Salat (hei gebed)
V._J
De biddende mens
Het gebed neemt een belangrijke plaats in het leven van een Moslim in. Eigenlijk
moet een Moslim voortdurend in gebed blijven, door zich te realiseren, dat hij voor
een hoger doel is geschapen dan eten, drinken en voortplanten of rijkdommen
verzamelen om alle genietingen van dit leven deelachtig te worden.
De Islam leert dat het doel van ons leven hier op aarde is, dat wij onophoudelijk
blijven zoeken naar de Schepper om zodoende ons met Hem te verenigen.
Maar dit wil niet zeggen, dat de mens zich
geheel behoeft te onthouden van hetgeen God
hem gegeven heeft. De Islam laat niet toe dat
de mens de wereld ontvlucht om zijn levens
doel te bereiken. Hij regelt het leven van de
mens zo, dat de mens, vertoevende in de
wereld, toch zijn God kan bereiken. Indien
hij de voorschriften van de Islam juist nakomt,
kunnen zijn eten, drinken en andere handelin
gen als een gebed worden.
Om dit te benaderen, heeft de Islam vijf gebe
den voorgeschreven die op vastgestelde tijden,
gezamenlijk of individueel, in de Moskee of
ter plaatse waar men zich ook bevindt, worden
verricht.
Vijfmaal daags worden de gelovigen vanuit
een minaret opgeroepen om zich vrij te maken
voor gebed. Deze oproep (Azaan) luidt aldus:
Allaho Akbar, Allaho Akbar,
Allabo Akbar, Allaho Akbar;
Asjhado an la ilaha ilallah
Asjhado an la ilaha illallah;
Asjhado anna Mohammadar-Rasoelollah
Asjhado anna Mohammadar-Rasoelollah;
Hajja alassalah. Hajja alassalab:
Hajja alalfalah; Hajja alalfalah;
Allaho Akbar. Allaho Akbar;
La ilaha illallah.
(Allah is groot. Allah is groot;
Allah is groot, Allah is groot.
Ik getuig, dat er geen God is buiten AHah,
Ik getuig, dat er geen God is buiten Allah.
Ik getuig, dat Mohammad Allahs Gezant
is,
li getuig, dat Mohammad Allahs Gezant
is.
Komt tot het gebed, wederom zeg ik komt
tot het gebed.
Komt tot uw overwinning, komt tot uw
overwinning.
Allah is groot. Allah is groot;
Er is niemand waardig aanbeden te
worden, dan Allah.)
Deze woorden komen uit het hart en dringen
door in het hart. Men maakt zich vrij en
bereidt zich voor om even alles te vergeten,
wat onderdrukt of opwekt, teneinde rust en
vrede te zoeken in het gedenken aan God,
buiten wie er geen rust of vrede is.
WOEDHOE
Voordat men het gebed verricht, moet men
zijn handen wassen, mond spoelen, neus
schoonmaken, armen wassen tot aan de elle
bogen, met natte hand over het haar strijken
en rondom en binnen de oren en uiteindelijk
zijn voeten tot aan de enkels. Deze handeling
heet woedhoe.
Deze wassing heeft een kalmerende uitwerking
en leidt de mens af van zijn wereldse aange
legenheden. Bovendien heeft ze ook een sym
bolische betekenis. Men wast die delen, die in
het algemeen deelnemen aan de werkzaam
heden, die de mens gedurende het dagelijks
leven doet. En door de uiterlijke wassing geeft
men blijk, dat men bezig is zich innerlijk te
reinigen. Het is een soort berouw, dat men
toont, voor God. Ware dit niet het geval, dan
zou het wassen niet veel betekenis hebben. De
Heilige Profeet zeide: ,,De laatste druppel
water wist de fouten van de gelovige uit
Als men ziek is of geen water vindt, kan men
volstaan met symbolische handelingen. Dit doet
men door de handen over stof heen te wrijven
en deze daarna over het gezicht te strijken.
Dit toont eveneens aan, dat woedhoe meer
bedoeld is om ons de diepere zin van deze
handeling te leren, dan alleen reiniging van
ledematen.
GEBED
Nu begeeft men zich naar de Moskee of ge
bedsruimte. Bij het binnentreden zegt men:
„Allahomma-aftahli Abwaba Rahmatika" („Al
lah, open voor mij de poort van Uw Barmhar
tigheid").
Dus de gelovige gaat naar de moskee en ver
richt zijn gebeden niet uit angst of om hierdoor
iets te verkrijgen, doch alleen om in Gods
Barmhartigheid te worden opgenomen.
