dag herdacht.
Op een keer wilden we niet alleen hen verras
sen met de verlangde cadeau's, doch bovendien
alle vier met nog een gezamenijk geschenk
Natuurlijk kregen ze vrij van school en terwijl
ze in de tuin aan 't ravotten waren, werd 't
gebracht. Een veulen.
Ze waren zo gewend aan de paardjes die de
hele dag af en aan liepen van- en naar de
fabriek, met balen koffie of bossen brandhout
op de rug, dat ze geen aandacht gaven aan de
man die naderbij kwam; met een groot en een
klein paardje. Toen hij echter bij ons 't erf op
liep, moesten ze er 't hunne van hebben.
„Ja", zei ik, „dat kleine paardje is voor jullie
samen".
Ongelovig keek 't viertal ons aan. Om in een
luid gebrul hun blijdschap te uiten, toen ze
begrepen dat 't ons ernst was. Als gekken
sprongen ze om 't drietal heen, terwijl de oude
Pah alle moeite deed, 't jonge dier een touw
om de hals te doen. Eindelijk slaagde hij er in
en zouden de kinderen t om beurten rondlei
den op 't grasveld voor 't huis.
Maar er was met 't dier geen land te bezeilen.
Onwennig en gehinderd door t touw, maakte
't de gekste capriolen.
Kebon kwam om 't van hem over te nemen.
Hij aaide 't langs de pluizige nek, kalmerende
geluiden makend, terwijl de oude eigenaar
aanstalten maakte met 't moederbeest 't erf te
verlaten. Maar nu was Kali-Mrawan in last.
Het veulen rukte en trok, sloeg met de dunne
achterbeentjes en begon klagelijk te hinniken,
toen 't zijn moeder in de verte zag verdwijnen.
Vierstemmig gehuil van meevoelende kinderen,
deden onze oren tuiten.
Dan kwam plotseling de oudste met een oplos
sing.
„Hieieieie, Mamma, koop toch, hieieie, zijn
mammie ook maar".
Doodstil was 't ineens.
Vier betraande gezichtjes werden opgeheven,
acht bruine ogen keken ons hoopvol aan.
Dan kwam alweer Maren naar me toe.
„Toe", smeekte ze, „toe... en zijn pappie dan
ook".
Het jonge dier was spoedig gewend aan zijn
nieuwe omgeving. Ze bleek een voorspoedige
baby vol ondeugende gedachten. Zijn liefde
ging bovenal uit naar de schone was aan de
lijnen op 't achtererf.
Meer dan eens lachten we tranen, als hij over
't grasveld draafde, een laken tussen de tanden
slepend over 't gras.
Baboe Toon, de sarong in de hoogte achter
hem aan, luid schreeuwend naar Kebon om
assistentie.
Maar 't bleef niet bij lakens!
In 't kali'tje achter 't huis, legden de vrouwen
haar kledingstukken neer op een grote steen
aan de kant, als ze in 't heldere water een
bad namen.
Dan kwam 't paard, een rauwe gil... weg
sarong, of baadje. Ja, dan zat er niets anders
op, dan de vernielde kledingstukken te ver
goeden.
Dit gebeurde eerst een enkele keer, maar al
gauw hoe langer hoe meer. Op t laatst werd
't te gek. Bijna dagelijks kwam men een kapot
te sarong inruilen.
Wat bleek?
Onze bruine vrienden „beten de gaten er zelf
in. Pienter waren ze. Pienter boesoek!
PLANTERSVROUW
Lieve, beste Tong-Tong-jonkies,
O, wat leuk! De eerste briej uit Amerika is
gearriveerd. Moet je horen:
Dear Tante Mieke, Mama heeft uw brief in
de Tong-Tong voorgelezen en daarom wil ik
U graag schrijven. Ik heet Franz Creutzburg
en ben zes jaar oud. Ik kan mijn naam al zelf
schrijven, dat heb ik op Kindergarten (kleuter
school) geleerd. Mama typt deze brief voor mij
en ik zal er zelf mijn naam onder zetten.
Ik heb nog een broertje en hij heet Ronny en
een zusje, dat Donna heet. Ronny is 5 jaar
oud en gaat dus nu ook naar school. Alleen
voor een halve dag, hoor. Ik blijf de hele dag,
want ik zit in de eerste klas. We kunnen nog
heel goed Hollands verstaan, maar spreken het
niet meer. Mam en Pap zeggen, dat we er te
lui voor zijn en proberen aan tafel nog steeds
alleen Holands te praten. Oma en Opa ver
staan ons anders niet, want zij praten geen
Engels. Ik vind het erg leuk op school en mijn
broertje ook. Ik heb een lunchbox en daar
zitten mijn boterhammen in, want ik woon te
ver van school om thuis te eten Melk kunnen
we op school kopen. Mama geeft mij elke
maandag li pennies mee en daarvoor krijg
ik een melkkaart. We moeten dan in een rij
gaan staan om om de beurt onze melk te krij
gen en dat wordt dan op de kaart afgestem
peld. Tante Mieke, krijgen we ook een foto
van U in de Tong-Tong te zien? Wij gaan
naar California verhuizen naar mijn tantes en
ooms die in Los Angeles wonen. Als U me
dus na 1 november schrijft zijn we hier al weg.
