De stilte van het niets
Mooie bijdrage voor NASSI
Vervolg van pag. 6)
TWEEDE HOUDING
As men deze woorden zegt, dan toont men dit
ook door de houding die men aanneemt. Men
staat stil, handen boven elkaar tegen de borst,
en is afgesneden van de wereld. De biddende
kan geroepen worden, maar hij geeft geen
antwoord, omdat hij nu voor de hoogste auto
riteit staat en wat buiten Hem is, kan zijn
aandacht niet trekken.
Deze houding heet Qiaam.
Men zegt nu de volgende woorden in alle
ootmoed:
1. Sobhanakallahomma wabihamdika wa-
tabarakasmoka wa ta ,ala djaddoka wa
la ilaha gbairoka, Aoezo, billahi minasj-
sjaitanirradjiem
„Glorie zij U o Heer, U is de lof
gezegend is Uw naam en hoog ver
heven is U-w Majesteit; er is geen God
buiten U; daarom zoek ik mijn toe
vlucht bij U voor de vervloekte Satan"
2. Bismillahir-Rahmanir-Rahim.
In naam van Allah, de Barmhartige,
de Genadige.
Alhamdo lillahi rabbilalamien.
Lof zij Allah de Schepper en Onder
houder der Werelden.
A r-Rahmanir-Rahim
De Barmhartige, de Genadige.
Maliki Jaumiddin
Meester van de dag des Oordeels
Ijjaka nabodo wa
U alléén aanbidden wij en
ijjaka nastaien.
U alléén smeken wij om hulp.
lhdinassiratal-mostaquiem
Leid ons op het rechte pad,
siratallazien anamta alaihim.
het pad van hen op wie gunsten zijn
nedergedaald.
Ghairil magdhoebi alaihim wa
ladhdhaallien.
Niet van hen die Uw toorn hebben
opgewekt, noch op dat der dwalenden.
3. Bismillahir-Rahmanir-Rahim
Zeg Allah is één;
In naam van Allah, de Barmhartige,
de Genadige.
Qol howallaho Ahad
Allabossamad
Allah is de steun van alles,
Lam jalid wa lam joelad
Hij is Vader noch Zoon.
wa lamja konlahoe kojwan ahad.
Er is niemand Hem in enig opzicht
gelijk.
Het was ijzig koud en het stormde en erg
aanlokkelijk was het niet, maar wie kan nu
rustig bij de kachel blijven zitten met het idee,
dat er een doos vol voedsel, voor hongerige
dieren, ongebruikt in de keuken blijft staan?
We keken kritisch naar de stuifsneeuw, de
hevige windvlagen die de vogels bij het voer-
plaatsje opwarrelden of zij dorre bladeren
waren, dan weer naar de doos.
Niemand van de kinderen dacht er over mee
te gaan. We kleedden ons alsof we naar de
Noord Pool vertrokken en gingen dus alleen.
De auto slipte over niet geruimde wegen, nu
en dan stoppend voor een argeloze voetganger
met lege oliekan, die het zo druk had met
lopen dat hij niet uitkeek. Een laatste sneeuw-
wal glijdend doorkruisend ging de tocht vrij
gemakkelijk verder over geruimde bospaden.
Voor wie het hier zo keurig geveegd is werd
ons niet duidelijk. Wel vielen voetsporen op
die kris kras door de diepe sneeuw liepen.
Vreemd, wie loopt er met dit weer dwars door
dichte bossen en struiken?
We wandelden door absoluut verlaten lanen;
langs paadjes tussen dik besneeuwde bomen
en struiken; lachten om kleine dennen, met op
iedere opwaartsgerichte tak een dot sneeuw.
Wanneer wij weg waren zouden zij misschien
sneeuwballen gaan gooien.