Als men de gebedsruimte binnen treedt groet
men de aanwezigen met de volgende woorden:
Assalamo Alaikom wa Rahamatollahi
wa Barakatohoe"
Moge vrede, Allahs Barmhartigheid en
Zijn zegeningen op U rusten).
De aanwezigen groeten terug met dezelfde
woorden.
Als er nog tijd is gaat men enkele minuten
alleen bidden. Want de Profeet van Allah
deed dit ook.
VERSCHILLENDE HOUDINGEN
Ieder gebed bestaat uit verschillende eenheden,
die men Raka'at noemt. Ieder Raka'at bestaat
uit verschillende houdingen, die gepaard gaan
met vaste gebeden. Men mag ook in zichzelf
bidden zoveel men wil. De vaste gebeden zijn
in het Arabisch en worden door de gelovigen
van buiten geleerd. Maar alleen woorden her
halen kan ons niet helpen. Men moet zich de
tekst zo eigen maken, dat de biddende de
woorden opzegt als het ware uit de diepte
van zijn hart. Als men dit niet doen kan, dan
is het gebed onvolmaakt. Mensen, die geen
Arabisch kennen, kunnen de gebeden precies
zo voelen als iemand die het Arabisch wel
kent.
EERSTE HOUDING
Nijjat: men staat rechtop, alsof men in de hou
ding staat voor een hogere autoriteit, en zegt
de volgende woorden:
Inni Wadjahto Wadjehjali llazie fataras-
samawaati wal ard haniejan wama ana
minal mosjrikien.
Ik wend mijn aangezicht in oprechtheid
tot Hem, Die de hemelen en de aarde
heejt geschapen, terwijl ik niet tot de
afgodendienaars behoor.
D.w.z. dat men alleen ter wille van God, om
Hem te vinden, zijn gebeden verricht en niet
voor andere doeeinden, ook niet om zichzelf
te bevredigen. Er is niets en niemand, die het
voorwerp van verlangen en aanbidding kan
zijn dan Hij, die ons in het leven heeft geroe
pen. Dan zegt men spontaan:
„Allaho akbar, Allah is groot".
(Lees verder volgende pag.)
Dit artikel over hel Mohamedaanse
gebed namen wij over uit het Neder
lands Islamitisch Maandblad A/-Farii/
op de eerste plaats omdat ons uit Indië
de biddende Mohammedaan ,,een goede
oude bekende" is. Hoe vaak hebben wij
biddende mensen gezien in de misigil,
de langgar, maar ook op open velden,
aan de kant van de kali, enz.
Dit zonder enige schaamte" (de Chris
ten bidt doorgaans in afzondering)
spreken met God heeft toch altijd enige
indruk op ons gemaakt, maar velen van
ons hebben nooit de moeite genomen
iets meer te weten van het geloof van
de tientallen miljoenen Mohamedanen
met wie we toch dagelijks in vriend
schap en broederschap omgingen.
En het is toch merkwaardig ook dat we
zelfs op wetenschappelijke gronden geen
belangstelling hebben voor die merk
waardige religie, die eens als een ge
weldige stormvloed de wereld veroverde
van Weenen en Poitiers in het Westen
tot Timor in het Oosten en sindsdien
de gang der beschavingen op vele wij
zen enorm heeft beïnvloed.
Velen zien nog steeds niet in dat de
onafhankelijk geworden Mohamedaan
se staten niet zo licht te vangen zijn
onder het hoedje van de alleenzaligma
kende democratische of communistische
ideologieën, omdat de religie een té
sterke greep heeft op de Islamitische
mens en maatschappij. Hoe zeer missen
we in de internationale politiek nu
mensen als Snouck Hurgronje!
Het wonderlijke van alles is, dat al
de verschuivende en botsende wereld
machten in het Oosten hun kern vinden
in een eenvoudig verschijnsel"de
biddende mens. Wat het is deze bidden
de Islamiet, met zijn vaste en onom-
werphare religieuze gewoonten en wet
ten, hij zij hoog of laag. die de goede
basis vormt van de Islamitische maat
schappij. Die Allah prijst als de zon
opkomt en Allah prijst als de zon on
dergaat. Elke dag. Slordige Christenen
kunnen nog heel wat leren van ernstige
Mohamedanen.
Daarom dus dit artikel in Tong-Tong.
Ook al omdat in elke desa naast het
gardoe-huisje met zijn tong-tong de
misigit met zijn gebedstrom zo'n be
langrijke rol speelde. En ook al zijn
wij Christenen, zouden wij „de broeder
van de tong-tong" niet willen kennen?
T. R.
6