Wij hopen met de auto en een trailer de lste
november te vertrekken. Ik zal U daarover
vertellen als Mam weer tijd daarvoor heeft.
Mijn Mama heeft nog wel een foto van ons
voor U en ik hoop dat ik gauw weer van U
zal horen. Veel liefs en een hug van FRANZ.
Vinden jullie dat niet aardig, jongens en
meisjes, om zo het een en ander uit een
vreemd land te horen? Ik ben maar wat blij
met de gezellige brief en de mooie foto. Har
telijk dank, Franz en Mama Creutzburg. Zijn
jullie drietjes aan het indiaantje spelen op de
foto? Allemaal met zo'n prachtige veer op je
hoofd. Niet zo maar een boeloe ajam, maar
een echte fazanteveer lijkt het wel. Of heb ik
het mis? En die kleine Donna doet ook zo
leuk mee. Jullie hebben zeker wel veel pret
met je drietjes, hè? Tante Mieke heeft twee
dochtertjes, die net zo oud zijn als jij, Frans.
Die zijn ook pas naar de grote school gegaan.
Hoe leren jullie daar in Amerika schrijven?
Mag je dan ook beginnen om de lettertjes uit
je leesboekje op een dun blaadje papier over
te trekken? Net zo lang tot je ze netjes uit je
hoofd kunt schrijven? Nu leert Ronny op de
Kindergarten zeker ook zijn naam schrijven,
hè? Houdt Ronny ook van tekenen? Dan mag
hij wel eens een tekening voor tante Mieke
maken als hij eens zin heeft. Ja, dat lijkt me
ook erg lastig voor jullie, om het Hollands bij
te houden, terwijl je dagelijks Engels moet
praten. Zeg, een foto van tante Mieke in de
Tong-Tong? Ach, waarom nou, er is tóch al
plaats te kort voor geschreven stukjes. En ver
der weten we nog niet eens of ons kinderhoekje
kan blijven bestaan. Er komen nog niet zó erg
veel brieven binnen, zie je. Maar misschien
zal dat later wel meevallen. En nu zeggen we
de hele familie Creutzburg goeiendag en een
goede reis en behouden aankomst toegewenst,
hoor.
Als Mama later eens een beetje tijd heeft, zal
Tante Mieke heel graag weer eens iets van
jullie wilen horen. Dag Franz, dag Ronny,
dag Donna
Ook Ingrid van Schepdael willen we een harte
lijk welkom in onze Bibit-kring wensen. Erg
gezellig, dat je schreef, Ingrid. Ik moest wel
een beetje lachen om het idee, dat je zó maar
als een slak jullie hele bungalow op je rug
wou nemen en naar Indonesië terug „wande
len" nog maar liefst! Maar ik kan het me wel
indenken, hoor, dat je wel eens terugverlangt
naar Tretes. Hoe lang wonen jullie nu al in
Holland? Gelukkig kun je toch ook wel genie
ten van de Hollandse bloemenpracht. Die
peren- en appellanen zullen iets fantastisch zijn
in het voorjaar, zeg. Ik hoop, dat we nog een
aardige schrijf-vriendin in Amerika voor jou
zullen vinden Ingrid. Maar je zult nog even
tjes geduld moeten hebben, want jouw leef
tijdgenoten uit Amerika hebben nog niet ge
reageerd. Misschien, dat er juist brieven onder
weg zijn. Hoe heet je zusje? Houdt zij niet
van brieven schrijven? Ik vind het heel knus,
dat je zegt, dat je een begin gemaakt hebt om
me te schrijven. Dat houdt wel in, dat ik
meerdere brieven van je ontvangen zal, Ingrid,
fijn. Weet je, als je me zo gauw mogelijk na
het uitkomen van een Tong-Tong-nummer
schrijft, heb je nog kans op een antwoord in
het volgende nummer. Maar anders moet je
wel een maand wachten. Ik wil best nog meer
van je weten, Ingrid: wat zijn je hobbies?
Waar ga je op school, en heb je wel een
gezellig clubje vriendinnen? Schrijf maar hon
derduit, ik luister graag. Dag Ingrid.
TANTE MIEKE
Een onderwijzeres had zich nieuwe kleren
gekocht. Elke dag had ze bij een donkere rok
een nieuw bloesje aan.
Een van de meisjes zei: „Juf, U hebt elke dag
wat nieuws aan. Bent U iedere dag jarig?
„Ja hoor!" lachte de juffrouw.
Een lange magere jongen ging rechtop in de
bank staan en stak z'n vinger op.
„Wat wil je?" vroeg juf.
Rustig zei de jongen: „U moet niet elke dag
jarig willen zijn, anders wordt U gauw 365
jaar".
16