Nu en dan wakkerde de wind aan en wolken
glinsterende stuifsneeuw warrelden tussen bo
men door of langs donkere bosranden op een
afstand. De buitenste takken, met zware toeven
rulle sneeuw bedekt, vormden een rithmisch
patroon dat deed denken aan rijen drievinge-
rige handen die onverbiddelijk naar de be
sneeuwde aarde wezen. Achter die handen
duisternis, achter de boomsilhouetten pastel-
kleurige wolken en een glimp laat zonlicht.
Plotseling vielen enkele witte handen af, tak
ken bogen uiteen en een sjofel geklede jongen
stapte naar buiten, stond in de besneeuwde
weide. Even bleef hij staan, stopte een slap
konijnelichaam in een tas. Het hoofd heffend
keek hij spiedend rond. Een eind verder ver
dween hij weer in het struikgewas.
Zwijgend en luisterend stonden we te kijken
naar een besneeuwd hek, een paaltje onder een
sneeuwhoedje ,een spoor in de sneeuw.
Nu was er geen mens meer te zien, geen geluid
te horen. Alleen het geruis van de wind, het
kraken van takken, vallende sneeuwbrokken.
Stilte. Oergeluiden. Het riep een lang gemist
gevoel wakker. Eindelijk een soort contact met
de natuur gevoeld te hebben, voor het eerst in
al die lange Hollandse jaren. Dat maakt de
felste koude goed.
Waren wij in Indië zo verwend door een
uitbundige natuur, dat we hier de veel sub
tielere nuances niet voelen en niet zien kun
nen? Of zijn we die stilte vergeten en
beginnen we nu pas te leren zien en luisteren,
hier? Misschien is het alleen onder de barste
omstandigheden mogelijk er iets van te be
speuren, als er werkelijk geen mens en geen
auto, geen trein en geen hond buiten zijn?
Alleen als er werkelijk NIETS is? R. C. A.
Met grote erkentelijkheid maakt het NASSI-
COMITÉ melding van een bijzondere bijdrage
van de ex-Vereniging van Huisvrouwen te
Merauke (Zuid-Nieuw-Guinea), die het saldo
van de Vereniging, zijnde een bedrag van
1470.(veertien honderd zeventig gulden)
in de kas van NASSI heeft gestort.
Voor deze geste betuigt het NASSI-COMITÉ
niet alleen het bestuur van genoemde Vereni
ging, maar ook alle ex-huisvrouwen van Me
rauke, zijn hartelijke dank.
Zij kunnen ervan verzekerd zijn, dat dit bedrag
uitsluitend zal worden besteed om de resteren
de spijtoptanten in Indonesië zo veel en zo
spoedig mogelijk uit de ellende te halen.
DERDE HOUDING (rakoe)
Als men bewust deze woorden herhaalt wordt
men vol van liefde en ontzag voor de Schepper
en zeggende: Alloha Akbar.
Men buigt zich zodat de handen op de knieën
zijn, en zegt: Sobhana Rabbijal Aziem, Heilig
is mijn Heer, de Grote.
Men kan cleze woorden telkens weer herhalen
en indien men daartoe behoefte voelt andere
woorden aan deze toevoegen.
VIERDE HOUDING
Van rakoe staat men rechtop terwijl men de
volgende woorden zegt:
Samiallaho liman hamidah
Rabbana walakal ha?nd
Hamdan Kasiran Tajjiban Mobarakan fiehe
Allah verhoort hem, die Hem prijst.
U is de lof, o, onze Heer.
Ontelbaar lof, heilig en gezegend.
VIJFDE HOUDING
Sajd-dah: men zegt: „Allaho akbar" en werpt
zich op de aarde en zegt de volgende woorden:
Sobhana rabbijal ala
Glorie zijn mijn Heer, de luisterrijke.
Deze woorden herhaalt men drie of vijf keer
of meer en men kan eraan toevoegen waaraan
men behoefte heeft.
Dit artikel zal worden vervolgd in ons nummer
van 15 maart a.s.
Op de foto's ziet men Tarique Bashir.
7
